Επειδή οι δημόσιες δηλώσεις των Γερμανών (Σόϊμπλε κυρίως) και των υπολοίπων της ζώνης του ΑΑΑ δημιουργούν «έκθεση». Και όταν ένας πολιτικός είσαι δημόσια εκτεθειμένος γίνεται δέσμιος των δηλώσεών του. Και έχει ήδη αρχίσει η προεκλογική διαδικασία στη Γερμανία. Και θα σκληρύνει όσο βλέπουν οι Γερμανοί ότι προηγείται στη Γαλλία ο Ολάντ. Αναγκαστικά θα παίρνουν σκληρότερες θέσεις.
Οι Νότιοι είναι με το μέρος μας γιατί φοβούνται. Ξέρουν ότι ελληνικό μπαμ θα σκάσει επάνω τους. Δεν έχουν άμυνα παρά μόνο τις δηλώσεις ότι «η Ελλάδα είναι μοναδική περίπτωση». Και αυτή η άμυνα έως τώρα δεν έχει λειτουργήσει. Και για να εξακολουθήσουν να έχουν πρόσβαση στις αγορές πρέπει να ξεχειλώσει πολύ ακόμα η ΕΚΤ που δεν έχει τέτοιο περιθώριο. Αν σκάσουμε εμείς τότε τα νούμερα αυτά αλλάζουν κλίμακα.
Η ανετοιμότητα της διεθνούς κοινότητας να αποδεχθεί ελληνική χρεοκοπία θα φανεί από το εάν θα στήσουν ένα bridge loan για να καλύψουν την αδυναμία αποπληρωμής των ομολόγων που λήγουν στις 20/3 που θα προέκυπτε από την καθυστέρηση του PSI, εξαιτίας της τακτικής καθυστέρησης – πίεσης – σκοπιμότητας” των Βορείων να κρίνουν μεθαύριο εάν η Ελλάδα εκπλήρωσε τις λεγόμενες prior actions” (προϋποθέσεις – επιστολές δέσμευσης, 325εκ, κλπ).
Η έως σήμερα επίσημη θέση για αυτό το θέμα έχει διατυπωθεί την προηγούμενη εβδομάδα από την Μέρκελ – “δεν υπάρχει σχέδιο ενδιάμεσης χρηματοδότησης”. Εάν υποθέσουμε ότι αυτή η θέση ισχύσει τότε τις επόμενες εβδομάδες η Ελλάδα θα δηλώσει αδυναμία πληρωμής των συγκεκριμένων ομολόγων. Θα δούμε τι άλλο συμπαρασύρει καθώς δεν υπάρχει μεν cross default για άλλα ομόλογα αλλά υπάρχει πρόβλεψη στο πρώτο μνημόνιο Παπακωσταντίνου για τα δάνεια των εταίρων μας. Θα δούμε επίσης ποιος πληρώνει cds, ποιες τράπεζες χτυπιόνται και εάν η ΕΚΤ έχει στην κατοχή της ομόλογα από αυτή την ανοιξιάτικη σειρά! Και θα μετρήσουν όλοι – μα όλοι – το κόστος αναπλήρωσης. Εάν όμως – στην πιθανότητα της καθυστέρησης – στήσουν μία ενδιάμεση χρηματοδότηση τα πράγματα αλλάζουν και θα μας δώσουν εγκαίρως τα 14,5δις για το ομόλογό μας. Ίσως μόνο αυτό πριν από τις εκλογές. Αλλά μας αρκεί και ίσως μας συμφέρει να γίνουν πρώτα εκλογές από το PSI.
Το Πακέτο δανειακή/PSI δεν είναι βιώσιμο. Προσπαθούν να το ονομάσουν βιώσιμο (120% ΑΕΠ το 2020) αλλά δεν βγαίνουν τα νούμερα. Η καθαρή απομείωση του χρέους από το PSI είναι μικρότερη των απαιτήσεων για να πιαστεί έστω και ο στόχος του 120% το 2020. Η ονομαστική μείωση από τους ιδιώτες (αν υπήρχε καθολική συμμετοχή) είναι περίπου 135δις. Συνυπόολογίστε τώρα τα 30δις που προσφέρονται στους ιδιώτες (και που δανειζόμαστε) και τα 30-45δις που χρειάζονται για ανακεφαλαιοποίηση (που επίσης δανειζόμαστε). Καθαρή απομείωση περίπου 60δις.
Το PSI είναι μηχανισμός μείωσης, όμως κυρίως είναι μηχανισμός αλλαγής κατόχων του χρέους μας και απομάκρυνσης του ενδεχόμενου μίας ελληνικής χρεοκοπίας. “Φεύγουν” οι ιδιώτες και “έρχονται” οι θεσμικοί. Τα υπόλοιπα έως τα 130δις αφορούν τρέχουσες χρηματοδοτικές ανάγκες προκειμένου η Ελλάδα να φτάσει στο 120% το 2020. Και αυτό δεν βγαίνει γι αυτό υπάρχει μεγάλο χρηματοδοτικό κενό – ακόμα και εάν μπουν οι ΕΚΤ / κρατικές στο PSI, αποκτήσει η Ελλάδα τα επόμενα χρόνια κινέζικους ρυθμούς ανάπτυξης, σκανδιναβικούς δημοσιονομικούς τρόπους και επιτύγχανε και το 100% των στόχων από αποκρατικοποιήσεις. Με τέτοια απόδοση και τα υφιστάμενα διαθέσιμα κεφάλαια, το 2020 το χρέος/ΑΕΠ θα κυμαίνεται πάνω από 130% και το 120% πάει για μετά το 2024-2025, αναλόγως της ύφεσης.
Για να καλυφθεί το κενό δεν υπάρχουν πολλοί τρόποι:
Eίτε θα υπάρξει μεγαλύτερο κούρεμα των ιδιωτών τώρα (δύσκολο έως απίθανο να δεχτούν οι ιδιώτες)
Είτε θα μπει στο παιχνίδι η ΕΚΤ/κλπ
Είτε θα μειώσουν τα κράτη το επιτόκιο που μας δανείζουν (θα γίνει αλλά αργότερα και μετά από την αλλαγή πλεύσης της ελληνικής κυβέρνησης)
Ετε θα δεχτούν τα Κράτη κούρεμα των δανείων τους (δύσκολο έως αδύνατο)
Είτε θα δώσουμε περισσότερα από αποκρατικοποιήσεις (πολύ δύσκολο)
Είτε θα δώσουμε περισσότερα από περικοπές (πολύ δύσκολο έως αδύνατο)
Είτε θα μπούμε σε ανάπτυξη με ένα δύο Μεγάλα Έργα (πχ Αεροδρόμια, Ελληνικό, Ήλιος, τέτοια μεγάλα που θα δημιουργήσουν momentum). Έτσι θα λύσουμε το πρόβλημα της επάρκειας (solvency).
Όλα όμως αυτά χρειάζονται προσεκτικό σχεδιασμό και έτοιμη ομάδα. Με φακέλους και σχέδια δράσης. Όχι με φωνές, ούτε με συμβολισμούς. Γι αυτό πρέπει να γίνουν άμεσα εκλογές και να υπάρξει νέα και ισχυρή κυβέρνηση.
Ο Αντώνης Σαμαράς έπαιξε σωστά και στρατηγικά και τον χρόνο και τον τρόπο. Έπαιξε win-win και στα δύο σενάρια (αξιοπιστίας – απειλής) και κέρδισε το δικαίωμα να “επιβάλει” το σχέδιο του την κατάλληλη στιγμή για το καλό του τόπου. Χώρια που δεν θα χρειαστεί καμία “επιβολή”, γιατί καταρρέει το υπάρχον σχέδιο. Το ΔΝΤ θα γίνει ο πρώτος μας σύμμαχος. Για δύο λόγους:
Πρώτον γιατί έχει μία διοικητική προϋπόθεση που αποτελεί ταυτόχρονα και όπλο στη φαρέτρα του (και με κατάλληλους χειρισμούς ίσως και στη φαρέτρα της Ελλάδας). Την ανάγκη να υπάρχει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο βιωσιμότητας της χώρας που καλείται να δανείσει. Και το ΔΝΤ εδρεύει στην Washington και δεν έχει εκλογές.
Δεύτερον, γιατί το ΔΝΤ, ως οργανισμός, διατρέχει τον κίνδυνο της “ελληνικής αποτυχίας” περισσότερο από κάθε άλλο παίκτη, εκτός Ελλάδας. Οποιαδήποτε αποτυχία στο εγχείρημα της Ελλάδας θα απονομιμοποιούσε το Ταμείο ως “παγκόσμιο εργαλείο”. Και αυτός ο κίνδυνος αποτελεί δυνητικά όπλο στην φαρέτρα της Ελλάδας (αρκεί να το αντιληφθεί). Το ΔΝΤ χρειάζεται τελική λύση για την Ελλάδα και γνωρίζει ότι αυτή δεν υπάρχει σήμερα και δεν θα υπάρξει ούτε αύριο όσο η διαδρομή παραμένει στον εφιάλτη της ύφεσης
However
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου