Αυτό το φαινομενικό παράδοξο οφείλεται στους αυστηρούς κανονισμούς που επιβάλλει η Ακαδημία. Προκειμένου να διατηρηθεί η ιερότητα του Όσκαρ και να αποτραπεί η εμπορική εκμετάλλευση, οι νικητές δεν μπορούν να πουλήσουν το βραβείο τους χωρίς να το προσφέρουν πρώτα πίσω στην Ακαδημία έναντι ενός συμβολικού ποσού του ενός ευρώ. Ακόμη και μετά το θάνατο του νικητή, οι κληρονόμοι του δεσμεύονται από τους ίδιους όρους, εξασφαλίζοντας έτσι ότι το βραβείο παραμένει ένα προσωπικό επίτευγμα και όχι ένα εμπόρευμα.
Βραβείο Όσκαρ: Το περιστατικό που τα άλλαξε όλα
Οι κανονισμοί που θεσπίστηκαν το 1951 από την Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών είχαν ως στόχο τη διατήρηση της ακεραιότητας του συμβόλου του Όσκαρ. Πριν από αυτό, τα Όσκαρ μπορούσαν να γίνουν συλλεκτικά αντικείμενα και να πωληθούν σε δημοπρασίες, με ιλιγγιώδη ποσά. Αξιοσημείωτες περιπτώσεις περιλαμβάνουν την απόκτηση του Όσκαρ για την καλύτερη ταινία «Όσα παίρνει ο άνεμος» του 1940 από τον Μάικλ Τζάκσον έναντι 1,54 εκατομμυρίων ευρώ.
Επιπλέον, η Ακαδημία προσέχει προσεκτικά την αναπαραγωγή του αγαλματιδίου, διατηρώντας την εικόνα της. Οι νομικές ενέργειες κατά ζαχαροπλαστείων που παράγουν σοκολατένια Όσκαρ και ιστοσελίδων απονομής βραβείων που χρησιμοποιούν το «Όσκαρ» στα ονόματά τους αποδεικνύουν τη δέσμευση της Ακαδημίας να υπερασπιστεί το εμπορικό της σήμα.
Παρά την ονομαστική τιμή πώλησής του, η αξία του αγαλματιδίου Όσκαρ ξεπερνά το ένα ευρώ, αντιπροσωπεύοντας την υψηλότερη μορφή αναγνώρισης στον κινηματογραφικό κόσμο. Η Ακαδημία διασφαλίζει ότι το Όσκαρ παραμένει ένα διαχρονικό σύμβολο αριστείας, που αγαπούν οι νικητές και σέβεται το κοινό, χωρίς να αλλοιώνεται από εμπορικά συμφέροντα.
enimerotiko.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου