Σε περίπτωση που η Κεντροδεξιά βρεθεί στην αντιπολίτευση, ο ηγέτης της θα είναι εν δυνάμει Πρωθυπουργός. Οτιδήποτε άλλο δεν ταιριάζει στην μεγάλη Κεντροδεξιά Παράταξη, που από την στιγμή της συγκρότησής της από τον Κων/νο Καραμανλή τον πρεσβύτερο το 1974 μέχρι και σήμερα, έπαιξε πάντα πρώτο ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Μάλιστα, σε εποχές δύσκολες, ήταν η πολιτική δύναμη που κλήθηκε να βγάλει τα «κάστανα» από την φωτιά.
Αυτό ακριβώς κάνει και τούτη την κρισιμότατη ώρα για τον τόπο η μεγάλη Κεντροδεξιά Παράταξη με ηγέτη τον Αντώνη Σαμαρά. Το ότι συνεργάζεται σε αυτό τον στόχο με το άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ, δείτε το απλά ως ένα από τα παρεπόμενα της οικονομικής κρίσης. Όλα δείχνουν πως οι εποχές των κυβερνητικών αυτοδυναμιών έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Δεδομένων των προβλημάτων που μας κληροδότησαν οι ισχυρές, μονοκομματικές κυβερνήσεις του πρόσφατου παρελθόντος, αυτό μπορεί υπό προϋποθέσεις να είναι και θετικό για τον τόπο. Το γεγονός βέβαια πως περάσαμε στον αστερισμό των κυβερνήσεων συνεργασίας, δεν αντιστρατεύεται καθόλου την ανάγκη ύπαρξης μεγάλων κομματικών σχηματισμών αρχών και πρωτίστως μιας ισχυρής Κεντροδεξιάς Παράταξης που να δύναται ανά πάσα στιγμή να αποτελέσει τον κυβερνητικό κορμό μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής Ελλάδας.
Οι αρχές πάνω στις οποίες δομήθηκε τούτη η Παράταξη από τον Κων/νο Καραμανλή, δεν έχουν χάσει ποτέ την πολιτική λάμψη τους και είναι grosso modo οι ίδιες αρχές πάνω στις οποίες έχουν δομηθεί τα περισσότερα Κεντροδεξιά κόμματα της Ευρώπης, όπως εκφράζονται μέσα από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα στο Ευρωκοινοβούλιο. Καθένας από εμάς που είμαστε μέλη ή λογιζόμαστε φίλοι τούτης της μεγάλης Παράταξης, μπορεί να βρίσκει πολλά σημεία διαφωνίας με τις παρελθούσες πρακτικές της ή να προκρίνει διαφορετικό μείγμα για τις ακολουθούμενες σήμερα πολιτικές της Παράταξης. Αυτές οι απόψεις, οι διαφωνίες και οι κρίσεις όμως, δεν πρέπει να είναι ικανές να οδηγήσουν την Παράταξη σε διχασμό και να μετατρέψουν τον ηγέτη της από θέσει και δυνάμει ηγέτη όλων των Ελλήνων, σε αρχηγό μιας κλειστής, περιχαρακωμένης και ομογενούς πολιτικής σέχτας.
Μπορεί στο πέρασμα του πολιτικού χρόνου, οι πρακτικές και οι πολιτικές της Παράταξης να προσομοίασαν με εκείνες του ΠΑΣΟΚ. Μπορεί για κάποιο διάστημα η κομματική νομενκλατούρα της να μιμήθηκε τις πελατειακές πρακτικές και να φάνηκε πως προέκρινε τον κρατισμό, τον νεποτισμό, την αναξιοκρατία, την διαπλοκή, την αδιαφάνεια και την πρακτική της ήσσονος προσπάθειας του ΠΑΣΟΚ στην απέλπιδα προσπάθειά της να αναρριχηθεί ή να κρατηθεί στην εξουσία. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως όλες αυτές οι στρεβλές, αναποτελεσματικές και καταστροφικές πρακτικές έχουν περάσει και στο σύστημα αξιών και αρχών της Παράταξης και κυρίως, έχουν εκμαυλίσει και εκπορνεύσει πολιτικώς σύσσωμη την βάση της. Αντιθέτως, οι ιδέες και οι αρχές πάνω στις οποίες δομήθηκε τούτη η Παράταξη όπως εκφράστηκαν στο ιδρυτικό της συνέδριο, εξακολουθούν να αποτελούν την συνεκτική ουσία και το υπόγειο πλέγμα πολιτικής συν-ομολογίας μεγάλου μέρους των φίλων, μελών και οπαδών της Παράταξης, ακόμη και αν για κάποιους λόγους είχαν ή έχουν περιστασιακά απομακρυνθεί από κοντά της.
Η ευτυχής πολιτική συγκυρία και η ψήφος της βάσης της Παράταξης, επέτρεψε να βρεθεί στην ηγεσία της ο σημερινός Πρωθυπουργός, ένας ηγέτης που έχει όλα τα χαρακτηριστικά που απαιτούνται ώστε να καταφέρει όχι μονάχα να επαναφέρει την Κεντροδεξιά σε πορεία ιδεολογικής ανασυγκρότησης και μετατροπής της σε πολιτικό υποκείμενο αρχών και αξιών αλλά και να αναλάβει τον ρόλο του Ηγέτη του μεγαλύτερου μέρους των Ελλήνων – ασχέτως πολιτικού αυτοπροσδιορισμού – σε τούτες τις κρίσιμες για τον τόπο μας ώρες. Αυτό το πολιτικό «δώρο» η Κεντροδεξιά Παράταξη οφείλει να το «εκμεταλλευτεί» όχι μονάχα προς ίδιον όφελος αλλά «προσφέροντάς το» σε ολόκληρο τον λαό μας, μέσω μιας «ιδεολογικής και πολιτικής ηγεμονίας» που θα στηρίζεται στην πειθώ και στην λογική και θα υπενθυμίζει τον πατριωτικό οίστρο που πρέπει να συνέχει όλους τους Έλληνες, από την μία άκρη του πολιτικού φάσματος ως την άλλη.
Δεν είναι ώρα λοιπόν για μικρόψυχους σπαραγμούς, αλόγιστες και κακόηχες επιθέσεις σε πολιτικούς «αντιπάλους», δημιουργία πολιτικών «εχθρών», διαίρεσης της κοινωνίας και τεχνητής πόλωσης. Ούτε είναι η ώρα για αποκλεισμούς, ομφαλοσκόπηση και εσωστρέφεια. Το πείραμα της «καθαρότητας» και της μονολιθικότητας έχει γίνει στο απώτερο παρελθόν, μετρήθηκε και βρέθηκε λειψό. Είμαι σίγουρος ότι ο Αντώνης Σαμαράς βγήκε σοφότερος από αυτή την διαδικασία. Το αντιλαμβάνεται κανείς ακούγοντας τον ήπιο και εθνικά ωφέλιμο πολιτικό του λόγο, παρακολουθώντας την δύσκολη και επίπονη πολιτική του διαδρομή από τον Νοέμβριο του 2011 και δώθε, διαπιστώνοντας την άοκνη και συγκινητική προσήλωσή του στον εθνικό στόχο της σωτηρίας της χώρας, αναγνωρίζοντας την ισορροπία του τρόμου των ρήξεων και των συναινέσεων που θα πρέπει να επιτύχει για την επίτευξη αυτού του στόχου.
Η πολιτική ηγεμονία των αρχών, των αξιών και των θέσεων της Κεντροδεξιάς μονάχα στην χώρα μας αμφισβητείται από όλες τις χώρες του αναπτυγμένου κόσμου. Κι αυτό, επειδή η ίδια η ηγεσία της Κεντροδεξιάς Παράταξης τις είχε για χρόνια ξεχασμένες. Η σημερινή ηγεσία, φαίνεται πως αρχίζει να τις επαναφέρει. Ο σημερινός Πρωθυπουργός, δείχνει να έχει αντιληφθεί το διακύβευμα και εμφανίζεται έτοιμος να ηγηθεί ολόκληρης της χώρας. Η βάση της ΝΔ δεν πρέπει να κάνει το λάθος να τον αφήσει μονάχο του σε αυτή την τιτάνια προσπάθεια, εμπλεκόμενη σε αδιέξοδους τακτικισμούς και διχαστικούς ψευτοϊδεολογικούς ακροβατισμούς που διάφοροι ρολίστες προσπαθούν να «σπρώξουν» στην ατζέντα της. Είναι μοναδική ευκαιρία τόσο για την αναγέννηση και την επανίδρυση της Παράταξης, όσο και για την σωτήρια στροφή όλης της χώρας σε πρακτικές και πολιτικές που θα ακυρώνουν το φαύλο παρελθόν και θα σηματοδοτούν ένα καινούριο ελπιδοφόρο μέλλον. Δεν πρέπει να χαθεί μέσα στην ανόητη και ατελέσφορη προσπάθεια ορισμένων να χωρίσουν παράκαιρα τα «βετούλια» από τα «κατσίκια» την ώρα που ο λύκος είναι μέσα στο μαντρί και θερίζει όλα τα ζωντανά.
Akenaton
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου