Ανατρέχοντας τις σελίδες της ιστορίας, πάντα συμβαίνει να σταματάμε με σεβασμό βαθύ σε κάποια ξεχωριστά άτομα και σε κάποιες προσωπικότητες, οι οποίες
έχουν το χάρισμα και έχουν αφήσει ανεξίτηλο το όνομά τους στις περγαμηνές αλλά και στις αφηγήσεις των τωρινών και των επόμενων γενιών. Έχουν δώσει την επωνυμία τους στη χρονική περίοδο και στα γεγονότα, όπως και στο λόγο, στη σύλληψη των ιδεών και στη δημιουργική πολιτική σκέψη. Περνούν οι αιώνες, στοιβάζονται τα χρόνια αλλά τούτοι μεταβιβάζουν το συγκινησιακό τους φορτίο στις επόμενες γενιές, σ αυτούς που ακολουθούν…Η «σάρωση» της ιστορίας δεν κάνει εξαιρέσεις, δεν χαρίζεται σε αξιώματα! Πρωθυπουργούς και βασιλείς, υπουργούς και στρατηγούς, των τελευταίων χρόνων, τους έχει τοποθετήσει στο χωνευτήρι της, χωρίς την ελάχιστη υπόμνηση, με εξαίρεση πλην ελαχίστων. (Τους εγκατέλειψε στους ταξινομητές ιστοριοδίφες και στη ανούσια χρονοαρίθμησή τους). Το άλμα της εξαίρεσης το κάνει μόνο και μόνο τότε, όταν η προσωπικότητα του δρώντος είναι πιο ισχυρή από τη ροή της!... Άνθρωποι που μπορεί να μην έχουν κανένα κοσμικό αξίωμα, αλλά που είναι καταξιωμένοι στο μνημονικό του λαού, είναι αυτοί, που παίρνουν το διαχρονικό διαβατήριο μέσα από την αφήγηση των ιστορικών στιγμών … Μένουν ζωντανοί από το πληθωρικό τους έργο! Τους ανεβάζουν, στο άρμα της λαϊκής επίγνωσης, ο λόγος και οι πράξεις τους, όπως ανεβάζει το προζύμι η ζύμη για τον άρτο της μετάληψης και της αυτογνωσίας! Τους θωρακίζουν από τη λησμοσύνη η λιτή διαβίωσή και η υποδειγματική ζωή τους!... Μια τέτοια προσωπικότητα, πιο ισχυρή από τη ροή των πραγμάτων, ήταν ο εκλιπών, πριν επτά ημερών, ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης! Ο λόγος του είναι πυκνογραμμένος σε 23 βιβλία, με λέξεις που φορτίζονται και παίρνουν έναν άλλο βηματισμό στην εκφορά και τη γραφή τους και μας οδηγούν άμεσα στους δρόμους του προβληματισμού και μας ανοίγουν, ταυτόχρονα, τις πόρτες του ορθολογισμού και της γόνιμης πολιτικής σκέψης. Θα επιχειρήσω να καταγράψω, ενδεικτικά, κάποιες απ αυτές, ως αποφθέγματα, για την ύστερη παρακαταθήκη του Μιχάλη στο πολιτικό γίγνεσθαι του Τόπου μας!...
α). Ξέρετε, ο σοσιαλισμός είναι πολύ σοβαρή υπόθεση. Γι αυτό δεν νομίζω ότι μπορούμε έτσι εύκολα να τον καταναλώνουμε. (1982)
β). Μεγάλος στόχος μας είναι να πετύχουμε την εσωτερική ενσωμάτωση της Χώρας. Να ενώσουμε την Θράκη με την Ήπειρο, την Ήπειρο με τη Θεσσαλία (Ηγουμενίτσα, Βόλος), την Ήπειρο με την Πελοπόννησο (Ηγουμενίτσα, Πύλος, (Ιόνια οδός), Να ενώσουμε την Χώρα.
γ). «The Greek Egnatia Μουχτάρηδες της Αθήνας», οδική και σιδηροδρομική Εγνατία (1993). Οργάνωση του κινήματος των Δημάρχων της Ηπείρου, Μακεδονίας και Θράκης για την ένταξη της Εγνατίας στα Ευρωπαϊκά Δίκτυα. Με πρωταγωνιστές τον Δήμαρχο Αλεξανδρούπολης, Ηλία Ευαγγελίδη και τον Δήμαρχο Ηγουμενίτσας Θωμά Πάντο.
δ). Αντί να ενώσουμε την Ηγουμενίτσα με το Βόλο, την Ηγουμενίτσα με την Πύλο, ενώσαμε τα Σεπόλια με τη Δάφνη…
ε). Θα μπορούσε να γίνει ένας μεγάλος οδικός και σιδηροδρομικός άξονας Αλεξανδρούπολη, Μπουργκάς που θα ενώνει το Αιγαίο με τον Εύξεινο. Εκεί θα κριθεί το μέλλον της Χώρας και εκεί θα κριθεί το μέλλον του Έθνους…
στ). Βιώσιμη Αθήνα σημαίνει αποφόρτιση της και όχι επιβολή άλλων φορτίων, τσιμέντα , σίδερα, χρήματα. Ο Αθηνοκεντρισμός πνίγει την Χώρα…
ε). Στην Ελλάδα εκσυγχρονιστές είχαμε. Εκσυγχρονισμό δεν είδαμε…
ζ). Φοβάμαι ότι στο τέλος του κύκλου, το 2004, το 2010 θα έχουμε μια Ελλάδα, που θα μοιάζει με αυτό που ονομάζω μια Ελλάδα Τουρκομπαρόκ. Θα είναι δηλαδή η Ελλάδα ένα φτωχό και ίσως συρρικνωμένο βιλαέτι, η γερμανικό λάντ. Το μέλλον μας δεν είναι αισιόδοξο.
η). Δεν υπάρχει Κυπριακό πρόβλημα, δεν υπάρχει πρόβλημα Αιγαίου, δεν υπάρχει πρόβλημα Θράκης, υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα, το Τουρκικό Πρόβλημα!..
θ). Στόχος μας είναι να αποκτήσουμε τα δικαιώματα του Ελληνισμού εκεί όπου παραβιάστηκαν σε συνθήκες μάλιστα ψυχρού πολέμου. Μιλώ για την Ίμβρο, την Τένεδο, την Κωνσταντινούπολη. Να ζητήσουμε την αποκατάσταση του Ελληνισμού και των δικαιωμάτων του στην Κύπρο και στην Κερύνεια…
ι). Ξεκινήσαμε αυτό το μεγάλο κίνημα για να πάμε στην Κερύνεια και καταλήξαμε να φτάσουμε στα Ίμια.
ια). Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες και η Ανατολική Μεσόγειος ανήκει στους λαούς της!...
ιβ). Όταν το κράτος ελληνοποιείται όπως το 1987 τότε δρα εθνικά, όταν το κράτος αποελληνοποιείται τότε προσπαθεί να κλείσει τα εθνικά ζητήματα όπως, όπως…. 1996
ιγ). Το ΠΑΣΟΚ το δημιουργήσαμε για την υπέρβαση της Αθηναϊκής μονοκεντρικότητας και τριτοκοσμικότητας, της ολοκλήρωσης των πολιτικών θεσμών, της Δημοκρατίας, της δίκαιης κοινωνίας. Δεν το δημιουργήσαμε για να κάνουμε καριέρες…
ιδ). Το μεγάλο βήμα είναι το ασυμβίβαστο. Σύσσωμη η Κεντρική Επιτροπή αποφάσισε στο δρόμο για την αλλαγή, ότι θα πρέπει να πάρουμε το τρένο του κράτους. Όταν όμως πάρεις το τρένο του κράτους είτε σε αφομοιώνουν, σε βάζουν στο προσωπικό λειτουργίας, είτε σε υποχρεώνουν να κατέβεις…. Σαφής διαχωρισμός του κράτους από το κόμμα…
ιε). Το ΠΑΣΟΚ στη φύση του, στην ιστορική του προέλευση δεν είναι ένα κόμμα σαν τη ΝΔ. Η ΝΔ, μπορεί να υπάρχει σαν κόμμα αργόσυρτης παρακμής και να επιβιώνει. Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να υπάρξει. Το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται ένα σχέδιο, ένα αποσαφηνισμένο πολιτικό σχέδιο για την αναγέννηση του!...
ιστ) Για τους κορυφαίους της ηγεσίας: Είναι γνωστοί αυτοί, μένουν βουβοί καλύπτοντας τη μορφωτική τους ανεπάρκεια σε μονολόγους. Είναι γνωστοί αυτοί που κατήργησαν τη ζύμωση και νέκρωσαν την εσωτερική ζωή του ΠΑΣΟΚ…
ιζ). Η χώρα, αλλά και οι πολίτες της θα ανακυκλώνονται στην παρακμή. Θα βλέπουν τους ηθικούς να γίνονται ανήθικοι και οι πρώην ανήθικοι να επιστρέφουν ως ηθικοί για να αντικαταστήσουν τους ηθικούς που έγιναν ανήθικοι και διεφθαρμένοι!.... Το συγκεντρωτικό μοντέλο του Δικομματισμού… με το λαό στο περιθώριο των πολιτικών εξελίξεων...
Θα σταθούμε σε τέσσερεις σταθμούς της ζωής του, που είναι και σταθμοί στης σύνολης Ελληνικής Κοινωνίας!
Α). Συμμετείχε στη επταμελή ομάδα για τη σύνταξη της Διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη (Αύγουστος 1974). Μανιφέστο ΠΑΣΟΚ.
Β). Πρωτοστάτησε για την επανάκαμψη της Ιστορίας στην Ανατολία , για την ανάκαμψη της ιστορικής Μνήμης των Ελλήνων του Πόντου (ΚΕΠΟΜΕ 1984, «Πόντιοι δικαίωμα στη μνήμη» 1987) και για την αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ποντιακού λαού από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, με καθολική ψηφοφορία, στις 24 Φεβρουάριου, του 1994.
Γ). Εμπνεύστηκε την ιδέα για την ίδρυση της Ρωμανίας, μια πόλη σύγχρονη στη θέση της αρχαίας Μαρώνειας, στα θρακικά παράλια… Η πρότασή του ψηφίστηκε με 204 ψήφους από το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Η Ρωμανία, όπως έλεγε τότε στο συνοδευτικό πρόλογό του. Είναι μια στρατηγική για τον Ελληνισμό και τους λαούς της περιοχής στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης. Σ αυτό το διαχρονικό και ευρύτερο ορίζοντα της Ρωμανίας όφειλε η πολιτική ηγεσία να προσανατολίσει τον Ελληνισμό και όχι στον μυωπικό και πρόσκαιρο της Ολυμπιάδας του 2004…
Δ). Ίδρυσε το πολιτικό κίνημα «Δημοκρατική Περιφερειακή Ένωση» που συμμετείχε στις εκλογές του 2000 και στις ευρωεκλογές του 2004. Μάχες που δεν ευόδωσαν τις επιθυμίες για μια Ελλάδα της περιφερειακής ανασυγκρότησης και της Δημοκρατικής ανέλιξης!...
Λόγια και πράξεις που ως πολύτιμοι σηματωροί θα μας δείχνουν το δρόμο μέσα από τους μαιανδρισμούς του διφορούμενου διεθνισμού και της θολής προοδευτικότητας, το δρόμο της αμεσότερης Δημοκρατίας και της ανάπτυξης της κοινωνικής οικονομίας… Η πολύχρονη δράση του έμεινε ως παρακαταθήκη στην Οργάνωση για τα δικαιώματα και την απελευθέρωση των λαών. Ένας πολιτικός που στις προτάσεις του Ανδρέα Παπανδρέου για υπουργοποίηση του, παρέμεινε μαχητής των χαρακωμάτων της ηθικής, της ανιδιοτέλειας και των ιδεών μιας καλύτερης και πιο δίκαιης κοινωνίας. Και μιας Ελλάδας πιο δημοκρατικής και ελεύθερης.
Άνοιξε την πόρτα η μνημοσύνη και τον έβαλε στο κεντρικό της σαλόνι!...
Ζαγκανίκας Σίμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου