Μιλώντας στου Πρωταγωνιστές και στον Σταύρο Θεοδωράκη, για τη σχέση της με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, η Μαρία Σάκκαρη είπε πως: "Περνάω πάρα πολύ καλά με τον Κωνσταντίνο. Δεν έχει σημασία πόσες ημέρες βρισκόμαστε, αλλά πόσο καλά είμαστε όταν είμαστε μαζί, αλλά και όταν είμαστε μακριά" και πρόσθεσε ότι "είμαι πολύ τυχερή που τον έχω στη ζωή μου και που έχω έναν άνθρωπο που με καταλαβαίνει και δεν μου έχει πει ποτέ ''που πάς;'' ''που ταξιδεύεις;''. Με σπρώχνει να προχωρήσω και να γίνω καλύτερη".
Μάλιστα, αποκάλυψε ότι εκείνος είναι ο πρώτος άνθρωπος που μιλάει όταν τελειώνει έναν σημαντικό αγώνα. "Είναι πάντα το πρώτο μου τηλεφώνημα μετά από έναν πολύ σημαντικό αγώνα. Πρώτα μιλάω με τον Κωνσταντίνο και μετά με τη μητέρα μου".
Η συζήτηση ξεκίνησε από το πώς δημιουργήθηκε η σχέση της με το τένις η οποία ήταν... καρμική μιας και η μητέρα της ήταν κορυφαία αθλήτρια. "Από μικρή αγαπούσα το τένις. Φορούσα τα παπούτσια της μαμάς, ρακέτα που ήταν μεγαλύτερη από εμένα και έπαιζα με τα μπαλάκια. Η μητέρα μου δεν ήθελε να παίξουμε τένις. Την καταλαβαίνω γιατί και εγώ τώρα που μεγαλώνω σκέφομαι όταν στο μέλλον κάνω παιδιά, δεν θέλω να παίξουν τένις. Είναι πολύ δύσκολο άθλημα. Πέντε χρονών έπιασα τη πρώτη μου ρακέτα και ξεκίνησα να παίζω".
Η Ελληνίδα πρωταθλήτρια μίλησε για τις πιο δύσκολες στιγμές της καριέρας της, όταν πάλευε με κρίσεις πανικού εξαιτίας της πίεσης που της είχε δημιουργήσει η θέση της στην παγκόσμια κατάταξη. "Όταν πήγα Νο.3, ήμουν στην Καλιφόρνια και κέρδισα την τότε Νο.2 του κόσμου. Ηταν κάτι άπιαστο για εμένα όταν ήμουν παιδάκι. Το γιορτάσαμε εκεί αργά το βράδυ. Για να είμαι ειλικρινής όμως, το Νο.3 ήταν ευχή και κατάρα μαζί. Όταν έφτασα εκεί άρχισα να βάζω πολύ πίεση στον εαυτό μου. Μου πήρε ενάμιση χρόνο να το διαχειριστώ όλο αυτό. Σήμερα είμαι έτοιμη να το διαχειριστώ. Μετά από ένα μήνα πήγα στην Στουτγάρδη και με έπιασε πρώτη φορά κρίση πανικού μέσα στο γήπεδο. Δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Δεν μπορούσα να εγκαταλείψω τον αγώνα με κρίση πανικού. Το δούλεψα πολύ, με έχει πιάσει μόνο μια φορά από τότε. Ήθελα να ξεφύγω από το συναίσθημα ότι είμαι μέσα στο γήπεδο και δεν γίνεται να χάσω επειδή είμαι Νο.3. Δεν ήξερα που βρίσκομαι. Τώρα ξέρω ότι είναι εντάξει να χάσεις".
Ως μια μεγάλη της απογοήτευση θυήθηκε επίσης το πρώτο της τουρνουά στη Λαμία όταν ήταν 11 χρονών που ηττήθηκε στον τελικό και... πλάνταξε στο κλάμα. "Θυμάμαι ήμουν 11 χρονών στη Λαμία στο πρώτο μου τουρνουά και ήμουν η... κόρη της Κανελλοπούλου. Έπαιξα προκριματικά, κέρδισα εύκολα. Μπήκα στο ταμπλό, κερδίζω και εκεί, αλλά έχασα τον τελικό από μια κοπέλα από τη Λάρισα. Έριξα πολύ κλάμα στον γυρισμό στην Αθήνα".
Η Μαρία Σάκκαρη αποφάσισε να ακολουθήσει επαγγελματικά το τένις στα 18 της χρόνια και ήταν η μεγαλύτερη της απόφαση "Ημουν 18 χρονών και λέω στους γονείς μου ότι πρέπει να κάνω κάτι παραπάνω, πρέπει να φύγω από την Ελλάδα. Πήγα στην Βαρκελώνη και έμεινα 4 χρόνια γιατί ήθελα να πάω μπροστά. Με την ευχή τους πήγα στην Ισπανία. Τους είπα ότι αν δεν τα καταφέρω θα κοιτάξω να φύγω στην Αμερική για κάποιο πανεπιστήμιο, αλλά τα πρώτα δύο χρόνια έπαιζα κυρίως ταμπλό στα Γκραν Σλαμ, οπότε δεν χρειάστηκε να φύγω".
Πλέον έχει αλλάξει προπονητή και όπως τόνισε στοχεύει να βρεθεί στην πρώτη θέση της κατάταξης του WTA μια μέρα. "Ο προπονητής είναι πολύ σημαντικός. Πάντα υπάρχει περιθώριο βελτίωσης, ακόμα και στο Νο1 να είσαι. Εγώ έχω φτάσει μέχρι το Νο3 και τώρα είμαι στο Νο6, θέλω να φτάσω στην κορυφή όμως. Και για να το κάνω αυτό πρέπει να έχω έναν σωστό άνθρωπο δίπλα μου. Ενιωθα ότι ο προηγούμενος προπονητής μου δεν μπορούσε να με βοηθήσει άλλο, σταματήσαμε τη συνεργασία μας πολύ φιλικά. Είχαν χαθεί λίγο τα όρια γιατί είχαμε γίνει πολύ καλοί φίλοι. Χρειαζόμουν κάποιον πιο έμπειρο δίπλα μου". Το πρότυπό της, όπως είπε είναι η Σερένα Γουίλιαμς "είναι η καλύτερη αθλήτρια που έχει υπάρξει ποτέ", δήλωσε.
Η Ελληνίδα αθλήτρια μίλησε και για τον φίλο της, Στέφανο Τσιτσιπά και την κριτική που δέχεται λέγοντας "είναι ένας παίκτης τρομερός. Εχει απίστευτο ταλέντο. Είναι ένα παιδί που έχει δώσει τα πάντα για αυτό το σπορ από πολυ μικρός. Νομίζω ότι αυτό που έχει καταφέρει είναι αδιανόητο. Όλοι οι αθλητές είμαστε αδικημένοι. Όταν κάνουμε κάτι μας ανεβάζουν στα ουράνια, και μόλις δεν πάμε καλά είμαστε για πέταμα. Από τον καναπέ όλα είναι πάρα πολύ εύκολα".
thetoc.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου