Η ιστορία της λαγάνας βέβαια πάει ακόμη πιο πίσω και διατρέχει όλη τη διατροφική παράδοση από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Η πρώιμη ονομασία της ήταν «λάγανον». Όσο για την πρώτη γραπτή αναφορά του ονόματός της, τη συναντάμε στα κείμενα του Αριστοφάνη και πιο συγκεκριμένα στις «Εκκλησιάζουσες» όπου αναφέρει τη φράση: «Λαγάνα πέττεται» δηλαδή «λαγάνες γίνονται».

Από εκεί και πέρα, το σαρακοστιανό τραπέζι απαρτίζεται από κάθε λογής νηστίσιμο μεζέ, με επίκεντρο τα θαλασσινά. Τηγανητά καλαμαράκια, χταπόδι και σουπιές, γαριδομακαρονάδες, μύδια, και βέβαια, ντολμαδάκια γιαλαντζί, ελιές, τουρσιά κάθε είδους, όσπρια και κυρίως γίγαντες και φάβα και άφθονη ταραμοσαλάτα για βουτιές με τη λαγάνα.
Όλα πάνε παρέα με τα ελληνικά, πατροπαράδοτα αποστάγματα ούζο και τσίπουρο, που είναι ιδανικά για να συνοδεύσουν τα εδέσματα στο πλούσιο τραπέζι που απαιτούν τα Κούλουμα. Στο τέλος συνήθως τη θέση του παίρνει στο τραπέζι ο χαλβάς, είτε από ταχίνι είτε σιμιγδαλένιος.
cookout.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου