«Κι εσείς παιδιά μωρέ κλεφτόπουλα.
Παιδιά της Σαμαρίνας, μωρέ παιδιά καημένα.
Κι ας είστε λερωμένα
Αν πάτε, πά – μωρ’ πάνω στα βουνά,
ψηλά στη Σαμαρίνα μωρέ παιδιά καημένα.
Ψηλά στη Σαμαρίνα κι ας είστε λερωμένα
Τουφέκια να μωρέ να μη ρίξετε. Τραγούδια να μην πείτε μωρέ παιδιά καημένα.
Κι αν σας ρωτήσει μωρέ η μάνα μου, η δόλια η αδερφή μωρέ παιδιά καημένα.
Μην πείτε, πεί – μωρέ πως εχάθηκα.
Πως είμαι σκοτωμένος μωρέ παιδιά καημένα.
Μα πείτε πως παντρεύτηκα πήρα καλή γυναίκα…».
Απαντάται σε κάμποσες παραλλαγές, μα η ουσία είναι μια!
Ιστορικό τραγούδι που τοποθετείται στην Ελληνική Επανάσταση.
Κατά την έξοδο του Μεσολλογίου (10η-11η Απριλίου 1826) οι βλαχόφωνοι Σαμαριναίοι πολεμιστές ,Μακεδόνες γενναίοι καθώς ήταν ,αποτελούσαν την εμπροσθοφυλακή των πολιορκημένων, με αποτέλεσμα να έχουν τις μεγαλύτερες απώλειες από τα πυρά των Οθωμανών και να σωθούν 33 πολεμιστές από τους 120!
Μέσα στους χαμένους είναι και ο αρχηγός τους Μίχος Φλώρος,ο οποίος πριν ξεψυχήσει αφήνει παραγγελιά στα παλικάρια του τα λόγια του τραγουδιού!
Οι φουστανελάδες ,σύμφωνα με την παράδοση,έγραψαν τα λόγια του στις φουστανέλες τους, προκειμένου να μην ξεχαστούν. Για να τα μεταφέρουν στους οικείους του κατά την επιστροφή τους στη Σαμαρίνα.
Στα βλάχικα μίλησε ο Φλώρος.Έπειτα ο στίχος γίνεται ελληνικός!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου