Η Αριστερά της Ρεπούση δεν δικαιούται να μιλά για την Χρυσή Αυγή

Μοιραστείτε το στο facebook
Έχουμε αναφερθεί πάρα πολλές φορές στον κρυπτοφασισμό που βγαίνει κατά καιρούς στην επιφάνεια και ταράζει τα νερά της κοιμωμένης Ελλάδας...
Ωστόσο, ό,τι και να λέμε, ό,τι και να γράφουμε είτε η ίδια η κοινωνία είτε η επίσημη πολιτεία κλείνει τα μάτια και τα αυτιά και ο φασισμός έχει πλέον μπει στο πετσί μας.
Κι αν κάποιοι πίστεψαν ότι μιλάμε μόνο για τους φασίστες της Χρυσής Αυγής, κάνουν λάθος. Μιλάμε για τον φασισμό των άκρων που είτε αρέσει στον ΣΥΡΙΖΑ είτε όχι αυτός υπάρχει. Κόκκινος και μαύρος, ο φασισμός είναι ένας και κάνει το ίδιο κακό, γράφουμε κατά καιρούς. Είτε η Χρυσή Αυγή κυνηγά κακόμοιρους, σπάει, δέρνει, απειλεί είτε οι αιώνιοι «γνωστοί-άγνωστοι», οι μπαχαλάκηδες και οι λοιποί ακροαριστεροί και αναρχικοί που έχουν ρημάξει την Αθήνα, είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Και αυτό το γράφουμε με αφορμή την στάση του ΣΥΡΙΖΑ, της ΔΗΜΑΡ και του ΚΚΕ και άλλων όψιμων «ευαίσθητων» που έχουν εκραγεί με τις εικόνες έξω από το Χυτήριο ή γενικά με τη μαφιόζικη συμπεριφορά των Χρυαυγιτών.
Λέει λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ ότι είναι επικίνδυνη και ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων, υπονομεύει τη δημοκρατία. Κι ότι «η φασιστική δράση της Χρυσής Αυγής δεν στρέφεται μόνο ενάντια στην Αριστερά, αλλά στρέφεται ευθέως ενάντια σε κάθε σκεπτόμενο και προοδευτικό πολίτη, ενάντια στα δικαιώματα και τις ελευθερίες όλων μας». Τέλος επιτίθεται στην κυβέρνησης γιατί με την πολιτική της «στρώνει το χαλί για την ενίσχυση της Χρυσής Αυγής» και από την άλλη «της παρέχει ασυλία, προσπαθεί να αξιοποιήσει τη δράση της».
Κατ’ αρχάς να ξεκαθαρίσουμε ότι όταν λέμε ότι υπάρχει φασισμός και στα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος δεν εννοούμε τις ειρηνικές διαδηλώσεις, τις πολιτικές συγκρούσεις στα επίπεδα του δημοκρατικού πολιτεύματος, εν πάση περιπτώσει την αντιπαράθεση στη Βουλή και στο δρόμο με επιχειρήματα.
Φασισμό, λεκτικό ή άλλο εννοούμε όταν καταλύονται οι νόμοι, γραμμένοι και άγραφοι. Όταν καταστρέφεται για παράδειγμα η Αθήνα και λεηλατούνται τα καταστήματα, δεν έχει σημασία αν στην ούγια γράφει «αναρχικός» ή «Χρυσαυγίτης». Όταν καίνε την ελληνική σημαία απλά για να προκαλέσουν ή στο άλλο άκρο όταν καίνε ένα θέατρο ή ένα βιβλίο, δεν έχει καμιά σημασία ποιος το κάνει. Στα λεξικά ο φασισμός έχει μία έννοια, απ’ όπου κι αν προέρχεται.
Επομένως, δε μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ ή οποίο άλλο κόμμα να ευαισθητοποιείται τώρα που οι ναζιστές κάνουν μπάχαλο την Αθήνα. Που ήταν όλοι αυτοί οι «ευαίσθητοι» και «δημοκράτες» όταν καίγονταν η Αθήνα και τέσσερις άνθρωποι έχαναν τη ζωή τους μέσα στη Marfin;
Αν θυμόμαστε καλά, τότε κάποιοι από αυτούς που πέταγαν τις μολότοφ φώναζαν στους τραπεζοϋπαλλήλους να καούν γιατί είναι υπάλληλοι των μεγαλοτραπεζιτών. Προς Θεού, δε λέμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ή άλλο κοινοβουλευτικό κόμμα κρύβεται πίσω από τις δολοφονίες ή τους εμπρησμούς. Όμως, μιλάμε για την πολιτική ανοχή και την πολιτική κάλυψη που παρέχεται σε ότι είναι αντίθετο στην εκάστοτε κυβέρνηση.
Δικαιολογούν δηλαδή τις φασιστικές ενέργειες των ακροαριστερών και των αναρχικών επειδή αυτές στρέφονται κατά των αποφάσεων μιας κυβέρνησης. Καινοφανής στάση απέναντι σε ένα φαινόμενο που επί 20 και πλέον χρόνια έχει διαλύσει τη χώρα.
Η επίσημη Αριστερά έχει τεράστια ευθύνη στον εκφασισμό της ελληνικής κοινωνίας γιατί «χάιδεψε» αυτιά, αγκάλιασε νοοτροπίες και αποθέωσε… εξαρχειώτικες ιδεολογίες περί αναρχοαυτόνομου κρατιδίου στην καρδιά της Αθήνας.
Επίσης, η παραχαϊδεμένη Αριστερά είναι αυτή που στο όνομα της δήθεν ελευθερίας του λόγου ανέχεται ακραίες φωνές και λογικές οι οποίες γίνονται απλά και μόνο για να προκαλέσουν. Για παράδειγμα, όταν η Ρεπούση «συνωστιζόταν» στο λιμάνι της Σμύρνης δεν το έκανε γιατί δε γνωρίζει ιστορία. Το έκανε γιατί ήθελε να προκαλέσει, να κάνει ντόρο γύρω από το όνομά της και τελικά να γίνει και βουλευτής.
Οι συντελεστές του έργου στο Χυτήριο, έχουν κάθε δικαίωμα να ανεβάζουν ότι έργο θέλουν. Όμως, δεν το κάνουν στο όνομα της Τέχνης, αλλά για να προκαλέσουν το κοινό αίσθημα και να κερδίσουν 15 λεπτά δημοσιότητας.
Ο κ. Τατσόπουλος, όταν πλακώνεται στην τηλεόραση ή τα social media δεν το κάνει για να αναδείξει τα προτερήματα της Αριστεράς. Άλλωστε αυτή σίγουρα δεν είναι εικόνα πραγματικού Αριστερού. Το κάνει για να διατηρηθεί στη δημοσιότητα αφού όταν πέφτει στο επίπεδο του Παναγιώταρου ας μη νευριάζει μετά όταν γίνεται ένα με τους φασίστες που βρίζει.
Τέλος, όταν επικροτεί συμπεριφορές τύπου Φωτόπουλου ή Μπαλασόπουλου, ας μην τσαντίζονται όταν οι Χρυσαυγίτες βγαίνουν και προκαλούν.
Ότι οι πολιτικές των κυβερνήσεων της Μεταπολίτευσης, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, έθρεψαν το φασισμό το έχουν καταλάβει όλοι. Αλλά το φασισμό και των δύο άκρων. Ανέχτηκαν να καταλύεται το κράτος στα Δεκεμβριανά του 2008 και τώρα πληρώνουν με τη δραστηριοποίηση του άλλου άκρου.
Επίσης, για να τα λέμε όλα. Επί χρόνια η Αστυνομία παίζει πολύ ύποπτο ρόλο. Είτε από ανικανότητα, είτε από ενοχή για να μη χαρακτηριστεί «αντικομμουνιστική», είτε γιατί υπήρχε όντως ύποπτη συνεργασία που βόλευε κατά περιόδους, ανέχθηκε τους μπαχαλάκηδες και εδώ και χρόνια οι γνωστοί – άγνωστοι παραμένουν στο απυρόβλητο.
Τώρα, λοιπόν, η Αστυνομία ανέχεται τους Χρυσαυγίτες είτε γιατί βολεύεται με τη δράση τους, είτε γιατί πράγματι η Χρυσή Αυγή έχει διεισδύσει στα εσωτερικά της ΕΛ.ΑΣ. είτε από ανικανότητα.  Η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Το δράμα είναι ότι τα δύο άκρα πιέζουν τη μέση η οποία πρέπει να αντιδράσει πριν να είναι αργά.
Antinews.gr