Του Απόστολου Διαμαντή
Η έξοδος από το ευρώ παρουσιάζεται από τους τραπεζίτες ως πραγματική κόλαση. Αυτά τα σενάρια τρόμου δείχνουν καθαρά πως η παύση πληρωμών..
του ελληνικού δημοσίου και η επιστροφή στη δραχμή θα καταστρέψει τις ελληνικές τράπεζες. Λογικό. Αλλά αυτό δεν είναι κάτι που ενδιαφέρει και τόσο αυτή τη στιγμή το λαό και τη χώρα. Αυτό που ενδιαφέρει είναι η επιβίωση της Ελλάδας ως ανεξάρτητης και κυρίαρχης χώρας και η υλική εξασφάλιση του πληθυσμού της, που απειλείται άμεσα από τα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής του ΔΝΤ και της ΕΕ.
Ας κάνουμε μια μικρή αναδρομή. Στην έξοδο από το ευρώ και την πτώχευση οδήγησε την Ελλάδα το πρόγραμμα προσαρμογής του ΔΝΤ και της ΕΕ και κανένας άλλος. Η προσφυγή σε αυτούς τους μηχανισμούς ήταν έργο της κυβέρνησης Παπανδρέου, γεγονός που οδηγεί το ΠΑΣΟΚ σε εκλογική κατάρρευση. Η Ελλάδα, ενώ είχε το 2009 την δυνατότητα δανεισμού και ήπιας προσαρμογής, αρχικά συνέχισε να σπαταλά και στην συνέχεια προσέφυγε στο ΔΝΤ, χωρίς καμία διάθεση διαπραγμάτευσης, με τα γνωστά ολέθρια αποτελέσματα. Διότι τα προγράμματα προσαρμογής του ΔΝΤ είναι τόσο φανατικά νέο- φιλελεύθερα, ώστε να αγνοούν τις εθνικές παραγωγικές ιδιομορφίες και συχνά να οδηγούν τις χώρες πρώτα στη διάλυση και στη συνέχεια στην πτώχευση.
Το χρηματο-πιστωτικό σύστημα, ελληνικό και διεθνές, ενδιαφέρεται πρωτίστως για την εξασφάλιση των ομολογιούχων και των τραπεζών. Αυτό συνάγεται και από την επιμονή υπαγωγής της δανειακής σύμβασης στο βρετανικό δίκαιο, απόφαση που συνιστά κυβερνητικό έγκλημα, καθώς η χώρα απεμπολεί το πιο ισχυρό της διπλωματικό χαρτί στην υπόθεση της ρύθμισης του εξωτερικού χρέους. Η κυβέρνηση Παπαδήμου, εάν συμφωνήσει σ’ αυτό το ζήτημα, θα έχει ενεργήσει σαν απλός τραπεζίτης και όχι σαν κυρίαρχο κράτος.
Τα τραπεζικά όμως συμφέροντα δεν ενδιαφέρουν αυτή τη στιγμή την Ελλάδα, διότι εδώ τίθεται πλέον σε κίνδυνο η ίδια η επιβίωση του πληθυσμού και διαγράφεται η πλήρης κοινωνική διάλυση, με την κατάργηση κάθε προστατευτικού εργατικού νόμου και την ασύδοτη απελευθέρωση όλων των επαγγελμάτων, τα οποία μέχρι σήμερα προστατεύονταν από κανονιστικές διατάξεις, απαραίτητες για την διασφάλιση ενός μίνιμουμ εισοδήματος και την προστασία από το αθέμιτο ανταγωνισμό. Ταυτόχρονα το ελληνικό δημόσιο – το οποίο υπήρξε ανέκαθεν ο βασικός παράγων της οικονομίας- καταρρέει, χωρίς να αντικαθίσταται από κάτι άλλο, δημιουργώντας στρατιές αναξιοπαθούντων υπαλλήλων και ανέργων. Η κατάρρευση του ελληνικού δημοσίου προκαλεί άμεση κατάρρευση του εμπορίου, πτώση της ζήτησης και συρρίκνωση της παραγωγής.
Πρόκειται για φαύλο κύκλο διάλυσης. Η λογική των δανειστών είναι να μετατρέψουν την Ελλάδα σε ξέφραγο αμπέλι φτηνής εργασίας και να αγοράσουν μισοτιμής τη δημόσια περιουσία. Εδώ ακριβώς που έχουν έρθει τα πράγματα, η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ και η μονομερής διαγραφή του 80% του ελληνικού δημοσίου χρέους προς τους ιδιώτες, ίσως είναι πλέον η μόνη ρεαλιστική δυνατότητα. Θα χρειαστεί βέβαια ένα διάστημα δύσκολης προσαρμογής, αλλά στη συνέχεια η ελληνική οικονομία θα αναταχθεί, έχοντας τον έλεγχο του νομίσματος, της παραγωγής και των θεσμικών αποφάσεων. Το θέμα είναι με ποιον πολιτικό χειρισμό θα γίνει αυτό.
Η Ελλάδα μπορεί να περιμένει, ακολουθώντας τις ευρωπαϊκές εξελίξεις, ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει άμεσα να εκλέξει νέα βουλή και να σχηματίσει νέα κυβέρνηση. Η νέα αυτή κυβέρνηση θα πρέπει άμεσα να προχωρήσει στη διαγραφή του χρέους και να διαπραγματευθεί με την ΕΕ την παραμονή στο ευρώ, υπό την προϋπόθεση της ευνοϊκής ρύθμισης των διακρατικών χρεών, ειδάλλως θα προειδοποιήσει ότι σε αντίθετη περίπτωση θα αποχωρήσει άμεσα από το ευρώ. Και θα το πράξει.
Άλλη λύση δεν υπάρχει. Η παρουσία της ανερμάτιστης κυβέρνησης Παπαδήμου και η εμμονή στην λογική των τραπεζών και του ανώφελου και επικίνδυνου PSI, οδηγεί την Ελλάδα στην καταστροφή, διότι συνδυάζονται με οικονομικά μέτρα που οδηγούν σε μεγάλη ύφεση και σε αύξηση του δημοσίου χρέους. Με την έξοδο από το ευρώ, η χώρα θα ανακτήσει τον έλεγχο της οικονομίας της και η νέα κυβέρνηση αφού νομοθετήσει την διαγραφή όλων των χρεών προς τις τράπεζες των φυσικών προσώπων και των επιχειρήσεων, θα μπορέσει να προγραμματίσει την αναγκαία αναδιάταξη της παραγωγής και την μεταρρύθμιση της διοίκησης, με τρόπο όμως που αυτή η ίδια θα επιλέξει.
Δυστυχώς, η Ελλάδα, αν δεν θέλει να γίνει μια διαλυμένη χώρα, στα πρότυπα των χωρών της Αφρικής, θα πρέπει να δράσει γρήγορα, να σχεδιάσει τις διακρατικές συμμαχίες της- κυρίως με τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και τη Ρωσία-να εξασφαλίσει την ενεργειακή της επάρκεια και αμέσως να προχωρήσει την συνολική ρύθμιση του δημοσίου χρέους, με όρους που αυτή η ίδια θα θέσει, υπό την πραγματική απειλή της άμεσης προοπτική επιστροφής στο εθνικό μας νόμισμα.
ΠΗΓΗ
Η έξοδος από το ευρώ παρουσιάζεται από τους τραπεζίτες ως πραγματική κόλαση. Αυτά τα σενάρια τρόμου δείχνουν καθαρά πως η παύση πληρωμών..
του ελληνικού δημοσίου και η επιστροφή στη δραχμή θα καταστρέψει τις ελληνικές τράπεζες. Λογικό. Αλλά αυτό δεν είναι κάτι που ενδιαφέρει και τόσο αυτή τη στιγμή το λαό και τη χώρα. Αυτό που ενδιαφέρει είναι η επιβίωση της Ελλάδας ως ανεξάρτητης και κυρίαρχης χώρας και η υλική εξασφάλιση του πληθυσμού της, που απειλείται άμεσα από τα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής του ΔΝΤ και της ΕΕ.
Ας κάνουμε μια μικρή αναδρομή. Στην έξοδο από το ευρώ και την πτώχευση οδήγησε την Ελλάδα το πρόγραμμα προσαρμογής του ΔΝΤ και της ΕΕ και κανένας άλλος. Η προσφυγή σε αυτούς τους μηχανισμούς ήταν έργο της κυβέρνησης Παπανδρέου, γεγονός που οδηγεί το ΠΑΣΟΚ σε εκλογική κατάρρευση. Η Ελλάδα, ενώ είχε το 2009 την δυνατότητα δανεισμού και ήπιας προσαρμογής, αρχικά συνέχισε να σπαταλά και στην συνέχεια προσέφυγε στο ΔΝΤ, χωρίς καμία διάθεση διαπραγμάτευσης, με τα γνωστά ολέθρια αποτελέσματα. Διότι τα προγράμματα προσαρμογής του ΔΝΤ είναι τόσο φανατικά νέο- φιλελεύθερα, ώστε να αγνοούν τις εθνικές παραγωγικές ιδιομορφίες και συχνά να οδηγούν τις χώρες πρώτα στη διάλυση και στη συνέχεια στην πτώχευση.
Το χρηματο-πιστωτικό σύστημα, ελληνικό και διεθνές, ενδιαφέρεται πρωτίστως για την εξασφάλιση των ομολογιούχων και των τραπεζών. Αυτό συνάγεται και από την επιμονή υπαγωγής της δανειακής σύμβασης στο βρετανικό δίκαιο, απόφαση που συνιστά κυβερνητικό έγκλημα, καθώς η χώρα απεμπολεί το πιο ισχυρό της διπλωματικό χαρτί στην υπόθεση της ρύθμισης του εξωτερικού χρέους. Η κυβέρνηση Παπαδήμου, εάν συμφωνήσει σ’ αυτό το ζήτημα, θα έχει ενεργήσει σαν απλός τραπεζίτης και όχι σαν κυρίαρχο κράτος.
Τα τραπεζικά όμως συμφέροντα δεν ενδιαφέρουν αυτή τη στιγμή την Ελλάδα, διότι εδώ τίθεται πλέον σε κίνδυνο η ίδια η επιβίωση του πληθυσμού και διαγράφεται η πλήρης κοινωνική διάλυση, με την κατάργηση κάθε προστατευτικού εργατικού νόμου και την ασύδοτη απελευθέρωση όλων των επαγγελμάτων, τα οποία μέχρι σήμερα προστατεύονταν από κανονιστικές διατάξεις, απαραίτητες για την διασφάλιση ενός μίνιμουμ εισοδήματος και την προστασία από το αθέμιτο ανταγωνισμό. Ταυτόχρονα το ελληνικό δημόσιο – το οποίο υπήρξε ανέκαθεν ο βασικός παράγων της οικονομίας- καταρρέει, χωρίς να αντικαθίσταται από κάτι άλλο, δημιουργώντας στρατιές αναξιοπαθούντων υπαλλήλων και ανέργων. Η κατάρρευση του ελληνικού δημοσίου προκαλεί άμεση κατάρρευση του εμπορίου, πτώση της ζήτησης και συρρίκνωση της παραγωγής.
Πρόκειται για φαύλο κύκλο διάλυσης. Η λογική των δανειστών είναι να μετατρέψουν την Ελλάδα σε ξέφραγο αμπέλι φτηνής εργασίας και να αγοράσουν μισοτιμής τη δημόσια περιουσία. Εδώ ακριβώς που έχουν έρθει τα πράγματα, η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ και η μονομερής διαγραφή του 80% του ελληνικού δημοσίου χρέους προς τους ιδιώτες, ίσως είναι πλέον η μόνη ρεαλιστική δυνατότητα. Θα χρειαστεί βέβαια ένα διάστημα δύσκολης προσαρμογής, αλλά στη συνέχεια η ελληνική οικονομία θα αναταχθεί, έχοντας τον έλεγχο του νομίσματος, της παραγωγής και των θεσμικών αποφάσεων. Το θέμα είναι με ποιον πολιτικό χειρισμό θα γίνει αυτό.
Η Ελλάδα μπορεί να περιμένει, ακολουθώντας τις ευρωπαϊκές εξελίξεις, ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει άμεσα να εκλέξει νέα βουλή και να σχηματίσει νέα κυβέρνηση. Η νέα αυτή κυβέρνηση θα πρέπει άμεσα να προχωρήσει στη διαγραφή του χρέους και να διαπραγματευθεί με την ΕΕ την παραμονή στο ευρώ, υπό την προϋπόθεση της ευνοϊκής ρύθμισης των διακρατικών χρεών, ειδάλλως θα προειδοποιήσει ότι σε αντίθετη περίπτωση θα αποχωρήσει άμεσα από το ευρώ. Και θα το πράξει.
Άλλη λύση δεν υπάρχει. Η παρουσία της ανερμάτιστης κυβέρνησης Παπαδήμου και η εμμονή στην λογική των τραπεζών και του ανώφελου και επικίνδυνου PSI, οδηγεί την Ελλάδα στην καταστροφή, διότι συνδυάζονται με οικονομικά μέτρα που οδηγούν σε μεγάλη ύφεση και σε αύξηση του δημοσίου χρέους. Με την έξοδο από το ευρώ, η χώρα θα ανακτήσει τον έλεγχο της οικονομίας της και η νέα κυβέρνηση αφού νομοθετήσει την διαγραφή όλων των χρεών προς τις τράπεζες των φυσικών προσώπων και των επιχειρήσεων, θα μπορέσει να προγραμματίσει την αναγκαία αναδιάταξη της παραγωγής και την μεταρρύθμιση της διοίκησης, με τρόπο όμως που αυτή η ίδια θα επιλέξει.
Δυστυχώς, η Ελλάδα, αν δεν θέλει να γίνει μια διαλυμένη χώρα, στα πρότυπα των χωρών της Αφρικής, θα πρέπει να δράσει γρήγορα, να σχεδιάσει τις διακρατικές συμμαχίες της- κυρίως με τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και τη Ρωσία-να εξασφαλίσει την ενεργειακή της επάρκεια και αμέσως να προχωρήσει την συνολική ρύθμιση του δημοσίου χρέους, με όρους που αυτή η ίδια θα θέσει, υπό την πραγματική απειλή της άμεσης προοπτική επιστροφής στο εθνικό μας νόμισμα.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου