Για να δημιουργηθεί ένας καινούργιος χώρος – φορέας , πρέπει πρώτα να διαλυθούν οι προηγούμενοι...
Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 , ο ελληνικός λαός έδωσε ένα σαφές
μήνυμα στο πολιτικό σύστημα , βάζοντας 8 κόμματα στη Βουλή . Ζήτησε μία πολυκομματική συγκυβέρνηση των δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου , με βάση και άξονα το ΣΥΡΙΖΑ .
Όπως πάντα όμως δεν εισακούστηκε από κανένα . Ούτε από τα μικρά κόμματα που δεν ήθελαν να διακινδυνεύσουν τη δεδομένη φθορά της εξουσίας μέσα σε τόσο αντίξοες συνθήκες , πιστεύοντας παράλληλα ότι η κυβέρνηση θα πέσει εντός του έτους . Άλλα και ο ΣΥΡΙΖΑ δε φάνηκε να ψάχνεται και πολύ για περισσότερα κόμματα , αφού του έφτανε η συνεργασία των ΑΝΕΛ . Ένα σχήμα οξύμωρο εξαρχής που δεν είναι καθόλου περίεργο ότι διαλύθηκε , άλλα πώς άντεξε ως εδώ .
Και μπροστά στα καινούργια ζόρια , φτάσαμε πάλι στη καραμέλα της Κεντροαριστεράς . Που την πιπιλάνε όλοι εδώ και 10 περίπου χρόνια . Από τότε δηλαδή που άρχισε να αποδυναμώνεται το ΠΑΣΟΚ , αφήνοντας κενό ένα τεράστιο χώρο .
Αυτή τη Κεντροαριστερά , πολλοί την ανέφεραν τόσα χρόνια άλλα ποτέ δεν έγινε καμία ουσιαστική προσπάθεια σύνθεσης τέτοιου χώρου . Η κίνηση Λυκούδη πριν λίγα χρόνια , είχε μια καλή δυναμική , σε ένα καίριο χρονικό σημείο , άλλα δεν ευόδωσε .
Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ προς το ΚΚΕ για κοινά ψηφοδέλτια στις δημοτικές εκλογές του 2014 , ήταν μια γενναία προσπάθεια , άλλα δε βρήκε ανταπόκριση κι έμεινε ως άλλη μια χαμένη ευκαιρία .
Κατά τα άλλα , απλά γίνονται συνεχώς νύξεις και όλοι αναφέρονται στην Κεντροαριστερά σαν κάτι υπαρκτό , άλλα προς το παρόν δεν είναι . Και πως να γίνει , όταν όλοι κοιτάνε πάνω απ’όλα τις καρέκλες τους . Για να δημιουργηθεί ένας καινούργιος χώρος – φορέας , πρέπει πρώτα να διαλυθούν οι προηγούμενοι . Εδώ όμως όλοι θέλουν να κρατήσουν τα κόμματα τους και να έρθουν οι υπόλοιποι να ενσωματωθούν . Ε πώς θα γίνει ρε παιδιά ...
Και το λαό που έβαλε στη βουλή 5 κόμματα (και παραλίγο να βάλει και έκτο) με κεντροαριστερή καταβολή ή έστω ατζέντα , προφανώς θέλοντας κάτι να πεί , δεν τον ακούει πάλι κανείς .
Μέχρι να ζήσουμε άλλη μία σκληρή Κεντροδεξιά κυβέρνηση (που δεν την αντέχει πάλι ο τόπος) και τότε να δούμε ποιοός θα βγάλει τα κάστανα απ’τη φωτιά .
Λιοσάτος Δ. Θωμάς
Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 , ο ελληνικός λαός έδωσε ένα σαφές
μήνυμα στο πολιτικό σύστημα , βάζοντας 8 κόμματα στη Βουλή . Ζήτησε μία πολυκομματική συγκυβέρνηση των δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου , με βάση και άξονα το ΣΥΡΙΖΑ .
Όπως πάντα όμως δεν εισακούστηκε από κανένα . Ούτε από τα μικρά κόμματα που δεν ήθελαν να διακινδυνεύσουν τη δεδομένη φθορά της εξουσίας μέσα σε τόσο αντίξοες συνθήκες , πιστεύοντας παράλληλα ότι η κυβέρνηση θα πέσει εντός του έτους . Άλλα και ο ΣΥΡΙΖΑ δε φάνηκε να ψάχνεται και πολύ για περισσότερα κόμματα , αφού του έφτανε η συνεργασία των ΑΝΕΛ . Ένα σχήμα οξύμωρο εξαρχής που δεν είναι καθόλου περίεργο ότι διαλύθηκε , άλλα πώς άντεξε ως εδώ .
Και μπροστά στα καινούργια ζόρια , φτάσαμε πάλι στη καραμέλα της Κεντροαριστεράς . Που την πιπιλάνε όλοι εδώ και 10 περίπου χρόνια . Από τότε δηλαδή που άρχισε να αποδυναμώνεται το ΠΑΣΟΚ , αφήνοντας κενό ένα τεράστιο χώρο .
Αυτή τη Κεντροαριστερά , πολλοί την ανέφεραν τόσα χρόνια άλλα ποτέ δεν έγινε καμία ουσιαστική προσπάθεια σύνθεσης τέτοιου χώρου . Η κίνηση Λυκούδη πριν λίγα χρόνια , είχε μια καλή δυναμική , σε ένα καίριο χρονικό σημείο , άλλα δεν ευόδωσε .
Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ προς το ΚΚΕ για κοινά ψηφοδέλτια στις δημοτικές εκλογές του 2014 , ήταν μια γενναία προσπάθεια , άλλα δε βρήκε ανταπόκριση κι έμεινε ως άλλη μια χαμένη ευκαιρία .
Κατά τα άλλα , απλά γίνονται συνεχώς νύξεις και όλοι αναφέρονται στην Κεντροαριστερά σαν κάτι υπαρκτό , άλλα προς το παρόν δεν είναι . Και πως να γίνει , όταν όλοι κοιτάνε πάνω απ’όλα τις καρέκλες τους . Για να δημιουργηθεί ένας καινούργιος χώρος – φορέας , πρέπει πρώτα να διαλυθούν οι προηγούμενοι . Εδώ όμως όλοι θέλουν να κρατήσουν τα κόμματα τους και να έρθουν οι υπόλοιποι να ενσωματωθούν . Ε πώς θα γίνει ρε παιδιά ...
Και το λαό που έβαλε στη βουλή 5 κόμματα (και παραλίγο να βάλει και έκτο) με κεντροαριστερή καταβολή ή έστω ατζέντα , προφανώς θέλοντας κάτι να πεί , δεν τον ακούει πάλι κανείς .
Μέχρι να ζήσουμε άλλη μία σκληρή Κεντροδεξιά κυβέρνηση (που δεν την αντέχει πάλι ο τόπος) και τότε να δούμε ποιοός θα βγάλει τα κάστανα απ’τη φωτιά .
Λιοσάτος Δ. Θωμάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου