θρησκευτικός γάμος, είναι ή ανόητος ή προβοκάτορας.
Όποιος πίστεψε ότι το πρώτο κόμμα στις εκλογές, δηλαδή η ΝΔ, έβαλε στην κυβέρνηση Πασόκους, νυν και πρώην, επειδή αγάπησε τον μεταπολιτευτικό σοσιαλισμό, είναι γελασμένος.
Όποιος πιστεύει ακόμη ότι είναι όλοι ίδιοι κι ότι τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης δεν έχουν στην ουσία καμιά διαφορά, τότε καλύτερα να ψηφίσουν… ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που λέει ο λόγος.
Η ξεκάθαρη πλέον σύγκρουση του Δ. Αβραμόπουλου και του Ευ. Βενιζέλου δείχνει ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται ποτέ να αγαπηθούν, δεν πρόκειται ποτέ να ταυτιστούν και σίγουρα δεν πρόκειται να συμπορευτούν εφόσον δεν υπάρχει μεγάλη ανάγκη.
Οι διαφορές είναι χαοτικές και υπάρχει ένα παρελθόν που δεν πρόκειται ποτέ να τους αφήσει να έρθουν κοντά. Άλλωστε, υπάρχουν πολλά ράμματα για τη γούνα, τόσο του κ. Βενιζέλου όσο και πολλών άλλων Πασόκων. Η αναγκαστική συγκυβέρνηση απλά δίνει ασυλία στο ΠΑΣΟΚ για τα εγκλήματα που έκανε.
Και για να πούμε και του στραβού το δίκιο, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έκανε κίνηση – ματ με την επιλογή του να «σηκώσει» το θέμα. Και αναταραχή στην κυβέρνηση προκάλεσε και τον Βενιζέλο έκανε να κοκκινίσει από το κακό του και από τον θυμό του και αποπροσανατόλισε την συζήτηση από τα άλλα θέματα που έχανε παταγωδώς (Χρυσή Αυγή κλπ)
Η συγκυβέρνηση ουσιαστικά δεν «τραβάει», όμως, ας όψεται η ανάγκη. Το βλέπει και ο Σαμαράς αυτό ο οποίος θα ήθελε να έχει λυμένα τα χέρια του ώστε και σε εξεταστικές να πάει και να μην έχει ανάγκη τον κάθε Βενιζέλο να το… παίζει αντιπρόεδρος και πολιτικός μεγαλοπαράγοντας, ενώ κανονικά θα έπρεπε να έχει κρυφτεί για τα όσα έχει κάνει. Εφόσον ο κόσμος δεν επέλεξε σταθερές κυβερνήσεις, αυτά τα κυβερνητικά «εκτρώματα» θα τα βλέπουμε και στο μέλλον. Στο κάτω – κάτω ας μην έφευγε από την κυβέρνηση ο Κουβέλης να ήταν και διαφορετική η κατάσταση. Όσο, λοιπόν, ο Σαμαράς θα πρέπει να συγκυβερνά με τα… πολιτικά ρετάλια του σοσιαλισμού, θα βλέπουμε και τέτοια επεισόδια σαν κι αυτό μεταξύ Αβραμόπουλου και Βενιζέλου.
Αν ο κόσμος πιστεύει ότι η συγκυβέρνηση είναι ένα τσίρκο ας αναλάβει τις ευθύνες του για τις επιλογές που έκανε.
Σε όλες τις χώρες της Ευρώπης υπήρξαν και υπάρχουν συγκυβερνήσεις. Ακόμη και στις ΗΠΑ ο Ομπάμα ουσιαστικά «συγκυβερνά» με τους Ρεπουμπλικάνους και είδατε τα αποτελέσματα με την παρ’ ολίγον χρεοκοπία. Στις συγκυβερνήσεις ο βασικός στόχος είναι να υπάρχει σταθερή κυβέρνηση και να μην καταρρεύσει η χώρα. Έτσι έγινε και στην Ελλάδα και ειδικά εδώ υπήρχε και υπάρχει ο κίνδυνος του οικονομικού, κι όχι μόνο, αφανισμού.
Οι επιλογές δεν είναι πολλές, Ή αυτή η κυβέρνηση θα συνεχίσει κουτσά στραβά και με τον Βενιζέλο να τα βάζει με τον Αβραμόπουλο και το αντίθετο, ή θα πάμε σε εκλογές και τότε… γαία πυρί μειχθήτω.
Υπάρχει και η λύση του Τσίπρα φυσικά. Αν πιστεύει ο κόσμος ότι δεν θα υπάρξει χρεοκοπία με τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, τότε είναι ελεύθερος να πάει στην Κουμουνδούρου. Όταν, όμως, βλέπεις στελέχη όπως ο Στρατούλης, σε μια έξαρση λαϊκισμού να λένε: «Θα σκίσουμε το μνημόνιο στην αυλή της Βουλής…» και τον Τσίπρα να υπόσχεται λαγούς με πετραχήλια και αόριστες δεσμεύσεις περί επαναδιαπραγμάτευσης, τότε δεν έχεις πολλές ελπίδες για τους διεκδικητές της εξουσίας.
Antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου