Που είναι ο Πρόεδρος;

Με δικαιολογημένες απορίες παρακολουθεί η κοινή γνώμη εδώ και πολύ καιρό τη στάση του Κάρολου Παπούλια, ο οποίος θεάται επί της ουσίας.
άπρακτος τη συνεχιζόμενη βύθιση της χώρας, εξαιτίας της καταστροφικής πολιτικής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
Ακόμη και ορισμένες δηλώσεις τις οποίες κάνει κατά καιρούς, είτε είναι απλά ευχολόγια είτε καταλήγουν σε απροκάλυπτη στήριξη του διδύμου Παπανδρέου - Βενιζέλου, που επιβάλλει μαζί με την τρόικα τα αλλεπάλληλα άγρια μέτρα σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας...
Ο 82χρονος κ. Παπούλιας δίνει την εντύπωση ότι έχει ξεχάσει ποιο είναι το αξίωμά του και συμπεριφέρεται επηρεασμένος από τις κομματικές καταβολές του, τις οποίες όφειλε να έχει ξεχάσει από τη στιγμή που πέρασε (και μάλιστα με πρόταση της Ν.Δ. την πρώτη φορά!) το κατώφλι του Προεδρικού Μεγάρου.


Η δικαιολογία ότι το υφιστάμενο Σύνταγμα δεν αφήνει περιθώρια στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να αναλάβει πρωτοβουλίες για να μπει φραγμός στα δεινά της χώρας και των Ελλήνων δεν ευσταθεί και είναι παραπλανητική, κυρίως σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές για την τύχη της πατρίδας μας. Ακόμη κι αν δεν ενεργοποιήσει το «ακραίο» όπλο της παραίτησης, ώστε να γίνουν εκλογές και να αποφασίσει ο λαός, ο κ. Παπούλιας θα μπορούσε, αν ήθελε, να κάνει χρήση π.χ. του άρθρου 42 που του επιτρέπει «να αναπέμψει στη Bουλή νομοσχέδιο που έχει ψηφιστεί από αυτή, εκθέτοντας και τους λόγους της αναπομπής». Μήπως μια σειρά νομοθετημάτων που επιβάλλεται την τελευταία διετία και πλήττει ευθέως την εθνική κυριαρχία και την κοινωνική συνοχή δεν υπάγεται σε αυτήν την κατηγορία;
Ο κ. Παπούλιας έχει κι άλλη εναλλακτική λύση, αν δεν θέλει να προβεί σε μια τέτοια ηχηρή πρωτοβουλία που θα «ενοχλούσε» την κυβέρνηση. Μπορεί, με βάση το άρθρο 40, όπως του πρότεινε και ο προερχόμενος από το ΠΑΣΟΚ ανεξάρτητος βουλευτής (και παλαιός φίλος του) Γιώργος Λιάνης, να συγκαλέσει «εκτάκτως» τη Βουλή, εφόσον «το κρίνει εύλογο». Ούτε αυτό, όμως, κάνει. Και το ερώτημα είναι, αν δεν θεωρεί τώρα «εύλογη» την ανάγκη σύγκλησης του Κοινοβουλίου, τι άλλο πρέπει να συμβεί για να προχωρήσει επιτέλους σε μια κίνηση που να συνάδει με το χρέος του ως θεματοφύλακα της αξιοπρέπειας και της τιμής της Ελλάδας;


Αντιθέτως, από τότε που ξέσπασε η οικονομική κρίση, ο κ. Παπούλιας έχει προσαρμόσει τον προεδρικό ρόλο του στα μέτρα του στελέχους του ΠΑΣΟΚ, όπως ήταν μέχρι το 2005, καθώς και του στενού φίλου της οικογένειας Παπανδρέου, επαναφέροντας δυστυχώς γι' αυτόν στη μνήμη τον τίτλο του «δανειστή» που είχε προ 20ετίας. Σε κάθε συνάντησή του με τον πρωθυπουργό στηρίζει τα μέτρα αφαίμαξης που παίρνει η κυβέρνηση, μολονότι η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας είναι αντίθετη, ενώ ο ίδιος, παρά τις περικοπές, συνεχίζει να έχει μεγάλες απολαβές ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Και μάλιστα, όπως είχε φανεί με τις θετικές δηλώσεις του μετά τις μυστικές συνομιλίες των πρωθυπουργών Ελλάδας και Τουρκίας στο Ερζερούμ, η στήριξή του στον κ. Παπανδρέου είναι συνολική για τους χειρισμούς τόσο στα οικονομικά όσο και στα διπλωματικά θέματα...
ΠΗΓΗ