Γράφει ο Θάνος Τζήμερος, Δημιουργία Ξανά
Όπως βλέπετε έχω βάλει ερωτηματικό, ώστε σε περίπτωση που μου κάνει μήνυση να πω: δεν είπα ότι είναι έμπορος ναρκωτικών, απλώς ρώτησα! Έτσι θα τον συμβούλευε κι εκείνον ο δικηγόρος του...
Βέβαια, αν διέθετα έναν στρατό από διαδικτυακά παπαγαλάκια που θα έπαιρναν εντολή «θάψτε τον Καρατζαφέρη» όπως αυτοί που πήραν εντολή «θάψτε τη Δημιουργία, ξανά!» θα αναμετέδιδαν την είδηση, χωρίς το ερωτηματικό, τάχα μου από απροσεξία στην αντιγραφή.
Ο κύκλος της λάσπης θα έκανε τον γύρο του διαδικτύου (και όχι μόνο – κουβεντιάζονται και στα καφενεία αυτά) και θα έφτανε μέχρι τα αυτιά της μάνας του, όπως έφτασε μια άλλη λάσπη μέχρι τα αυτιά της δικής μου, που μου τηλεφώνησε έντρομη «άκουσα να λένε ότι είσαι υπέρ της Χρυσής Αυγής.»
Δεν χρειάζεται καν να το διαψεύσω. Έχω γράψει άπειρα κείμενα για την εγκληματική της δράση κι έχω αναφερθεί άπειρες φορές στους λόγους που την έκαναν κοινοβουλευτικό κόμμα. Όμως έχω ένα ελάττωμα. Δεν ξεχωρίζω τους βιαστές της δημοκρατίας σε καλούς και κακούς. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει καλή και κακή βία. Και εκφράζομαι δημόσια εκθέτοντας και τον άλλο πόλο της βίας, την (κατά φαντασίαν της) Αριστερά, όπως και την νομότυπη αλλά κατάφωρα αντισυνταγματική κυβερνητική βία.
Επιπλέον, δεν τα παίρνω από κανέναν ώστε να κάνω τα χατήρια του. Και, κάποιες φορές, χρησιμοποιώντας ένα παραδοσιακό γνωστικό εργαλείο, τη σύγκριση, επιχειρώ να φωτίσω όμοια στοιχεία διαφορετικών πολιτικών μορφωμάτων. Αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα για τους γερόλυκους της «δημοσιογραφίας», που αφού έφαγαν από όποια τσέπη μπορούσαν, πολιτική ή επιχειρηματική, κι αφού συνήθισαν στις τεμενάδες του πολιτικού συστήματος και στα μαύρα με τη σέσουλα, τώρα είναι δύσκολο να προσαρμοστούν στα σπαρτιατικά έσοδα που φέρνουν οι διαφημίσεις στο διαδίκτυο. Διψούν λοιπόν για κλικ και views ώστε να πάνε στις διαφημιστικές και να κοκορευτούν: κοίτα πόσοι κάνουν κλικ στη σελίδα μας! Μπας και τσιμπήσουν καμιά διαφημισούλα.
Μια σίγουρη πηγή των κλικ είναι οι, τάχα μου ειδήσεις, που μαγειρεύονται ώστε να τραβήξουν το μάτι του παραλοϊσμένου σέρφερ του διαδικτύου. Η συνταγή είναι απλή: βάζεις στον τίτλο λέξεις όπως ΣΟΚ, ΦΡΙΚΗ, ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ, ΟΡΓΙΟ, ΑΗΔΙΑΣΤΙΚΟ! Αν δεν υπάρχει είδηση, την κατασκευάζουν, ρωτώντας π.χ. «Ποια γνωστή τραγουδίστρια βρέθηκε στο νοσοκομείο μετά από άγριο ομαδικό σεξ;» Η είδηση φυσικά δεν αναφέρει καμιά γνωστή τραγουδίστρια αλλά μια ροζ μούφα με πρωταγωνίστρια την Κ.Τ. (που μπορεί να σημαίνει και Kate Thompson) και όλα στο «φλου», έτσι που κανένας να μην είναι σίγουρος 100% ότι πρόκειται για παραμύθι. Άλλωστε, το αποκλείεις κάποια τραγουδίστρια, κάπου στον κόσμο, κάποτε στον χρόνο, να έχει κάνει ομαδικό σεξ με τραυματική κατάληξη;
Όμως, δεν είναι μόνο οι celebrities που διασύρονται στην αρένα των κλικς. Είναι και όσοι εκφέρουν δημόσιο λόγο, είτε είναι παραδοσιακοί πολιτικοί, είτε άνθρωποι της διπλανής πόρτας, σαν κι εμένα, που έκαναν την αποκοτιά να ορμήσουν στο πιλοτήριο των αεροπειρατών και διαπιστώνουν τους όρους απόλυτης χυδαιότητας με τους οποίους παίζεται και το παιχνίδι της ενημέρωσης, εκτός από αυτό της πολιτικής. Ξέρει λοιπόν ο Σπύρος Καρατζαφέρης ότι είδηση με Τζήμερο «πουλάει». Πουλάει και σε όσους τον υποστηρίζουν αλλά περισσότερο σε όσους τον βρίζουν, αγνοώντας εντελώς ποιος είναι και τι πιστεύει.
Η ευκαιρία ήταν ιδανική. Ο κόσμος ήταν σοκαρισμένος από τη δολοφονία του Φύσσα. Μια είδηση με επώνυμους υπέρ της Χρυσής Αυγής σίγουρα θα έφερνε κλικ στο διαδικτυακό μαγαζάκι του Σπυρέτου. Με τις ανάλογες διαφημίσεις, βεβαίως – βεβαίως. Ο έμπειρος δημοσιογράφος πέφτει στη δουλειά. Κατ’ αρχήν προφυλάσσει τα νομικά του νώτα με το κόλπο με το ερωτηματικό που είπαμε στην αρχή. Βάζει τίτλο: Να ποιοι υποστηρίζουν(;) τη Χρυσή Αυγή. Με ερωτηματικό. Δεν είναι σίγουρος, ο καημένος! Μια ζωή στο ρεπορτάζ, δεν μπορεί να καταλάβει το νόημα μιας φράσης που καταλαβαίνει και παιδί του δημοτικού. Αλλά είπαμε, πρέπει να μαζέψουμε views, αλλιώς διαφημίσεις, γιοκ. Το δεύτερο βήμα είναι βρει καμιά δεκαριά ονόματα. Μόνο με Γαϊτάνο και Ψωμιάδη δεν κάνεις σεφτέ. Δεν είχε προφτάσει να εκφραστεί κι ο Notis.
Βρίσκει λοιπόν δηλώσεις διαφόρων ανυποψίαστων που είναι πασιφανές ότι αποσπάστηκαν από ένα κείμενο για να τους προσδοθεί άλλο νόημα απ’ αυτό που είχαν. Κι εκεί πάνω βρίσκει κι «εμένα». Παίρνει ένα κείμενο φίλης που είχα κοινοποιήσει στον «τοίχο» μου στο Facebook, 1η Δεκεμβρίου του 2012. Σημειώστε την ημερομηνία, έκλεισε χρόνος. Μόλις είχε τελειώσει το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Έντρομοι, όσοι νοήμονες έχουν απομείνει σ’ αυτή τη χώρα παρακολουθούσαν ένα ρεσιτάλ ανοησίας, ανευθυνότητας, απώλειας της επαφής με την πραγματικότητα, πολιτικού αριβισμού των διάφορων συνιστωσών κι ένα κωμικό αγράμματο παιδάκι να προσπαθεί να μιμηθεί τα χειρότερα χούγια του Αντρέα. Από κάτω να το χειροκροτεί ό,τι πολιτικό σκουπίδι ανέδειξε η πασοκική χολέρα σ΄ αυτόν τον τόπο.
Έγραψε λοιπόν η Έλια Ζερβού, η φίλη που λέγαμε, τότε, στον απόηχο του συνεδρίου τους ένα σχόλιο συγκρίνοντας την ΧΑ με τον ΣΥΡΙΖΑ το οποίο κατέληγε με την διαπίστωση: «αν η ΧΑ είναι το αυγό του φιδιού, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το φίδι». Κι είχε δίκιο – τουλάχιστον ως προς το μέγεθος των δύο κομμάτων. Η ΧΑ προετοίμαζε την επέλασή της, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε βγει στις ρούγες και διεκδικούσε κυβέρνηση. Η ΧΑ ξέρεις τι πιστεύει (και σου σηκώνεται η τρίχα) στον ΣΥΡΙΖΑ ξέρεις ότι δεν ξέρουν ούτε οι ίδιοι σε τι πιστεύουν και σου πέφτουν τα μαλλιά, όταν σκέφτεσαι ότι αυτοί μπορεί να κυβερνήσουν. Όμως, όταν χαρακτηρίζεις κάποιον ως «αυγό του φιδιού» είσαι υπέρ; Η έκφραση «αυγό του φιδιού» είναι έκφραση υποστήριξης; Και παιδί του δημοτικού το αντιλαμβάνεται. Δεν σχολιάζω το ότι όταν κοινοποιείς ένα κείμενο δεν σημαίνει ότι υιοθετείς 100% το σκεπτικό του ή τη φρασεολογία του. Ούτε το ότι όταν υπάρχουν άπειρα αυθεντικά δικά μου κείμενα που, πολύ νωρίτερα από τη δολοφονία Φύσσα, στηλιτεύουν τη Χρυσή Αυγή, είναι πρόστυχο να τα αγνοήσεις και να ανατρέξεις σε κείμενο ενός άλλου γραμμένο πριν από 12 μήνες. Και δεν τα σχολιάζω αυτά, γιατί είναι δυσνόητες δεοντολογικές λεπτομέρειες για τα δημοσιογραφικά λαμόγια.
Όμως, υποστήριξη και «αυγό του φιδιού» δεν γίνεται. Κι ο έμπειρος… λειτουργός της αντικειμενικής ενημέρωσης αρχίζει τις επεμβάσεις. Πρώτα σβήνει το όνομα της σχολιάστριας για να φαίνεται ως δικό μου σχόλιο. Δεύτερον, επειδή δεν τον βόλευε «το αυγό του φιδιού» το κάνει σκέτο, αθώο «αυγό». Γράφει λοιπόν ο παραχαράκτης: «Αν η ΧΑ είναι το αυγό, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το φίδι.» Και με ονοματίζει με το στανιό υποστηρικτή της ΧΑ.
Πέφτει σύρμα στα παπαγαλάκια κι αρχίζουν τη διανομή. Διαδώστε! Φυσικά, αφαιρούν το ερωτηματικό. Από υποστηρικτής (;) γίνομαι σκέτο υποστηρικτής. Βεβαιωμένο! Επεκτείνονται και εκτός Facebook. Στέλνουν e-mails, προειδοποιώντας: «Όσοι από τους παραλήπτες αυτού του μηνύματος είστε κρυφά ή φανερά συμπαθούντες της Χρυσής Αυγής, όπως και οι παρακάτω “δηλωσίες”, πιστεύετε αλήθεια ότι δεν έχετε ηθική ευθύνη στα εγκλήματά τους;»
Άρα, νάτο: και συμπαθών και δηλωσίας και ηθικά υπεύθυνος για το έγκλημα. Μη σου πω και φυσικός αυτουργός. Ουρανομήκης χυδαιότητα, «δημοσιογραφική» αλητεία, για να πάρει το διαδικτυακό μαγαζάκι του καθενός από δαύτους, μερικά κλικ παραπάνω.
Έτσι κάποιοι ασκούν τη δημοσιογραφία. Έτσι κάποιοι ασκούσαν τη δημοσιογραφία όλα αυτά τα χρόνια. Κύριο επάγγελμα: νταβατζής. Για ξεκάρφωμα: δημοσιογράφος. Τότε δεν υπήρχαν τα κλικ. Αλλά υπήρχε ο εκβιασμός: θες να γράψω κακά πράγματα για σένα, για την επιχείρησή σου, για το κόμμα σου; Αν δεν θες, χώστα μου! Το ίδιο προσπάθησαν να κάνουν με τη «Δημιουργία, ξανά!» όταν πρωτοεμφανιστήκαμε. Σου λέει, αυτούς κάποιος τους χρηματοδοτεί. Δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι όλα τα βάζαμε από την τσέπη μας. Κι ότι θα έτρωγαν για πρώτη φορά «πόρτα» από πολιτικό κόμμα, μολονότι ήμασταν στο ξεκίνημά μας, και χρειαζόμασταν επειγόντως δημοσιότητα. Τα αντίποινά τους στο «δεν θα πάρετε μία», τα έχετε δει και τα βλέπετε.
Αν οι πολιτικοί, λοιπόν, όλα αυτά τα χρόνια ήταν τα φίδια, οι διεφθαρμένοι δημοσιογράφοι ήταν οι φιδομάνες, που άλλοτε σκότωναν κι άλλοτε παρέλυαν όποιους πήγαιναν κόντρα στην πολιτικοεπιχειρηματική κλίκα που τους τάιζε. Σήμερα, η συρρίκνωση της διαφημιστικής πίτας τούς έκανε πιο αδίστακτους και πιο χυδαίους. Μήπως θα ήταν καλύτερα αν απλώς εμπορεύονταν ναρκωτικά;
Υ.Γ. Η πραγματική κάθαρση θα αρχίσει όταν παρέα στον Άκη κάνει ο πρώτος μεγαλοδημοσιογράφος, όπως άλλωστε συνέβαινε όλα τα χρόνια της μεταπολίτευσης. Στο «Περιβόλι τ΄ Ουρανού» μαζί, στον περίβολο του Κορυδαλλού, χώρια;
marketnews.gr
Όπως βλέπετε έχω βάλει ερωτηματικό, ώστε σε περίπτωση που μου κάνει μήνυση να πω: δεν είπα ότι είναι έμπορος ναρκωτικών, απλώς ρώτησα! Έτσι θα τον συμβούλευε κι εκείνον ο δικηγόρος του...
Βέβαια, αν διέθετα έναν στρατό από διαδικτυακά παπαγαλάκια που θα έπαιρναν εντολή «θάψτε τον Καρατζαφέρη» όπως αυτοί που πήραν εντολή «θάψτε τη Δημιουργία, ξανά!» θα αναμετέδιδαν την είδηση, χωρίς το ερωτηματικό, τάχα μου από απροσεξία στην αντιγραφή.
Ο κύκλος της λάσπης θα έκανε τον γύρο του διαδικτύου (και όχι μόνο – κουβεντιάζονται και στα καφενεία αυτά) και θα έφτανε μέχρι τα αυτιά της μάνας του, όπως έφτασε μια άλλη λάσπη μέχρι τα αυτιά της δικής μου, που μου τηλεφώνησε έντρομη «άκουσα να λένε ότι είσαι υπέρ της Χρυσής Αυγής.»
Δεν χρειάζεται καν να το διαψεύσω. Έχω γράψει άπειρα κείμενα για την εγκληματική της δράση κι έχω αναφερθεί άπειρες φορές στους λόγους που την έκαναν κοινοβουλευτικό κόμμα. Όμως έχω ένα ελάττωμα. Δεν ξεχωρίζω τους βιαστές της δημοκρατίας σε καλούς και κακούς. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει καλή και κακή βία. Και εκφράζομαι δημόσια εκθέτοντας και τον άλλο πόλο της βίας, την (κατά φαντασίαν της) Αριστερά, όπως και την νομότυπη αλλά κατάφωρα αντισυνταγματική κυβερνητική βία.
Επιπλέον, δεν τα παίρνω από κανέναν ώστε να κάνω τα χατήρια του. Και, κάποιες φορές, χρησιμοποιώντας ένα παραδοσιακό γνωστικό εργαλείο, τη σύγκριση, επιχειρώ να φωτίσω όμοια στοιχεία διαφορετικών πολιτικών μορφωμάτων. Αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα για τους γερόλυκους της «δημοσιογραφίας», που αφού έφαγαν από όποια τσέπη μπορούσαν, πολιτική ή επιχειρηματική, κι αφού συνήθισαν στις τεμενάδες του πολιτικού συστήματος και στα μαύρα με τη σέσουλα, τώρα είναι δύσκολο να προσαρμοστούν στα σπαρτιατικά έσοδα που φέρνουν οι διαφημίσεις στο διαδίκτυο. Διψούν λοιπόν για κλικ και views ώστε να πάνε στις διαφημιστικές και να κοκορευτούν: κοίτα πόσοι κάνουν κλικ στη σελίδα μας! Μπας και τσιμπήσουν καμιά διαφημισούλα.
Μια σίγουρη πηγή των κλικ είναι οι, τάχα μου ειδήσεις, που μαγειρεύονται ώστε να τραβήξουν το μάτι του παραλοϊσμένου σέρφερ του διαδικτύου. Η συνταγή είναι απλή: βάζεις στον τίτλο λέξεις όπως ΣΟΚ, ΦΡΙΚΗ, ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ, ΟΡΓΙΟ, ΑΗΔΙΑΣΤΙΚΟ! Αν δεν υπάρχει είδηση, την κατασκευάζουν, ρωτώντας π.χ. «Ποια γνωστή τραγουδίστρια βρέθηκε στο νοσοκομείο μετά από άγριο ομαδικό σεξ;» Η είδηση φυσικά δεν αναφέρει καμιά γνωστή τραγουδίστρια αλλά μια ροζ μούφα με πρωταγωνίστρια την Κ.Τ. (που μπορεί να σημαίνει και Kate Thompson) και όλα στο «φλου», έτσι που κανένας να μην είναι σίγουρος 100% ότι πρόκειται για παραμύθι. Άλλωστε, το αποκλείεις κάποια τραγουδίστρια, κάπου στον κόσμο, κάποτε στον χρόνο, να έχει κάνει ομαδικό σεξ με τραυματική κατάληξη;
Όμως, δεν είναι μόνο οι celebrities που διασύρονται στην αρένα των κλικς. Είναι και όσοι εκφέρουν δημόσιο λόγο, είτε είναι παραδοσιακοί πολιτικοί, είτε άνθρωποι της διπλανής πόρτας, σαν κι εμένα, που έκαναν την αποκοτιά να ορμήσουν στο πιλοτήριο των αεροπειρατών και διαπιστώνουν τους όρους απόλυτης χυδαιότητας με τους οποίους παίζεται και το παιχνίδι της ενημέρωσης, εκτός από αυτό της πολιτικής. Ξέρει λοιπόν ο Σπύρος Καρατζαφέρης ότι είδηση με Τζήμερο «πουλάει». Πουλάει και σε όσους τον υποστηρίζουν αλλά περισσότερο σε όσους τον βρίζουν, αγνοώντας εντελώς ποιος είναι και τι πιστεύει.
Η ευκαιρία ήταν ιδανική. Ο κόσμος ήταν σοκαρισμένος από τη δολοφονία του Φύσσα. Μια είδηση με επώνυμους υπέρ της Χρυσής Αυγής σίγουρα θα έφερνε κλικ στο διαδικτυακό μαγαζάκι του Σπυρέτου. Με τις ανάλογες διαφημίσεις, βεβαίως – βεβαίως. Ο έμπειρος δημοσιογράφος πέφτει στη δουλειά. Κατ’ αρχήν προφυλάσσει τα νομικά του νώτα με το κόλπο με το ερωτηματικό που είπαμε στην αρχή. Βάζει τίτλο: Να ποιοι υποστηρίζουν(;) τη Χρυσή Αυγή. Με ερωτηματικό. Δεν είναι σίγουρος, ο καημένος! Μια ζωή στο ρεπορτάζ, δεν μπορεί να καταλάβει το νόημα μιας φράσης που καταλαβαίνει και παιδί του δημοτικού. Αλλά είπαμε, πρέπει να μαζέψουμε views, αλλιώς διαφημίσεις, γιοκ. Το δεύτερο βήμα είναι βρει καμιά δεκαριά ονόματα. Μόνο με Γαϊτάνο και Ψωμιάδη δεν κάνεις σεφτέ. Δεν είχε προφτάσει να εκφραστεί κι ο Notis.
Βρίσκει λοιπόν δηλώσεις διαφόρων ανυποψίαστων που είναι πασιφανές ότι αποσπάστηκαν από ένα κείμενο για να τους προσδοθεί άλλο νόημα απ’ αυτό που είχαν. Κι εκεί πάνω βρίσκει κι «εμένα». Παίρνει ένα κείμενο φίλης που είχα κοινοποιήσει στον «τοίχο» μου στο Facebook, 1η Δεκεμβρίου του 2012. Σημειώστε την ημερομηνία, έκλεισε χρόνος. Μόλις είχε τελειώσει το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Έντρομοι, όσοι νοήμονες έχουν απομείνει σ’ αυτή τη χώρα παρακολουθούσαν ένα ρεσιτάλ ανοησίας, ανευθυνότητας, απώλειας της επαφής με την πραγματικότητα, πολιτικού αριβισμού των διάφορων συνιστωσών κι ένα κωμικό αγράμματο παιδάκι να προσπαθεί να μιμηθεί τα χειρότερα χούγια του Αντρέα. Από κάτω να το χειροκροτεί ό,τι πολιτικό σκουπίδι ανέδειξε η πασοκική χολέρα σ΄ αυτόν τον τόπο.
Έγραψε λοιπόν η Έλια Ζερβού, η φίλη που λέγαμε, τότε, στον απόηχο του συνεδρίου τους ένα σχόλιο συγκρίνοντας την ΧΑ με τον ΣΥΡΙΖΑ το οποίο κατέληγε με την διαπίστωση: «αν η ΧΑ είναι το αυγό του φιδιού, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το φίδι». Κι είχε δίκιο – τουλάχιστον ως προς το μέγεθος των δύο κομμάτων. Η ΧΑ προετοίμαζε την επέλασή της, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε βγει στις ρούγες και διεκδικούσε κυβέρνηση. Η ΧΑ ξέρεις τι πιστεύει (και σου σηκώνεται η τρίχα) στον ΣΥΡΙΖΑ ξέρεις ότι δεν ξέρουν ούτε οι ίδιοι σε τι πιστεύουν και σου πέφτουν τα μαλλιά, όταν σκέφτεσαι ότι αυτοί μπορεί να κυβερνήσουν. Όμως, όταν χαρακτηρίζεις κάποιον ως «αυγό του φιδιού» είσαι υπέρ; Η έκφραση «αυγό του φιδιού» είναι έκφραση υποστήριξης; Και παιδί του δημοτικού το αντιλαμβάνεται. Δεν σχολιάζω το ότι όταν κοινοποιείς ένα κείμενο δεν σημαίνει ότι υιοθετείς 100% το σκεπτικό του ή τη φρασεολογία του. Ούτε το ότι όταν υπάρχουν άπειρα αυθεντικά δικά μου κείμενα που, πολύ νωρίτερα από τη δολοφονία Φύσσα, στηλιτεύουν τη Χρυσή Αυγή, είναι πρόστυχο να τα αγνοήσεις και να ανατρέξεις σε κείμενο ενός άλλου γραμμένο πριν από 12 μήνες. Και δεν τα σχολιάζω αυτά, γιατί είναι δυσνόητες δεοντολογικές λεπτομέρειες για τα δημοσιογραφικά λαμόγια.
Όμως, υποστήριξη και «αυγό του φιδιού» δεν γίνεται. Κι ο έμπειρος… λειτουργός της αντικειμενικής ενημέρωσης αρχίζει τις επεμβάσεις. Πρώτα σβήνει το όνομα της σχολιάστριας για να φαίνεται ως δικό μου σχόλιο. Δεύτερον, επειδή δεν τον βόλευε «το αυγό του φιδιού» το κάνει σκέτο, αθώο «αυγό». Γράφει λοιπόν ο παραχαράκτης: «Αν η ΧΑ είναι το αυγό, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το φίδι.» Και με ονοματίζει με το στανιό υποστηρικτή της ΧΑ.
Πέφτει σύρμα στα παπαγαλάκια κι αρχίζουν τη διανομή. Διαδώστε! Φυσικά, αφαιρούν το ερωτηματικό. Από υποστηρικτής (;) γίνομαι σκέτο υποστηρικτής. Βεβαιωμένο! Επεκτείνονται και εκτός Facebook. Στέλνουν e-mails, προειδοποιώντας: «Όσοι από τους παραλήπτες αυτού του μηνύματος είστε κρυφά ή φανερά συμπαθούντες της Χρυσής Αυγής, όπως και οι παρακάτω “δηλωσίες”, πιστεύετε αλήθεια ότι δεν έχετε ηθική ευθύνη στα εγκλήματά τους;»
Άρα, νάτο: και συμπαθών και δηλωσίας και ηθικά υπεύθυνος για το έγκλημα. Μη σου πω και φυσικός αυτουργός. Ουρανομήκης χυδαιότητα, «δημοσιογραφική» αλητεία, για να πάρει το διαδικτυακό μαγαζάκι του καθενός από δαύτους, μερικά κλικ παραπάνω.
Έτσι κάποιοι ασκούν τη δημοσιογραφία. Έτσι κάποιοι ασκούσαν τη δημοσιογραφία όλα αυτά τα χρόνια. Κύριο επάγγελμα: νταβατζής. Για ξεκάρφωμα: δημοσιογράφος. Τότε δεν υπήρχαν τα κλικ. Αλλά υπήρχε ο εκβιασμός: θες να γράψω κακά πράγματα για σένα, για την επιχείρησή σου, για το κόμμα σου; Αν δεν θες, χώστα μου! Το ίδιο προσπάθησαν να κάνουν με τη «Δημιουργία, ξανά!» όταν πρωτοεμφανιστήκαμε. Σου λέει, αυτούς κάποιος τους χρηματοδοτεί. Δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι όλα τα βάζαμε από την τσέπη μας. Κι ότι θα έτρωγαν για πρώτη φορά «πόρτα» από πολιτικό κόμμα, μολονότι ήμασταν στο ξεκίνημά μας, και χρειαζόμασταν επειγόντως δημοσιότητα. Τα αντίποινά τους στο «δεν θα πάρετε μία», τα έχετε δει και τα βλέπετε.
Αν οι πολιτικοί, λοιπόν, όλα αυτά τα χρόνια ήταν τα φίδια, οι διεφθαρμένοι δημοσιογράφοι ήταν οι φιδομάνες, που άλλοτε σκότωναν κι άλλοτε παρέλυαν όποιους πήγαιναν κόντρα στην πολιτικοεπιχειρηματική κλίκα που τους τάιζε. Σήμερα, η συρρίκνωση της διαφημιστικής πίτας τούς έκανε πιο αδίστακτους και πιο χυδαίους. Μήπως θα ήταν καλύτερα αν απλώς εμπορεύονταν ναρκωτικά;
Υ.Γ. Η πραγματική κάθαρση θα αρχίσει όταν παρέα στον Άκη κάνει ο πρώτος μεγαλοδημοσιογράφος, όπως άλλωστε συνέβαινε όλα τα χρόνια της μεταπολίτευσης. Στο «Περιβόλι τ΄ Ουρανού» μαζί, στον περίβολο του Κορυδαλλού, χώρια;
marketnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου