Του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου
1. Περνούν στα μαλακά τα πραγματικά αίτια της κρίσης και των συνακόλουθων δεινών μας των τελευταίων χρόνων: τη χρόνια άθλια..
κατάσταση του κράτους, με την απουσία σύγχρονων θεσμών, τις διαλυμένες δημόσιες υπηρεσίες, την εγκληματική πολιτική του «λεφτά υπάρχουν», τον υπερδανεισμό για κατανάλωση, το ηθικό ξεχαρβάλωμα...
Με πύρινους λόγους, κραυγές και οιμωγές, συνθήματα, ιοβόλα σχόλια και τα άλλα συνήθη κόλπα τους, καλλιεργούν αρνητικό κλίμα για όλες τις προσπάθειες που επιχειρούνται για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Θρηνούν και ολοφύρονται που «δεν αντέχει άλλο ‘ο λαός’», ενώ γνωρίζουν ότι ότι αυτός που δεν αντέχει είναι μόνο «ο φτωχός λαός», όχι οι άλλοι, οι εύποροι, οι πλούσιοι, οι πολύ πλούσιοι...
2. Αποσιωπούν τη δική τους ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση, χρεώνοντάς την αποκλειστικά και μόνο στους πολιτικούς, ενώ οι ίδιοι, τα τριάντα τελευταία χρόνια:
- πολέμησαν σκληρά κάθε πρόταση τεχνοκρατών και κάθε απόπειρα πολιτικών για μεταρρυθμίσεις, ακόμα και τις πιο ήπιες, στην παιδεία, την υγεία, τα εργασιακά, την κοινωνική ασφάλιση, την οικονομία, τη δημόσια διοίκηση...,
- υποστήριξαν ακόμα και τις πιο αδικαιολόγητες «διεκδικήσεις» και δεν αντέδρασαν ούτε και στις πιο βίαιες πρακτικές ά-νομων «αγώνων» (καταλήψεις, κλείσιμο δρόμων, λιμανιών, πανεπιστημίων, καταστροφές της περιουσίας πολιτών, βιαιοπραγίες κατά εργαζομένων...),
- πρόβαλαν ως πρότυπο επιτυχίας τον με κάθε μέσο πλουτισμό και το χλιδάτο στύλ ζωής,
- έκλειναν τα μάτια μπροστά στη διαφθορά που κάλπαζε (τη «μεγάλη», με τα δημόσια έργα και προμήθειες που κόστιζαν πέντε φορές περισσότερο απ’ ό,τι στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, και τη «μικρή» με το φακελάκι, γέννημα και «αντιστάθμισμα» της πρώτης) και μπροστά στον προκλητικό πλουτισμό
άνεργων κομματικών στελεχών.
«Μαζί την φέραμε σ’ αυτό το χάλι την Ελλάδα!», θα μπορούσε να τους απαντήσει σήμερα ο Πάγκαλος. Κι αυτή τη φορά θα έλεγε την αλήθεια!
3. Δεν μιλούν για τη σκληρή πραγματικότητα, την ισχύ των “αγορών του χρήματος” του καπιταλιστικού κόσμου, στον οποίο, με τη θέλησή μας, ανήκουμε:
- Καμιά χώρα δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τις “αγορές” που διαθέτουν και δανείζουν το χρήμα στα κράτη, τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις σ’ όλο τον κόσμο.
- Που σταματούν να σε δανείζουν, όταν θεωρούν ότι κινδυνεύουν να χάσουν τα λεφτά τους. Και δεν σε ξαναδανείζουν μέχρις ότου πειστούν ότι θα μπορέσουν να τα πάρουν πίσω.
- Που πείθονται να σε ξαναδανείσουν, μόνο άν εφαρμόσεις ένα πρόγραμμα δημοσιονομικής πειθαρχίας, μεταρρυθμίσεων και ανάπτυξης, του οποίου τελικός κριτής είναι οι ίδιες.
- Στην περίπτωσή μας, τα γνωστά “μέτρα της Τρόικας” τα απαιτούν ουσιαστικά οι “αγορές”, αν δεν τα εφαρμόσουμε δεν πρόκειται να μας ξαναδανείσουν και χωρίς τον δανεισμό τους μόνο ως Αλβανία του Χότζα μπορούμε να ζήσουμε!
4. Ενώ περί πολλών φλυαρούν, αποφεύγουν να θέσουν στους φιλοξενούμενους των εκπομπών τους κάποια απλά ερωτήματα και να απαιτήσουν συγκεκριμένες απαντήσεις, για παράδειγμα:
(α) Στους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ:
- Θεωρείτε πως οι εταίροι μας θα δέχονταν να συζητήσουν μαζί σας την ανατροπή του Μνημονίου, τη διαγραφή του χρέους και την επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης, επειδή εσείς, ως κυβέρνηση, θα τους λέγατε ότι, αλλιώς, θα αποχωρήσετε από την Ευρωζώνη;
- Πού αλλού θα απευθυνόσασταν για να βρείτε ένα άλλο «πακέτο λεφτών-μέτρων», στην περίπτωση που οι εταίροι μας απέρριπταν το αίτημά σας για μια τέτοια συζήτηση;
- Αν δεν βρίσκατε άλλο τέτοιο «πακέτο», δεν θα είσασταν υποχρεωμένοι να εγκαταλείψετε το ευρώ, να επιστρέψετε στη δραχμή, να κηρύξετε σε πτώχευση τη Χώρα και να επιβάλετε λιτότητα, τρισχειρότερη απ’ τη σημερινή και για πολύ περισσότερα χρόνια;
(β) Στους εκπροσώπους της συγκυβέρνησης:
Θεωρείτε ότι υπηρετείτε το αίτημα για ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ και ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ –προαπαιτούμενο για την ανοχή από τον λαό των επώδυνων μέτρων– όταν, με έωλες δικαιολογίες:
- δεν υποχρεώνετε τους πλούσιους να πληρώσουν φόρους;
- δεν παρουσιάζετε τα αναμενόμενα αποτελέσματα στη δίωξη της διαφθοράς;
- διατηρείτε τα γνωστά προνόμια, που τα πληρώνει ο έλληνας φορολογούμενος ή καταναλωτής; [των βουλευτών και των υπαλλήλων της Βουλής, των καρτέλ και των κλειστών επαγγελμάτων, των “φόρων υπέρ τρίτων” (δικηγόρων, μηχανικών, δημοσιογράφων...), της ύπαρξης ιδιαίτερων, εκτός του ΕΟΠΥΥ των πληβείων, ταμείων (για τις ευγενείς τάξεις των δημοσιογράφων, γιατρών, δικηγόρων, τραπεζοϋπαλλήλων, βενζινοπωλών…), των «σπουδαίων» δημοσιογράφων (να φρουρούνται «δημοσία δαπάνη»), των συνδικαλιστών (… να μην εργάζονται)…].
- επιτρέπετε να υπάρχουν μισθοί του Δημοσίου των 6.000 ευρώ και πλέον και διπλές ή τριπλές συντάξεις των 3.000 ευρώ και πλέον (και τέτοιες απολαβές να έχουν και πολιτικοί), σήμερα που «η Χώρα βρίσκεται σε πόλεμο», με πάνω από ένα εκατομμύριο ανέργους και με εργαζόμενους/συνταξιούχους των 300 ή 500 ευρώ;
5. Ισχυρό όπλο στον αποπροσανατολισμό των πολιτών στα τηλε-ραδιο καφενεία είναι ο τρόπος διεξαγωγής της συζήτησης/συνέντευξης και το στυλ του παρουσιαστή.
Στόχος να περάσει μια συγκεκριμένη “θέση”, όχι να ακουστούν οι διαφορετικές απόψεις και να αφεθούν οι πολίτες να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα, και γι’ αυτό:
- Οι προτιμήσεις του παρουσιαστή και η “θέση” που πρέπει να περάσει γίνονται απ’ την πρώτη στιγμή φανερά.
- Το ύφος του, ανάλογα με την περίπτωση: Επιθετικό, επιτιμητικό ή απαξιωτικό γι’ αυτούς που διαφωνούν με την προωθούμενη “θέση”, ήπιο και συγκαταβατικό γι αυτούς που συμφωνούν.
- Τα περιθώρια χρόνου στους «συζητητές», ομοίως: Άνετα και χωρίς διακοπές («αφήστε τον να ολοκληρώσει») για τους συμφωνούντες με τη «θέση», ασφυκτικά με διακοπές («για να κάνουμε διάλογο») και με μπαράζ ερωτήσεων (καθεμιά πριν απαντηθεί η προηγούμενη) για τους διαφωνούντες.
6. Με όλα αυτά, οι στρατευμένοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης καταφέρνουν οι πολίτες να μην έχουν ακριβή εικόνα της πραγματικότητας: Γιατί φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση, πού βρισκόμαστε σήμερα, ποιες θα είναι οι συνέπειες των επιλογών μας από δω και πέρα.
Αν συμβεί το απευκταίο, οι επιλογές μας να οδηγήσουν τη Χώρα στην καταστροφή, θα ξέρουμε ποιοι, μαζί με τους γνωστούς πολιτικούς, υπήρξαν οι κύριοι υπεύθυνοι!
1. Περνούν στα μαλακά τα πραγματικά αίτια της κρίσης και των συνακόλουθων δεινών μας των τελευταίων χρόνων: τη χρόνια άθλια..
κατάσταση του κράτους, με την απουσία σύγχρονων θεσμών, τις διαλυμένες δημόσιες υπηρεσίες, την εγκληματική πολιτική του «λεφτά υπάρχουν», τον υπερδανεισμό για κατανάλωση, το ηθικό ξεχαρβάλωμα...
Με πύρινους λόγους, κραυγές και οιμωγές, συνθήματα, ιοβόλα σχόλια και τα άλλα συνήθη κόλπα τους, καλλιεργούν αρνητικό κλίμα για όλες τις προσπάθειες που επιχειρούνται για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Θρηνούν και ολοφύρονται που «δεν αντέχει άλλο ‘ο λαός’», ενώ γνωρίζουν ότι ότι αυτός που δεν αντέχει είναι μόνο «ο φτωχός λαός», όχι οι άλλοι, οι εύποροι, οι πλούσιοι, οι πολύ πλούσιοι...
2. Αποσιωπούν τη δική τους ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση, χρεώνοντάς την αποκλειστικά και μόνο στους πολιτικούς, ενώ οι ίδιοι, τα τριάντα τελευταία χρόνια:
- πολέμησαν σκληρά κάθε πρόταση τεχνοκρατών και κάθε απόπειρα πολιτικών για μεταρρυθμίσεις, ακόμα και τις πιο ήπιες, στην παιδεία, την υγεία, τα εργασιακά, την κοινωνική ασφάλιση, την οικονομία, τη δημόσια διοίκηση...,
- υποστήριξαν ακόμα και τις πιο αδικαιολόγητες «διεκδικήσεις» και δεν αντέδρασαν ούτε και στις πιο βίαιες πρακτικές ά-νομων «αγώνων» (καταλήψεις, κλείσιμο δρόμων, λιμανιών, πανεπιστημίων, καταστροφές της περιουσίας πολιτών, βιαιοπραγίες κατά εργαζομένων...),
- πρόβαλαν ως πρότυπο επιτυχίας τον με κάθε μέσο πλουτισμό και το χλιδάτο στύλ ζωής,
- έκλειναν τα μάτια μπροστά στη διαφθορά που κάλπαζε (τη «μεγάλη», με τα δημόσια έργα και προμήθειες που κόστιζαν πέντε φορές περισσότερο απ’ ό,τι στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, και τη «μικρή» με το φακελάκι, γέννημα και «αντιστάθμισμα» της πρώτης) και μπροστά στον προκλητικό πλουτισμό
άνεργων κομματικών στελεχών.
«Μαζί την φέραμε σ’ αυτό το χάλι την Ελλάδα!», θα μπορούσε να τους απαντήσει σήμερα ο Πάγκαλος. Κι αυτή τη φορά θα έλεγε την αλήθεια!
3. Δεν μιλούν για τη σκληρή πραγματικότητα, την ισχύ των “αγορών του χρήματος” του καπιταλιστικού κόσμου, στον οποίο, με τη θέλησή μας, ανήκουμε:
- Καμιά χώρα δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τις “αγορές” που διαθέτουν και δανείζουν το χρήμα στα κράτη, τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις σ’ όλο τον κόσμο.
- Που σταματούν να σε δανείζουν, όταν θεωρούν ότι κινδυνεύουν να χάσουν τα λεφτά τους. Και δεν σε ξαναδανείζουν μέχρις ότου πειστούν ότι θα μπορέσουν να τα πάρουν πίσω.
- Που πείθονται να σε ξαναδανείσουν, μόνο άν εφαρμόσεις ένα πρόγραμμα δημοσιονομικής πειθαρχίας, μεταρρυθμίσεων και ανάπτυξης, του οποίου τελικός κριτής είναι οι ίδιες.
- Στην περίπτωσή μας, τα γνωστά “μέτρα της Τρόικας” τα απαιτούν ουσιαστικά οι “αγορές”, αν δεν τα εφαρμόσουμε δεν πρόκειται να μας ξαναδανείσουν και χωρίς τον δανεισμό τους μόνο ως Αλβανία του Χότζα μπορούμε να ζήσουμε!
4. Ενώ περί πολλών φλυαρούν, αποφεύγουν να θέσουν στους φιλοξενούμενους των εκπομπών τους κάποια απλά ερωτήματα και να απαιτήσουν συγκεκριμένες απαντήσεις, για παράδειγμα:
(α) Στους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ:
- Θεωρείτε πως οι εταίροι μας θα δέχονταν να συζητήσουν μαζί σας την ανατροπή του Μνημονίου, τη διαγραφή του χρέους και την επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης, επειδή εσείς, ως κυβέρνηση, θα τους λέγατε ότι, αλλιώς, θα αποχωρήσετε από την Ευρωζώνη;
- Πού αλλού θα απευθυνόσασταν για να βρείτε ένα άλλο «πακέτο λεφτών-μέτρων», στην περίπτωση που οι εταίροι μας απέρριπταν το αίτημά σας για μια τέτοια συζήτηση;
- Αν δεν βρίσκατε άλλο τέτοιο «πακέτο», δεν θα είσασταν υποχρεωμένοι να εγκαταλείψετε το ευρώ, να επιστρέψετε στη δραχμή, να κηρύξετε σε πτώχευση τη Χώρα και να επιβάλετε λιτότητα, τρισχειρότερη απ’ τη σημερινή και για πολύ περισσότερα χρόνια;
(β) Στους εκπροσώπους της συγκυβέρνησης:
Θεωρείτε ότι υπηρετείτε το αίτημα για ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ και ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ –προαπαιτούμενο για την ανοχή από τον λαό των επώδυνων μέτρων– όταν, με έωλες δικαιολογίες:
- δεν υποχρεώνετε τους πλούσιους να πληρώσουν φόρους;
- δεν παρουσιάζετε τα αναμενόμενα αποτελέσματα στη δίωξη της διαφθοράς;
- διατηρείτε τα γνωστά προνόμια, που τα πληρώνει ο έλληνας φορολογούμενος ή καταναλωτής; [των βουλευτών και των υπαλλήλων της Βουλής, των καρτέλ και των κλειστών επαγγελμάτων, των “φόρων υπέρ τρίτων” (δικηγόρων, μηχανικών, δημοσιογράφων...), της ύπαρξης ιδιαίτερων, εκτός του ΕΟΠΥΥ των πληβείων, ταμείων (για τις ευγενείς τάξεις των δημοσιογράφων, γιατρών, δικηγόρων, τραπεζοϋπαλλήλων, βενζινοπωλών…), των «σπουδαίων» δημοσιογράφων (να φρουρούνται «δημοσία δαπάνη»), των συνδικαλιστών (… να μην εργάζονται)…].
- επιτρέπετε να υπάρχουν μισθοί του Δημοσίου των 6.000 ευρώ και πλέον και διπλές ή τριπλές συντάξεις των 3.000 ευρώ και πλέον (και τέτοιες απολαβές να έχουν και πολιτικοί), σήμερα που «η Χώρα βρίσκεται σε πόλεμο», με πάνω από ένα εκατομμύριο ανέργους και με εργαζόμενους/συνταξιούχους των 300 ή 500 ευρώ;
5. Ισχυρό όπλο στον αποπροσανατολισμό των πολιτών στα τηλε-ραδιο καφενεία είναι ο τρόπος διεξαγωγής της συζήτησης/συνέντευξης και το στυλ του παρουσιαστή.
Στόχος να περάσει μια συγκεκριμένη “θέση”, όχι να ακουστούν οι διαφορετικές απόψεις και να αφεθούν οι πολίτες να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα, και γι’ αυτό:
- Οι προτιμήσεις του παρουσιαστή και η “θέση” που πρέπει να περάσει γίνονται απ’ την πρώτη στιγμή φανερά.
- Το ύφος του, ανάλογα με την περίπτωση: Επιθετικό, επιτιμητικό ή απαξιωτικό γι’ αυτούς που διαφωνούν με την προωθούμενη “θέση”, ήπιο και συγκαταβατικό γι αυτούς που συμφωνούν.
- Τα περιθώρια χρόνου στους «συζητητές», ομοίως: Άνετα και χωρίς διακοπές («αφήστε τον να ολοκληρώσει») για τους συμφωνούντες με τη «θέση», ασφυκτικά με διακοπές («για να κάνουμε διάλογο») και με μπαράζ ερωτήσεων (καθεμιά πριν απαντηθεί η προηγούμενη) για τους διαφωνούντες.
6. Με όλα αυτά, οι στρατευμένοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης καταφέρνουν οι πολίτες να μην έχουν ακριβή εικόνα της πραγματικότητας: Γιατί φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση, πού βρισκόμαστε σήμερα, ποιες θα είναι οι συνέπειες των επιλογών μας από δω και πέρα.
Αν συμβεί το απευκταίο, οι επιλογές μας να οδηγήσουν τη Χώρα στην καταστροφή, θα ξέρουμε ποιοι, μαζί με τους γνωστούς πολιτικούς, υπήρξαν οι κύριοι υπεύθυνοι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου