Μοιραστείτε το στο facebookΗ πεποίθηση είναι μάλλον κοινή και ευρύτατα διαδεδομένη ανάμεσα στους Χριστιανούς: Την Μ Εβδομάδα και ιδιαίτερα την Μ. Παρασκευή ο καιρός είναι μουντός ή βρέχει, υποδηλώνοντας... την θλίψη της Φύσης για τα Πάθη του Κυρίου.
Και παρότι μερικές χρονιές ο καιρός «λοξοδρομεί» και βρέχει για παράδειγμα ανήμερα το Πάσχα ενώ η Μ. Παρασκευή είναι ηλιόλουστη, το φαινόμενο είναι αρκετά συχνό, ώστε να επιβεβαιώνει στατιστικά αυτήν την άποψη.
Πρόκειται όμως όντως για ένα «κλάμα» του συμπάσχοντος ουρανού ή μήπως για μια «σύμπτωση» που οφείλεται σε φυσικά δεδομένα;
Με βάση πάντως τα στοιχεία, η απάντηση κλίνει προς... το δεύτερο.
Το Πάσχα είναι κινητή εορτή και ο ορισμός της ημερομηνίας του εξαρτάται άμεσα από την πρώτη Πανσέληνο μετά την Εαρινή Ισημερία. Συγκεκριμένα το Πάσχα «πέφτει» την πρώτη Κυριακή μετά από αυτήν την Πανσέληνο, η οποία πρακτικά γίνεται είτε στα τέλη Μαρτίου, είτε τον Απρίλιο. Αυτό ορίστηκε από την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας το 330 μ Χ και τηρείται μέχρι σήμερα, με κάποιες λίγες εξαιρέσεις ή μια μικρή «ελαστικότητα».
Και ίσως το γιατί επελέγη αυτός ο τρόπος ορισμού να συνδέεται άμεσα με τις «βροχερές Μ. Παρασκευές».
Η Σελήνη και οι βροχοπτώσεις
Η συσχέτιση των Σεληνιακών φάσεων με τον καιρό είναι μια πολύ... παλιά ιστορία στην λαϊκή παράδοση, ωστόσο από τις αρχές της δεκαετίας του 60 οι επιστήμονες αποφάσισαν να αφιερώσουν κι εκείνοι περισσότερο χρόνο στην μελέτη αυτής της σχέσης. Έτσι, το 1962 δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Sciense μια μελέτη τριών μετεωρολόγων (Μπράντλεϊ, Γούντμπερι και Μπράϊερ) σύμφωνα με την οποία υπάρχει μια σαφής Σεληνιακή περιοδικότητα στις «σοβαρές» βροχές. Εξετάζοντας τα στοιχεία μιας πεντηκονταετίας, οι τρεις ερευνητές κατέληξαν ότι οι αιχμές των βροχοπτώσεων συμπίπτουν με την πρώτη και τρίτη εβδομάδα του κύκλου της Σελήνης και ιδιαίτερα στο διάστημα από 3 έως 5 ημέρες μετά την Νέα Σελήνη και την Πανσέληνο.
Στο ίδιο τεύχος του περιοδικού δημοσιεύθηκε και μια δεύτερη μελέτη δύο Νεοζηλανδών επιστημόνων (Άντερλεϊ και Μπόουεν), με παρεμφερή συμπεράσματα και την προσθήκη της υπόθεσης πως η έλξη της Σελήνης είναι πιθανόν να επηρεάζει την ποσότητα μετεωρητικής σκόνης που εισέρχεται στην ατμόσφαιρα, αβαντάροντας έτσι την δημιουργία καταιγίδων.*
Τις επόμενες δεκαετίες ακολούθησαν πολλές ακόμη σχετικές μελέτες που τελικά διαμόρφωσαν μια νέα μετεωρολογική πραγματικότητα «ανακαλύπτοντας» ξανά αυτό που ο λαός γνώριζε από παλιά. Ότι δηλαδή «μετά την Πανσέληνο, ανοίγουν οι ουρανοί». Μπορείτε να διαβάσετε και την σχετικά πρόσφατη (περσινή) δημοσίευση στο site Pyles.tv.
Και βέβαια σε σχέση με την Μ. Εβδομάδα η οποία «πέφτει» αμέσως μετά την Εαρινή Πανσέληνο, το συμπέρασμα που βγαίνει αβίαστα είναι ότι με βάση πλέον τα επιστημονικά δεδομένα συγκεντρώνει υψηλές πιθανότητες να είναι βροχερή.
Όσο για φέτος, υπήρξε μια... συνεπέστατη επιβεβαίωση αυτών των στατιστικών δεδομένων, με την συνδρομή μάλιστα του τ-τετραγώνου ανάμεσα στον Ποσειδώνα, τον Άρη και την Αφροδίτη, ένα σχήμα που από μόνο του ευνοεί τις έντονες βροχοπτώσεις: Η Πανσέληνος έγινε στις 6 Απριλίου και οι ουρανοί «άνοιξαν» την Μ. Δευτέρα και την Μ. Τρίτη, ακριβώς τρεις ημέρες μετά τον σχηματισμό της.
vatolakkiotis
Και παρότι μερικές χρονιές ο καιρός «λοξοδρομεί» και βρέχει για παράδειγμα ανήμερα το Πάσχα ενώ η Μ. Παρασκευή είναι ηλιόλουστη, το φαινόμενο είναι αρκετά συχνό, ώστε να επιβεβαιώνει στατιστικά αυτήν την άποψη.
Πρόκειται όμως όντως για ένα «κλάμα» του συμπάσχοντος ουρανού ή μήπως για μια «σύμπτωση» που οφείλεται σε φυσικά δεδομένα;
Με βάση πάντως τα στοιχεία, η απάντηση κλίνει προς... το δεύτερο.
Το Πάσχα είναι κινητή εορτή και ο ορισμός της ημερομηνίας του εξαρτάται άμεσα από την πρώτη Πανσέληνο μετά την Εαρινή Ισημερία. Συγκεκριμένα το Πάσχα «πέφτει» την πρώτη Κυριακή μετά από αυτήν την Πανσέληνο, η οποία πρακτικά γίνεται είτε στα τέλη Μαρτίου, είτε τον Απρίλιο. Αυτό ορίστηκε από την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας το 330 μ Χ και τηρείται μέχρι σήμερα, με κάποιες λίγες εξαιρέσεις ή μια μικρή «ελαστικότητα».
Και ίσως το γιατί επελέγη αυτός ο τρόπος ορισμού να συνδέεται άμεσα με τις «βροχερές Μ. Παρασκευές».
Η Σελήνη και οι βροχοπτώσεις
Η συσχέτιση των Σεληνιακών φάσεων με τον καιρό είναι μια πολύ... παλιά ιστορία στην λαϊκή παράδοση, ωστόσο από τις αρχές της δεκαετίας του 60 οι επιστήμονες αποφάσισαν να αφιερώσουν κι εκείνοι περισσότερο χρόνο στην μελέτη αυτής της σχέσης. Έτσι, το 1962 δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Sciense μια μελέτη τριών μετεωρολόγων (Μπράντλεϊ, Γούντμπερι και Μπράϊερ) σύμφωνα με την οποία υπάρχει μια σαφής Σεληνιακή περιοδικότητα στις «σοβαρές» βροχές. Εξετάζοντας τα στοιχεία μιας πεντηκονταετίας, οι τρεις ερευνητές κατέληξαν ότι οι αιχμές των βροχοπτώσεων συμπίπτουν με την πρώτη και τρίτη εβδομάδα του κύκλου της Σελήνης και ιδιαίτερα στο διάστημα από 3 έως 5 ημέρες μετά την Νέα Σελήνη και την Πανσέληνο.
Στο ίδιο τεύχος του περιοδικού δημοσιεύθηκε και μια δεύτερη μελέτη δύο Νεοζηλανδών επιστημόνων (Άντερλεϊ και Μπόουεν), με παρεμφερή συμπεράσματα και την προσθήκη της υπόθεσης πως η έλξη της Σελήνης είναι πιθανόν να επηρεάζει την ποσότητα μετεωρητικής σκόνης που εισέρχεται στην ατμόσφαιρα, αβαντάροντας έτσι την δημιουργία καταιγίδων.*
Τις επόμενες δεκαετίες ακολούθησαν πολλές ακόμη σχετικές μελέτες που τελικά διαμόρφωσαν μια νέα μετεωρολογική πραγματικότητα «ανακαλύπτοντας» ξανά αυτό που ο λαός γνώριζε από παλιά. Ότι δηλαδή «μετά την Πανσέληνο, ανοίγουν οι ουρανοί». Μπορείτε να διαβάσετε και την σχετικά πρόσφατη (περσινή) δημοσίευση στο site Pyles.tv.
Και βέβαια σε σχέση με την Μ. Εβδομάδα η οποία «πέφτει» αμέσως μετά την Εαρινή Πανσέληνο, το συμπέρασμα που βγαίνει αβίαστα είναι ότι με βάση πλέον τα επιστημονικά δεδομένα συγκεντρώνει υψηλές πιθανότητες να είναι βροχερή.
Όσο για φέτος, υπήρξε μια... συνεπέστατη επιβεβαίωση αυτών των στατιστικών δεδομένων, με την συνδρομή μάλιστα του τ-τετραγώνου ανάμεσα στον Ποσειδώνα, τον Άρη και την Αφροδίτη, ένα σχήμα που από μόνο του ευνοεί τις έντονες βροχοπτώσεις: Η Πανσέληνος έγινε στις 6 Απριλίου και οι ουρανοί «άνοιξαν» την Μ. Δευτέρα και την Μ. Τρίτη, ακριβώς τρεις ημέρες μετά τον σχηματισμό της.
vatolakkiotis
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου