Δάκρυσε η μούμια του Λένιν

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Μετά με κατηγορούν πως τους παίρνω στο ψιλό κι είμαι επιθετικός. «Βάναυσο» με χαρακτήρισαν οι επικοινωνιακοί χορηγοί μου, οι σύντροφοι του HOT DOC και το left.gr,..
να ‘ναι καλά οι άνθρωποι, που τόσο με στηρίζουν. Η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε τις ίδιες ευαισθησίες αλλά προσπαθώ. Διαβάζω το σαβουάρ βιβρ του συντρόφου Χρήστου Ζαμπούνη, ώστε να τους μεταχειρίζομαι «με στοργή και προδέρμ» αλλά δεν τα παίρνω αυτά τα γράμματα.
Πως να πάρεις στα σοβαρά αυτή την παρδαλή καφενόβια αριστερά, όταν αυτά που λένε κατά ριπάς στο συνέδριο τους είναι σαν εκδηλώσεις κοινωνικής νόσου; Πώς να μην χλευάσεις αυτούς, που ως νέο και ριζοσπαστικό φέρνουν τα νταραβέρια τους με τους … Φωτόπουλους και τους Καλφαγιάννηδες και εξαπολύουν ρουκέτες για κομμούνες;
Πολύ προκατακλυσμιαίο ΠΑΣΟΚ, βαρεμένες και θυμωμένες συνιστώσες, ένας …μαυροσκούφης του Άρη για ντεκόρ, τσιτάτα για κομμούνες, λίγο κρασί, λίγη επανάσταση και τα ρέστα από προτάσεις κατευθείαν από το 1917, τις καταλήψεις και hang over στο «Φλοράλ».
Θα ήθελα στην πολιτική ζωή μας να υπήρχαν πολλές σοβαρές εναλλακτικές προτάσεις για τα προβλήματα της χώρας. Τουλάχιστον δύο, βρε αδερφέ. Άνθρωποι, κόμματα που αληθινά να πιστεύουν σε ιδέες και πρακτικές βασισμένες σε αυτές. Να προτείνουν κάτι που να ακουμπάει στην πραγματικότητα και να αγωνίζονται τον αγώνα τον καλό για την χώρα.
Θα ήταν καλό για την χώρα ο Αλέξης, η Ρένα κι ο Σκουρλέτης με το δυσκοίλιο βλέμμα- κάτι τον στενεύει αυτόν ή τον χτυπάνε τα παπούτσια – να είχαν ένα μίνιμουμ σοβαρότητας.
Ώστε πραγματικά ο λαός να είχε επιλογές.
Όμως, όμως…
Μια το καταγγέλουν το Μνημόνιο, μια το επαναδιαπραγματεύονται, μια κάνουν τους νουνεχείς, ύστερα εξαγγέλουν μονομερή στάση πληρωμών και τώρα δηλώνουν, περίπου, η επαναστατική πρωτοπορία της Ευρώπης.
Φήμες λένε πως δάκρυσε η μούμια του Λένιν στο Κρεμλίνο με όσα ειπώθηκαν και πως από την Ουκρανία έρχεται το αναρχικό ιππικό του Νέστορος Μάχνο, ως ατραξιόν για το κλείσιμο του Συνεδρίου. Το τσίρκο του πράσινου ήλιου και του σφυροδρέπανου.
Ο Αλέξης, με το πολιτικό δαιμόνιο του ανθρώπου που κατέλαβε το Λύκειο του και μοίρασε ακριβοδίκαια τις τυρόπιτες και τα μίλκο του κοινωνικοποιημένου κυλικείου, ξέρει την ανθρωπογεωγραφία της χαλαρής συνομοσπονδίας των συγκυριακών ψηφοφόρων του. Θέλει να ενσωματώσει το συντεχνιακό ΠΑΣΟΚ, που μετακόμισε στην Κουμουνδούρου για να σώσει τα προνόμια του πάνω στα ερείπια της χώρας. Θέλει από την άλλη να απαλλαγεί από το τρελοκομείο των συνιστωσών, χωρίς όμως να χάσει τις ψήφους και την στήριξη τους.
Οπότε τί σκέφτηκε; Να διαλυθούν οι συνιστώσες και για να τις παραμυθιάσει, μην του τα κάνουν λαμπόγυαλο, να τους πουλήσει «επανάσταση». Τόσο με συμβολισμούς, πχ τον μαυροσκούφη, όσο και με λόγο βγαλμένο κατευθείαν από φοιτητική συνέλευση του ’80. Τον άκουσα και προς στιγμήν έκανα μια κακόβουλη σκέψη. Λέω, δεν μπορεί, εκεί πίσω στα παρασκήνια θα έχουν μαζευτεί τίποτα ρασταφάρι καμμιάς μπαφοπρουσαλίδικης συνιστώσας, ανάψανε τα κωλόπαιδα κανά τρίφυλλο και τον πήραν τα «σκάγια» τον Αλέξη κι άρχισε μετά τις ακούσιες εισπνοές να λέει τρελά πράγματα.
Κι από κοντά τα στελέχια, που θέλουν οι στρατιώτες να εκλέγουν τους αξιωματικούς, άσυλο παντού, ακόμα και στον «Κάβουρα» και να ξεκινήσουν από δω οι Ελευθεριακές Πολιτείες της Ευρώπης. Στην κατάργηση της αστυνομίας και στην εκλογή των δικαστών απ’ το λαό, με μισθό «ειδικευμένου εργάτη», η μούμια του Λένιν σηκώθηκε και χόρεψε καζατσόκ.
Τελικά όμως δεν ήταν προυσαλίδικο, ούτε καλαματιανό, ούτε ζωνιανό. Ήταν νηφάλιο πολιτικό παπατζιλίκι, γιατί ο Αλέξης, αδέρφια, δεν πιστεύει σε τίποτα, ούτε Θεό, ούτε ιδέα.
Έδωσε εξετάσεις στους νεομπολσεβίκους και αντεξουσιαστές του κόμματος. Τους καθησύχασε ιδεολογικώς, για να δεχτούν την ενσωμάτωση κι αυτοδιάλυση. Ώστε μετά να συνεχίσει την προσπάθεια να παραμυθιάσει τους νοικοκυραίους, που νομίζει πως δεν τα βλέπουν όλα αυτά και δεν τα ακούνε. Νομίζει πως Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή θα κάνει τον Τσε και Τρίτη, Πέμπτη, Σάββατο τον «κεντροαριστερό».
Οι ρίζες του μηδενισμού και του «αντεξουσιασμού» του φραπόγαλου είναι όμως πολύ βαθιές στην Κουμουνδούρου. Θα ζήσουμε στιγμές μοναδικές, όσο ο Αλέξης θα προσπαθεί να παντρέψει τον Τσε με τον Χατζατζάρη.
Πριν λίγες μέρες γύριζα στο γραφείο από την Ευελπίδων. Ψάχνοντας στο ραδιόφωνο έπεσα πάνω «ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ». Μια κυριούλα κι ένας τύπος μιλούσαν.  «Μπάτσοι», επαναστατικές κορώνες, κήρυγμα ταξικού μίσους και δικαιολόγησης της «αντεξουσιαστικής βίας».
Προς στιγμήν νόμισα πως η «Σέχτα» κατέλαβε το σταθμό και κάνει πρόγραμμα, έχοντας τον Αρβανίτη στο πάτωμα με την κάνη του καλάσνικοφ στην πλάτη. Αμ δε! Το κανονικό πρόγραμμα ήταν. Κατευθείαν από τη «Βίλα Τάδε» του Αλέξη, που μόλις ξεμπερδέψει με το Συνέδριο θα θυμηθεί πάλι την σωφροσύνη και τους νοικοκυραίους. Μπορεί να τραγουδήσει και τον Εθνικό Ύμνο. Αλλά αυτά είναι χρυσαυγίτικα πράγματα, έτσι δεν λένε οι σύντροφοι;

Δημοσιεύεται στην “Δημοκρατία”