τις αρθρώσεις των χεριών τους και παράγουν έναν ήχο που ομοιάζει με αυτόν που δημιουργείται όταν ανοίγουμε μπουκάλι με φελλό (ο όρος είναι εκπωμάτωση), ή σαν τον ήχο που κάνουν τα κρόταλα (αρχαία κρουστά όργανα, σαν τις σημερινές καστανιέτες)... Στο επιστημονικό άρθρο που θα διαβάσετε θα λύσετε όλες σας τις απορίες για αυτόν τον συχνά ανατριχιαστικό θόρυβο που κάνουν πολλοί. Με απλά λόγια μπορούν οι ανώδυνες ηχογόνες αρθρώσεις να οδηγήσουν σε αρθρίτιδα;
Σπανιότερο είναι το φαινόμενο να παράγεται ο ίδιος ήχος μετά από κίνηση των ισχίων, των γονάτων, των σπονδύλων στον αυχένα ή την οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης, των ώμων, των κροταφογναθικών και άλλων αρθρώσεων. Στην αγγλοσαξονική ορολογία το φαινόμενο ονομάζεται "Cracking the knuckles”.
Σημαντικό είναι να τονισθεί ότι παρά τον ήχο, η άρθρωση είναι ανώδυνη κατά την κίνηση και διαφέρει από την επώδυνη άρθρωση της χρόνιας οστεοαρθρίτιδας των γονάτων, που παράγει, κατά την ψηλάφηση της έναν διαφορετικό ήχο, ο οποίος ονομάζεται «κριγμός».
Η ερμηνεία του φαινόμενου δεν είναι ακόμη ξεκαθαρισμένη. Φαίνεται ότι στις αρθρώσεις, λόγω της συνεχούς κίνησης τους, δημιουργούνται μικρές φυσαλίδες που περιέχουν διάφορα αέρια, που ευρίσκονται φυσιολογικά διαλυμένα στο αρθρικό υγρό, όπως το διοξείδιο του άνθρακος, το οξυγόνο κα. Οι φυσαλίδες αυτές όταν συμπιεστούν κατάλληλα, διαρρηγνύονται και παράγουν τον χαρακτηριστικό ήχο, διαφορετικής έντασης κάθε φορά.
Το πιο λογικό πάντως είναι ο ήχος να προέρχεται από στιγμιαίες προκλητές μετατοπίσεις των μικρών ή μεγάλων τενόντων και συνδέσμων που ευρίσκονται άφθονοι πέριξ των αρθρώσεων..
Διαβάστε την συνέχεια ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου