Από τον μουσικό Σόλη Μπαρκή, πήραμε το κείμενο που δημοσιεύουμε. Αν κάπου σας έρθει να γελάσετε θυμηθείτε: Δεν είναι αστείο! "Είναι σίγουρο ότι μερικά πράγματα δεν εκπλήσσουν. Αλλά τσούζουν … , πονάνε. Ειδικά, όταν τα ζεις από πρώτο χέρι. Και καλό είναι να υπενθυμίζονται κάποιες πτυχές του δράματος, για να έχουμε συνολική εικόνα και να βλέπουμε τα πράγματα με κάπως ισορροπημένη ματιά...
Σέβομαι και κατανοώ απόλυτα την δύσκολη θέση των υπαλλήλων του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα, αλλά υπάρχουν και άλλες ομάδες, που αντιμετωπίζουν τα ίδια και σε κάποιες περιπτώσεις , σοβαρότερα προβλήματα.
Πριν από λίγο καιρό, είδα και άκουσα κυβερνητικό στέλεχος, να αναφέρεται στην φοροδιαφυγή και να μιλάει με βδελυγμία για κάποιες ομάδες επαγγελματιών, όπως "..υδραυλικοί, καλλιτέχνες,..". Σε αυτό το "καλλιτέχνες" θα σταθώ. Ενδεχομένως. ο εν λόγω αξιωματούχος, εννοούσε τους μεγάλους star της νύχτας, με τις παχιές αποδοχές και ενδεχομένως φοροδιαφυγές. Παρά την θέση του, προδίδεται η περιορισμένη γνώση του για το τι συμβαίνει στην κοινωνία, της οποίας τις τύχες διαχειρίζεται.
Γιατί υπάρχει μια μεγάλη μερίδα μουσικών και όχι μόνο, απλά αναφέρομαι σε αυτούς, γιατί τυγχάνω μουσικός, που δεν έχει σχέση με τα εισοδήματα της παραλίας.
Αυτοί λοιπόν οι μουσικοί, χορευτές, ηθοποιοί,κλπ., έχουν την τύχη η ατυχία να συναλλάσσονται πολύ συχνά με δήμους, νομαρχίες ,υπουργεία
και άλλα δημόσια ιδρύματα. Καλούνται π.χ. να κάνουν καλοκαιρινές συναυλίες. Και τις κάνουν! Και βρίσκονται στους τόπους των συναυλιών, την συμφωνημένη ημέρα και ώρα. έχοντας κάνει τις πρόβες τους, έτοιμοι να παράσχουν αυτό που τους ζητήθηκε.
Από εκεί και ύστερα όμως , αρχίζει το δράμα. Θα έλεγε κανείς, ότι όταν δίνεις αυτό που ανέλαβες να δώσεις, έρχεται η ώρα να λάβεις.
Ε, λοιπόν, όχι!
Αφού κάνουμε τις παραστάσεις που αναλάβαμε, πρέπει να ξαναρχίσουμε τον αγώνα, αυτή τη φορά για να πληρωθούμε. Πρέπει να πιέσουμε, να παρακαλέσουμε, να καλοπιάσουμε και στο τέλος να ελπίσουμε!
Δεν είναι μόνο που οι πληρωμές καθυστερούν μήνες ή και χρόνια ακόμα , αλλά σε όλα αυτά τα τεράστια διαστήματα ,με έναν τρόπο που τελικά είναι σχεδόν σαδιστικός, απαξιούν ακόμα και να μας ενημερώσουν για το "πότε".
Κανείς δεν ξέρει και κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη έστω και μίας δήλωσης.
"Ε! τι να κάνουμε, ξέρετε … έτσι είναι το δημόσιο!"
Αυτό ακούμε συνήθως. Άλλοι διαμαρτύρονται και με το δίκιο τους, για την απώλεια του 13ου και 14ου μισθού τους. Εμείς τι να πούμε, που κάνουμε αμάν να δούμε και τις στοιχειώδεις αμοιβές μας πολλές φορές!
Ας φανταστεί κάποιος αρμόδιος, τι σημαίνει να περιμένεις έναν ολόκληρο χρόνο την αμοιβή σου και να μην ξέρεις αν και πότε θα την πάρεις.
To πρόβλημα δεν εμφανίστηκε σήμερα, δεν το δημιούργησε η κρίση. Έτσι ήταν πάντα.
Και οι λόγοι δεν είναι μόνο το ότι ο τάδε δήμος σε κάποια στιγμή δεν έχει χρήματα.
Είναι η γραφειοκρατία, η οποία καταφέρνει να βλαστήσει ακόμα και σε μικρούς δήμους με πολύ λίγους υπαλλήλους.
Πολλές φορές συμβαίνει να μην μπορούμε να εισπράξουμε γιατί κάποιος αρμόδιος, συνήθως ο προϊστάμενος της υπηρεσίας, έχει πάρει άδεια και στο δημόσιο όταν λείπει κάποιος, δεν υπάρχει άλλος για να τον αντικαθιστά. Πρέπει όλα να παγώσουν έως ότου επιστρέψει!
Έχει συμβεί να παρακαλούμε στο τηλέφωνο κάποιον σε δήμο νησιού του Αιγαίου να υπογράψει τις πληρωμές γιατί είχαμε εισιτήριο για να φύγουμε και την επομένη κινδυνεύαμε να αποκλειστούμε και αυτός να μην πηγαίνει στην υπηρεσία του, απλά επειδή είχε προγραμματίσει να το κάνει κάποια άλλη μέρα!
Και μήπως τελειώνει εδώ η ιστορία; Υπάρχουν περιπτώσεις, όπου έχουν δεσμευτεί χρήματα για συγκεκριμένες εκδηλώσεις και έχουν χρησιμοποιηθεί για άλλους σκοπούς, με αποτέλεσμα οι καλλιτέχνες να μην μπορούν να πληρωθούν.
Κάποιοι δήμοι αποφεύγουν να μας καταβάλουν τον ΦΠΑ.
Γιατί κύριοι;
Άλλοτε πάλι δημόσιοι οργανισμοί μας πιέζουν να κάνουμε παρατυπίες για να μην πω παρανομίες. Θυμάμαι παράσταση που είχε γίνει για κλάδο του Υπουργείου Πολιτισμού και όταν ήρθε η ώρα της πληρωμής, τρεις η ίσως τέσσερεις μήνες μετά, μας ζήτησαν δελτία παροχής υπηρεσιών με ημερομηνία τρεις μήνες πριν την καταβολή των αμοιβών, ειδάλλως δεν μπορούσαν να μας πληρώσουν. Τελικά κατάφεραν να "κολλήσουν" την εκδήλωση σε κάποια άλλη και αποφύγαμε το δίλημμα παρανομία η μένουμε απλήρωτοι.
Ένας δήμος του Λεκανοπεδίου, αφού μας πλήρωσε σε σχετικά εύλογο χρονικό διάστημα, όταν ήρθε η εποχή των δηλώσεων, δεν μας έδινε τις βεβαιώσεις! Στο τέλος μας έδωσαν οι ίδιοι τα λεφτά των επιστροφών!
Θα τελειώσω με κάτι πρόσφατο και σπαρταριστό. Προσπαθούμε να πληρωθούμε από τον Δήμο Καισαριανής, για συναυλία που έγινε το περσινό καλοκαίρι. Οι άνθρωποι στο τηλέφωνο είναι ευγενείς, δεν μπορώ να πω. Τις τελευταίες εβδομάδες όμως τα πράγματα λίγο αλλάζουν. Μας λένε καθησυχαστικά ότι θα μας τηλεφωνήσουν οι ίδιοι, πράγμα που δεν κάνουν ποτέ και μας παραπέμπουν συνήθως στην κυρία αντιδήμαρχο, η οποία δεν είναι ποτέ εκεί (τουλάχιστον όταν τηλεφωνώ) και κανείς δεν ξέρει που βρίσκεται η πότε θα περάσει. Στο τελευταίο μου τηλεφώνημα, η υπάλληλος που βγήκε στο τηλέφωνο, όταν της εξήγησα το θέμα και της τόνισα ότι περιμένουμε να πληρωθούμε ένα χρόνο, μου απάντησε τελικά:
Τώρα όμως λείπουμε όλοι σε άδεια και οι πληρωμές θα γίνουν από το Σεπτέμβριο!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου