Δεν γνωρίζω που κοιτάζει και τι σκέφτεται...γνωρίζω όμως πως
σήμερα (χθες) χάρη στον Θωμά, είχα τη δυνατότητα να δω έναν πλάτανο να μας καλωσορίζει με μια τεράστια αγκαλιά, σαν αυτές τις αγκαλιές που έκρυβαν τα πολύπτυχα φουστάνια των γιαγιάδων μας. Eκεί νιώθεις κάθε ασφάλεια που χρειάζεσαι για να μεγαλώσεις άτρωτος! Έτσι έμοιαζε σήμερα ο πλάτανος, κι εμείς απο κάτω μικρά παιδιά, ξανά!Είναι συγκλονιστική η εμπειρία του γλεντιού "στα σκέτα" χωρίς μικροφωνική δλδ. Ακους σταδιακά όσο πλησιάζεις τη μουσική στους δρόμους του χωριού να πλανάται και να πλανίζει με θέρμη που αντηχεί στα σοκάκια.
Η μεγάλη κατηφόρα που οδηγεί στην πλατεία της Λάβδας συμμετείχε ως τελεστής αλαφραίνοντας το βήμα μου που οδηγούσε στο γλέντι.
Το σκηνικό που αντίκρυσα ήταν μοναδικό. Από αυτά που μας λείπουν! Αυτά που η αισθητική θεραπεύει με την απλότητά της.
Εκεί λοιπόν ένα γλέντι στην αρχή του μήνα να προμηνύει, αναμφίβολα, καλοκαίρι!
Ο Θωμάς είναι άλλος ένας ελπιδοφόρος μερακλής και σκαπανεύς της αυθεντικότητας, από αυτούς που βλέπεις άδολους με μεράκι και δάκρυ στα μάτια να πλάθουν τη νέα γενιά μερακλήδων... αυτούς που παρέλαβαν και θέλουν να παραδώσουν!
Αυθεντικούς να μοιράζονται φως!
Γίνε σαν τον Θωμά!









Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου