Οι δύο φυλές του ΣΥΡΙΖΑ που θέλουν να κυβερνήσουν: Οι νεοκομμουνιστές και τα... νεοταγάρια

Ούτε λίγο ούτε πολύ ο Αλέξης Τσίπρας χαρακτήρισε τον Αντώνη Σαμαρά ...αστείο. Είναι μια σειρά από χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιεί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κατά του
πρωθυπουργού, που ξεφεύγουν τα όρια της ευπρέπειας. Ωστόσο, τα λόγια χαρακτηρίζουν κι αυτόν που τα λέει. Ωστόσο, σε λίγο καιρό θα αναρωτιούνται οι Έλληνες: «Το είπε ο Τσίπρας; Ε, δεν έγινε και τίποτε».
Αλλά ας αφήσουμε τον κατήφορο του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και ας πάμε στο τι ακριβώς είναι αυτό το κόμμα που διεκδικεί την εξουσία και πιστεύει ότι είναι καλύτερο από την παρούσα κυβέρνηση. Οι τελευταίες εξελίξεις, με την επιλογή των υποψηφίων για την Ευρωβουλή, οι συνεχείς αναφορές σε δημοψηφίσματα και εξόδους από το ευρώ και η κόντρα Τσίπρα – Λαφαζάνη φανερώνουν τις τακτικές αδυναμίες που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ και οι οποίες είναι επικίνδυνες για τον τόπο.
Διότι πρέπει να πούμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Είτε μας αρέσει είτε όχι αυτή η κυβέρνηση, μας τρομάζει ακόμη περισσότερο αυτό που πλασάρεται ως νέο, προοδευτικό και ανατρεπτικό. Έχουμε και λέμε λοιπόν:
Ο ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά είναι δύο πράγματα. Το πρώτο είναι οι νεοκομμουνιστές οι οποίοι μιλούν ξεκάθαρα, όπως ο Κουτσούμπας ή η Παπαρήγα. Όχι στο ευρώ λένε, έχουν μια σταθερή άποψη και δεν τους την αλλάζει κανείς. Είναι τα συντρόφια του Αλέκου Αλαβάνου που έμειναν στην Κουμουνδούρου και που έχουν μια καθαρά κομμουνιστική αντιμετώπιση της Ευρώπης, της Ελλάδας, της προοπτικής της χώρας. Σου λένε: «Δεν είναι ταμπού το ευρώ, μπορούμε να γυρίσουμε στη δραχμή, έχουμε τις δυνατότητες να μην έχουμε ανάγκη κανέναν». Δεν σου απαντούν όμως πώς δεν θα γίνει η Ελλάδα… Αλβανία. Πώς δεν θα βαλκανοποιηθεί. Έχει δική της παραγωγή; Έχει πετρέλαιο δικό της; Πώς θα επιστρέψει σε μια απαξιωμένη σε σχέση με το ευρώ δραχμή; Πώς θα πληρώνει τις εισαγωγές της; Και στην τελική ποιος θα μας δανείζει για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις;
Η απάντηση των νεοκομμουνιστών είναι απλά. Ας φύγουμε από το καταστροφικό ευρώ και…τότε θα δούμε. Δηλαδή βλέποντας και κάνοντας. Η πιο σίγουρη συνταγή καταστροφής και φτωχοποίησης με λίγα λόγια. Γιατί κακά τα ψέματα. Περνάμε μαύρες ημέρες πέντε χρόνια τώρα αλλά δεν γίναμε ούτε Αλβανία, ούτε Βουλγαρία, ούτε Ρουμανία. Αυτή είναι η μία συνομοταξία της Κουμουνδούρου.
Τα ... νεοταγάρια

Η δεύτερη, η πλειοψηφία, είναι τα λεγόμενα… νεοταγάρια και να μας συμπαθήσουν για τον χαρακτηρισμό. Είναι η λεγόμενη γενιά των καταλήψεων της δεκαετίας του ’90 (ο Τσίπρας, ο Σακελλαρίδης, η Δούρου) πλαισιωμένη από τους Πασόκους φυσικά (Σακοράφα, Μητρόπουλος, Κοτσακάς, Λούκα Κατσέλη, τους συνδικαλιστές που δεν έχουν κοπιάσει ποτέ στη ζωή τους (Στρατούλης, Τσουκαλάς) και από τους Αριστερούς του Κολωνακίου. Παπαδημούλης, Τσακαλώτος, Κωνσταντοπούλου, Σταθάκης, Δραγασάκης. Και είναι όλοι μαζί η φυλή των νεοταγαριών διότι έχουν ακριβώς την ίδια νοοτροπία σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, με τη νοοτροπία των αποχαυνωμένων στα Εξάρχεια. Κρυφοκοιτάζουν προς τη δραχμή, δεν τον λένε ξεκάθαρα γιατί βλέπουν ότι 7 στους 10 Έλληνες στηρίζουν το ευρώ, έχουν μια κομμουνιστική εσάνς αλλά το παίζουν και προοδευτικοί. Δεν έχουν πρόβλημα να παίζουν στο χρηματιστήριο ή να είναι μέτοχοι της Morgan Stanley και ταυτόχρονα να κατακεραυνώνουν τις αγορές, τον καπιταλισμό, την παγκοσμιοποίηση. Λες και παίρνουν… σκληρά δηλαδή και δεν ξέρουν τι λένε. Τουλάχιστον η πρώτη φυλή είναι πιο ξεκάθαρη.
Κι όλοι μαζί λοιπόν αυτοί συγκροτούν τον ΣΥΡΙΖΑ που θέλει να κυβερνήσει τη χώρα. Και το δυστύχημα για τον Έλληνα πολίτη είναι ότι ακόμη κι αν βρίζει τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, μόλις στρέφει το βλέμμα του προς την Κουμουνδούρου παθαίνει κατάθλιψη.
Αυτή η ατμόσφαιρα στον ΣΥΡΙΖΑ είναι που γεννά και αυτή την αλαζονεία, την κακή συμπεριφορά, την απρέπεια του αρχηγού της ο οποίος κουνά το δάχτυλο σε όλους και σε όλα. Και να το έκανε κάποιος που έχει πολιτική και κοινωνική δράση να το καταλάβουμε. Αλλά να το κουνά ο Αλέξης που η μόνη του δράση ήταν ότι έκλεισε με δύο θρανία το σχολείο του πριν 20 χρόνια…
Ακόμη και το σύνθημα που χρησιμοποιούν, δηλαδή στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν δείχνει το μέγεθος της αμετροέπειας και της αλαζονικής συμπεριφοράς. Θα χρησιμοποιούσαμε μια βαριά λέξη, αλλά δεν το επιτρέπει η ανατροφή μας.
Ας μην πέσουν, λοιπόν, στη λούμπα της εκδίκησης οι πολίτες ψηφίζοντας και επιδοκιμάζοντας τις δύο φυλές του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι τότε ο τσογλανισμός θα λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. 

Antinews.gr