Σοσιαλισμός για τους λίγους, βαρβαρότητα για τους πολλούς

Καθώς πλησιάζει η επέτειος ανάληψης της εξουσίας από την «σωτήρια» διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, κρίνουμε σκόπιμο να συνοψίσουμε το τιτάνιο έργο του..
Χωρίς ρήματα, καθώς αυτά συνήθως υποδηλώνουν κάποια ενέργεια:

Ένα  νησί ανά Μνημόνιο.

Ένα μέτρο ανά ημέρα.

Ένα χαράτσι ανά εβδομάδα.

Ένα DVD ανά Τζούλια

Ένας εργαζόμενος ανά οικογένεια

Ένας ασφαλισμένος ανά οικοδομικό τετράγωνο.

Ένας μετανάστης ανά νέο.

Ένας μισθός, ανά τέσσερις εργαζόμενους.

Ένας  βουλευτής  ανά γιαούρτι.

Ένας Γενικός Γραμματέας ανά 150 συμβούλους.

Ένας Υπουργός ανά Τροϊκανό.

Ένα ΠΑΣΟΚ ανά περίσταση

Ένα πολεμικό αεροπλάνο, ανά πενήντα τουρκικά.

Ένα ταξί ανά τέσσερις κατοίκους.

Ένα φαρμακείο ανά πολυκατοικία.

Ένα σχολείο ανά δέκα χωριά.

Ένα  βιβλίο ανά τάξη.

Ένα μήλο ανά Λόλα.

Ένα νοσοκομείο ανά Περιφέρεια.

Ένας γιατρός ανά νομό.

Ένα νερό ανά Βαγγελιώ.

Ένας φόρος ανά λογαριασμό ρεύματος

Τουτέστιν μεθερμηνευόμενα όλα τα παραπάνω σημαίνουν ότι οδηγούμαστε σε ένα νέο πρωτότυπο κοινωνικό μοντέλο «πράσινης ανάπτυξης».

Εκεί που ζούσαμε τον νεοβαρβαρικό «γαπισμό», μας προέκυψε η δημοσιονομική αντεπανάσταση του Βενιζέλου, με έντονα στοιχεία συνταγματικής εκτροπής. Διανθίζεται κατά το δοκούν,  τόσο με “οράματα” σοβιετικής και αλβανικής σοσιαλιστικής κουλτούρας όσο και με προσταγές «θατσερικής» προέλευσης.Το νέο μοντέλο θα αποτελέσει πρότυπο για όλα τα προτεκτοράτα, τις νέο-αποικίες, τις υπεράκτιες κτήσεις  και τα κράτη με «μειωμένη εθνική κυριαρχία».

Το ερώτημα πλέον είναι πόση «βαρβαρότητα» χωρά ένας ψευδεπίγραφος «σοσιαλισμός»…

Μικρός Οδυσσέας