Ο γνωστός τραγουδιστής μίλησε για την αγέραστη όψη του και τα σχόλια που δέχεται γι' αυτή, αλλά και για την ηλικία του, καθώς έχει κλείσει τα 78 χρόνια.
"Οι περισσότεροι που φεύγουν από τον χώρο όπου εμφανίζομαι, λένε "απίστευτος!". Ένα είναι αυτό. Το άλλο, σε δεύτερη σκέψη, λένε: "άραγε στην ηλικία σου, θα είμαι σαν και σένα;". Η ηλικία που γράφει η Wikipedia είναι η σωστή. Και στο facebook γράφω πότε γεννήθηκα, εκεί που γράφω τα βιογραφικά στοιχεία μου. Δεν υπάρχει πρόβλημα! Δεν θα αλλάξει τίποτα, παιδιά" ανέφερε αρχικά ο Πασχάλης.
Σχετικά με το πώς διατηρείται, ο Πασχάλης επεσήμανε: "Μπορεί να είναι και γονίδιο, αλλά το από μέσα μου λειτουργεί πολύ θετικά. Δηλαδή, παρατηρώ όταν ανεβαίνω στη σκηνή, είναι λες και αντλώ από μέσα μου αδρεναλίνη και με τροφοδοτεί αυτό. Πιστεύω ότι αυτό που πιθανόν να είναι η αδρεναλίνη, είναι αυτό που με κάνει να είμαι αυτό που είμαι".
Όπως είπε, μετά τη διάλυση του συγκροτήματος Olympians θέλησε να ανοιχτεί επαγγελματικά για να εξασφαλίσει καλύτερο εισόδημα στη ζωή του. Τότε ήταν που μαζί με τον οργανίστα των Olympians αγόρασαν από κοινού ένα εργοστάσιο πλαστικών στη Θεσσαλονίκη.
Συγκεκριμένα ο Πασχάλης ανέφερε για την περίοδο εκείνη: "Όταν ήμουν 25, μία φορά επιχείρησα να κάνω άλλη δουλειά γιατί πίστευα ότι δεν βγαίνει μόνο με το τραγούδι και με την καλλιτεχνία. Ήμουν 6 χρόνια με τους Olympians και όταν τελείωσε απογοητευτήκαμε γιατί ήμασταν ερασιτέχνες, δεν ήταν για να προχωράμε έτσι επαγγελματικά. Έπρεπε να δούμε τη ζωή μας πιο σοβαρά.
Έπρεπε να κάνουμε οικογένειες κ.λπ, παίρναμε ένα μεροκάματο διά του 5. Αυτό το μεροκάματο δεν κάλυπτε τίποτα. Για να πάρουμε καινούργια όργανα, δεν έφτανε για τίποτα. Mόνο τα live έφερναν λεφτά και μέχρι και σήμερα, όχι οι δίσκοι. Αποφασίσαμε όλοι από κοινού ότι θα διαλύσουμε το συγκρότημα και θα κάνουμε ό,τι πιστεύουμε. Κάναμε την πλάκα μας, δεν το είχαμε πάρει στα σοβαρά ποτέ. Ήμασταν 5 φίλοι ερασιτέχνες.
Εγώ και ο οργανίστας, ο Άλκης Κακαλιάγκος, βάλαμε ό,τι είχαμε μαζέψει από οικονομίες και αγοράσαμε ένα εγκαταλειμμένο εργοστάσιο πλαστικών στη Θεσσαλονίκη. Φιλοδοξούσαμε να γίνουμε βιομήχανοι. Κάναμε σακούλες που χρησιμοποιούσε τότε πάρα πολύ η αγορά. Τότε τα πλαστικά ήταν πολύ δημοφιλή. Όμως μείναμε από πρώτες ύλες. Δεν εισπράξαμε όμως για να κινηθούμε.
Αναγκάστηκα να πάω στην παλιά δουλειά που ήξερα, δηλαδή να τραγουδάω για να βγάζω λεφτά και να τροφοδοτήσω το εργοστάσιο. Αυτό κράτησε 8 μήνες μέχρι που δέχτηκα πρόταση από τον Νίκο Λαβράνο να κατέβω στην Αθήνα, στα Δειλινά. Σε λίγο καιρό τον Άλκη και του λέω Άλκη πούλα, δεν ξανάρχομαι πίσω"", είπε για την ιστορία με το εργοστάσιο.
Ένα ατύχημα ήταν το σημάδι που περίμενε για να πάρει την οριστική απόφαση: "Δεν ήμουν για επιχειρήσεις. Μάλιστα να σας πω και ένα περιστατικό γιατί είναι ωραίο. Ένα από τα μηχανήματα που επεξεργαζόταν το πλαστικό είχε ράουλα και τραβούσε το φιλμ. Αναγκαζόμουν και κρατούσα λίγο κόντρα στο ράουλο και όπως το κρατούσα, ξεχάστηκα και πήρε μέσα το δάχτυλό μου. Δείτε πώς είναι το δάχτυλο... Είναι κομμένοι οι μυς μέσα, κοιτάξτε... Ο Θεός ήθελε να μου πει ότι "σου έδωσα ένα ταλέντο να το δώσεις στον κόσμο, δεν σε έκανα για πλαστικά". Είπα "ναι Θεέ μου"", είπε ο Πασχάλης.
thetoc.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου