Οι εκλογικές νίκες του 100%

Ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ-ουν εξελέγη στο αδύναμο κοινοβούλιο της χώρας του με 100 ψήφους % τη Δευτέρα...
Δεν είναι όμως ο μόνος ηγέτης που κερδίζει τις εκλογές με συντριπτική πλειοψηφία…

Ο πρώην πρόεδρος του Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν κέρδισε επίσης το 100 % των ψήφων στο δημοψήφισμα του 2002 σχετικά με το αν θα συνεχιστεί η επί δεκαετίες ηγεσία του. Ο πρώην ανώτατος ηγέτης Κιμ Γιονγκ –ιλ τα πήγε σχεδόν εξίσου καλά με το γιο του το 2009, κερδίζοντας το 99,9 % των ψήφων. Ο Ραούλ Κάστρο κέρδισε 99,4 % των ψήφων στις κουβανικές εκλογές του 2008 και ο Μπασάρ αλ Άσαντ εξασφάλισε το 97,6 % το 2007 στο προεδρικό δημοψήφισμά του στη Συρία.



Το 1992 στο Τουρκμενιστάν ο Σαπαρμουράτ Νιγιαζόφ και το 2011 στην Τσετσενία το Ενωμένο Ρωσικό Κόμμα εξασφάλισαν το 99,5 %. Ο Κουρμπανγκουλί Μπερντιμουχαμέντοφ, επίσης από το Τουρκμενιστάν, κόντεψε να τους φτάσει με το 97 % το 2012. Το 2004, ο Μιχαήλ Σαακασβίλι στη Γεωργία κέρδισε πάνω από 96 % των ψήφων, αφού ο προκάτοχός του ανατράπηκε με μια αναίμακτη επανάσταση.

Στα απολυταρχικά καθεστώτα, οι εκλογές σε μεγάλο βαθμό είναι διαγωνισμοί δημοτικότητας, λέει ο Μάικλ Σβέτλικ, αντιπρόεδρος του Διεθνούς Ιδρύματος για τα Εκλογικά Συστήματα. Οι εκλογές είναι στημένες και ο λαός ψηφίζει με έναν τρόπο, διότι φοβάται τις συνέπειες. Πολλοί, όπως ο Γιονγκ-ουν, δεν έχουν αντιπάλους. Όμως, σε άλλες περιπτώσεις, τοποθετούνται συμβολικοί ή εικονικοί υποψήφιοι της αντιπολίτευσης. Οι δυνάστες συνειδητοποιούν ότι για να «παίξουν αυτό το παιχνίδι θα πρέπει να έχουν ανταγωνισμό, κι έτσι δημιουργούν ανταγωνισμό».



Μερικές φορές, η αντιπολίτευση είναι γνήσια, αλλά δεν έχει τους πόρους να παλέψει ή μπορεί να αποφασίσει να μποϊκοτάρει τον συναγωνισμός, λέει ο πολιτικός επιστήμονας Τόμας Λάντμπεργκ του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης. Κάθε εκλογική νίκη με περισσότερα από τα δύο τρίτα των ψήφων θα πρέπει να εγείρει υποψίες, επειδή είναι τόσο ασυνήθιστη σε ελεύθερες και δίκαιες εκλογές, υποστηρίζει. Ένα ποσοστό 60-80 % μπορεί να σηματοδοτεί μια κατακερματισμένη αντιπολίτευση: στη Νότια Αφρική, το Εθνικό Αφρικανικό Κογκρέσο κερδίζει τακτικά τέτοια ποσοστά.

Μετά από μια «δημοκρατική επανάσταση», οι ψηφοφόροι συρρέουν για να στηρίξουν αυτό που είναι ενάντια στο κατεστημένο, υποστηρίζει ο Σβέτλικ, εξηγώντας το 70 % νίκη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας το 2012 στις εκλογές της Αιγύπτου. Και ένα περιθώριο 60-80 % μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να δείχνει την έλλειψη δημοκρατικής εμπειρίας - μια ανοργάνωτη αντιπολίτευση ή και κάποια νεοσύστατα μίντια που ευνοούν εκείνους που κατέχουν την εξουσία.



Βέβαια υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Στις γαλλικές προεδρικές εκλογές του 2002, ο Ζακ Σιράκ πήρε μια σπάνια σαρωτική νίκη με 82 %, καθώς οι ψηφοφόροι ενώθηκαν κατά του ηγέτη του Εθνικού Μετώπου Ζαν- Μαρί Λεπέν.

bbc.com