Aποκαλύφθηκε ο βασικός παράγοντας κινδύνου για τον καρκίνο: Και δεν είναι το κάπνισμα, το αλκοόλ ή ο ήλιος

Το ερώτημα του τι προκαλεί καρκίνο μοιάζει να είναι τόσα εκατοντάδες χρόνια αναπάντητο, σαν χίλιες ζωές μαζί.  Αν ρωτήσουμε τους

περισσότερους ανθρώπους τι προκαλεί καρκίνο, οι περισσότεροι λογικά θα απαντήσουν το κάπνισμα, το αλκοόλ, ο ήλιος, η βαφή μαλλιών ή «κάτι χημικό» τελοσπάντων»

 

 

Όμως ο σημαντικότερος παράγοντας κινδύνου για καρκίνο φαίνεται πως δεν είναι αυτό που όλοι φανταζόμαστε. Είναι η γήρανση του οργανισμού μας. Το σώμα του ανθρώπου όπως ένα μηχάνημα του οποίου τα γρανάζια παλιώνουν με τον καιρό και με τη χρήση, αντιμετωπίζει παρόμοιες προκλήσεις, που ενίοτε μπορεί και να οδηγήσουν στο απευκταίο σενάριο κάποιας μορφής καρκίνου. 

Πρόκειται για ένα παράγοντα μη αναπόφευκτο, καθώς είναι μια κατάσταση που όλοι θα βιώσουμε. Παράλληλα είναι ένα στοιχείο που μας οδηγεί να δούμε με διαφορετικό μάτι χώρες με ηλικιωμένο πληθυσμό, όπως πχ, ο Καναδάς, εκεί όπου μέχρι το 2068, περίπου το 29% των πολιτών θα είναι άνω των 65 ετών. Και στη χώρα μας το δημογραφικό πρόβλημα είναι οξύτατο και δεν φαίνεται στον ορίζοντα βελτίωση.

Ένας τρόπος διαχείρισης του ζητήματος

Ο καρκίνος είναι τόσο «παλιός» όσο και ο άνθρωπος. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως με την πρόοδο της σύγχρονης ιατρικής δεν μπορούμε να διαχειριστούμε και να προλάβουμε καταστάσεις, ώστε και οι ασθενείς προχωρημένης ηλικίας να ζήσουν μια ζωή αξιοπρεπή.

 

 

Η προώθηση της χρήσης γηριατρικής αξιολόγησης πριν τη λήψη αποφάσεων θεραπείας, δηλαδή της αξιολόγησης του προφίλ του ηλικιωμένου ασθενή, οι γιατροί μπορούν να διαπιστώσουν τι είναι εφικτό να κάνει ιατρικά, τι είναι ρεαλιστικό για τον ίδιο, πέρα από αυτό που ενδεχομένως επιθυμεί 

Επίσης είναι σημαντικό οι γενικοί γιατροί και οι ογκολόγοι να εκπαιδευτούν περαιτέρω σε θέματα γηριατρικής ογκολογίας, ώστε να κατανοούν τις ιδιαιτερότητες των ηλικιωμένων ασθενών. Η δημιουργία μονάδων γηριατρικής ογκολογίας σε νοσοκομεία και ιατρικά κέντρα, αλλά και η εφαρμογή προγραμμάτων πρόληψης, ακόμα και με παρέμβασής στον τρόπο ζωής των ηλικιωμένων (διατροφή, άσκηση, διαχείριση στρες) θα βοηθήσει στην καλύτερη οργάνωση και στον καταμερισμό των θεραπειών. 

Παράλληλα, κυβερνήσεις και συστήματα υγείας πρέπει να αναγνωρίσουν την αύξηση του καρκίνου σε ηλικιωμένους ως δημογραφική πρόκληση και να κατευθύνουν πόρους σε πολιτικές ογκολογικής φροντίδας για ηλικιωμένους. Μπορούμε να ζήσουμε με τον καρκίνο, με αξιοπρέπεια. 

reader.gr