Zητήθηκε αναδιάρθρωση του χρέους των 110 δισ. της τρόϊκας.

ΕΑΝ ΔΕΝ ΣΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΦΗΣΤΕ ΜΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ...

-Μέχρι το 2016 υπό το ΔΝΤ η χώρα!

Αιφνιδιαστικά η κυβέρνηση χθες το βράδυ δια του υπουργού Οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου, ζήτησε πρακτικά αναδιάρθρωση του χρέους των 110 δισ...
ευρώ της οικονομικής βοήθειας που έχει συμφωνηθεί να δοθεί στην Ελλάδα, μόλις τέσσερις μήνες μετά την υπογραφή του Μνημονίου!

Αυτό σημαίνει παράταση της ξένης κατοχής στην χώρας από την τρόϊκα μέχρι το 2016 το ολιγότερο! Το άτυπο, αλλά πραγματικό αίτημα συζητήθηκε χθες το βράδυ στην συνάντηση του υπουργού Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου με τον Γερμανό ομόλογό του Β. Σόιμπλε στο Βερολίνο, όπως! ‚ αναφέρουν απόλυτα έγκυρες πηγές του defencenet.gr.

Συγκεκριμένα συζητήθηκαν τρία πράγματα: Το ένα ήταν η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής μέχρι το 2016 (καθυστέρηση έναρξης εξόφλησης και παράταση του χρόνου ολοκλήρωσης) το δεύτερο η πρόσθετη οικονομική ενίσχυση αν χρειαστεί και το τρίτο ήταν να δεσμευθεί με δημόσια δήλωσή της η τρόϊκα μέχρι το τέλος της χρονιάς ότι θα το πράξει αυτό, έτσι ώστε να μην υπάρξουν περαιτέρω πιέσεις στο ήδη επιβαρυμένο οικονομικό κλίμα σε βάρος της Ελλάδας διεθνώς. Ήδη το θέμα έχει συζητηθεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Από την άτυπη, αλλά ουσιαστική αίτηση αναδιάρθρωσης χρέους λείπει το στοιχείο του «haircut» δηλαδή του «κουρέματος» των τόκων ή μέρους του δανείου, αλλά αυτό κρίνεται εξαιρετικά πρόωρο να συζητηθεί τώρα. Για τους γνωρίζοντες αυτό ήταν κάτι απόλυτα αναμενόμενο: Ρίχνουν για άλλη μια φορά στην πλάτη των Ευρωπαίων φορολογουμένων τις επισφάλειες των μεγάλων ξένων τραπεζών που άπληστα δάνεισαν τη χώρα.

Και πρακτικά αναδιαρθρώνουν το χρέος, ξεπληρώνοντας με τα λεφτά των Ευρωπαίων τις ξένες τράπεζες. Μάλιστα, είναι άγνωστο αν αυτά τα 110 ή 150 ή όσα τελικά χρήματα δοθούν στις ξένες τράπεζες με τον μανδύα της "βοήθειας προς την Ελλάδα" θα επιστραφούν στους Ευρωπαίους δανειστές...

Πάντως, άλλη λύση δεν υπήρχε πέρα από την αναδιάρθρωση του πρωτογενούς χρέους. Αυτό σίγουρα θα είχε μεγάλες επιπτώσεις, αφού τεχνικά θα σήμαινε "πτώχευση" έστω και ελεγχόμενη. Με το να επιλέξουν αναδιάρθρωση του δευτερογενούς χρέους (το οποίο φυσικά και ήταν αδύνατον να αποπληρωθεί εντός μόλις μίας τριετίας (ζητούσαν να εξοφλήσουμε τα 110 δισ. και τον τόκο εντός μίας τριετίας όταν τα 300 δισ. τα είχαμε δανειστεί σε διάστημα 30 ετών!), ας πούμε ότι θεωρείται το "μικρότερο κακό", αλλά δεν λύνει το πρόβλημα αν συνολικά δεν έχουμε διαγρα! φή σε ποσοστό τουλάχιστον 20% του συνολικού δανεισμού και των τόκων. Απλά πράγματα...

Οπως έγινε σαφές μετά το road show του Γ.Παπακωνσταντίνου την περασμένη εβδομάδα, το συζητούμενο σενάριο παράτασης θα έχει βασικά τη μορφή της καθυστέρησης εξόφλησης του δανείου της τρόικας κατά 2-3 χρόνια, σε σχέση με τα συμφωνηθέντα βάσει του Μνημονίου. Συγκεκριμένα, εξετάζεται η καθυστέρηση έναρξης της εξόφλησης αλλά και η παράταση του χρόνου ολοκλήρωσής της.

Ετσι, οι δύο χρονιές στις οποίες συγκεντρώνεται το μεγαλύτερο βάρος με βάση τα σημερινά δεδομένα, το 2014 και το 2015, όταν οι δανειακές ανάγκες της Ελλάδας θα εκτιναχθούν από τα 50 δισ. ευρώ σε πάνω από 70 δισ. ευρώ, θα υπάρξει μεγάλη ελάφρυνση, έως και 35 δισ. ευρώ. Αυτά όλοι τα γνώριζαν από την αρχή. Το ζήτημα είναι πως θα αντέξει αυτή την «χημειοθεραπεία» η ελληνική οικονομία η οποία δείχνει κάτι παραπάνω από σαφή τα ίχνη της κατάρρευσης.

Μέσα σε όλα αυτά όμως υπάρχει και η πολιτική διάσταση που είναι εξίσου σοβαρή ή ακόμα σοβαρότερη: Βάσει των χθεσινοβραδινών εξελίξεων η χώρα μα αίτημα της κυβέρνησης αναμένεται να μείνει υπό την κατοχή του ΔΝΤ μέχρι το έτος 2016, τουλάχιστον! Και όλα αυτά ενώ πριν ελάχιστες εβδομάδες από κοινού ΔΝΤ και κυβέρνηση συζητούσαν δήθεν την έξοδο της χώρας στις αγορές το 2011! Πρόκειται για άλλη μία παταγώδη διάψευση των ισχυρισμών του ΔΝΤ. Πάντως το τελευταίο έχει ήδη δεχθεί την αναδιάρθρωση των 110 δις.

Μετά την ρύθμιση για την περαίωση, η κυβέρνηση ευελπιστεί ότι η υστέρηση των εσόδων θα περιοριστεί ώς το τέλος του χρόνου κάτω από το 1,5 δισ. ευρώ, όπου είχε διαμορφωθεί το οκτάμηνο Ιανουαρίου Αυγούστου και το έλλειμμα θα κλείσει στα προβλεπόμενα από το Μνημόνιο επίπεδα κάτι που είναι πρακτικά αδύνατο.

Το ζήτημα είναι ότι όλος αυτός ο αγώνας για εξόφληση των ξένων τραπεζών χωρίς να γίνει σε αυτές απ’ευθείας η αίτηση αναδιάρθρωσης εξαντλεί την χώρα σε εθνικό επίπεδο. Το πρόγραμμα αμυντικών επενδύσεων που ήδη έχει μείνει πίσω πέντε χρόνια δεν αναμένετια να ξεκινήσει πριν το τέλος του 2011. Το ηθικό του προσωπικού λόγω της οικονομικής αφαίμαξης που υφίσταται, βρίσκεται στα κατώτατα επίπεδά του. Και η απώλεια εθνικής κυριαρχίας και ελέγχου είναι κάτι παραπάνω από απειλή...