Στον Πειραιά συγκρούονται τα λεφτά με την πολιτική

Γράφει ο  Φαήλος Κρανιδιώτης

Απευθύνομαι στον Πρόεδρο της ομάδας μου, της ομάδας που αγαπάμε εκατομμύρια Έλληνες στα μήκη και τα πλάτη της γης
και θα την αγαπάμε με πάθος και μετά τις εκλογές, οποιεσδήποτε εκλογές. Στον αιώνα τον άπαντα. Ώσπου να παγώσει η κόλαση.

Σφοδρή κι ενίοτε χυδαία η επίθεση που δέχθηκα για το άρθρο μου – παρέμβαση στην «Δημοκρατία» υπέρ του Βασίλη Μιχαλολιάκου «Εγώ είμαι Ολυμπιακός, Δεληκάρης, Μιχαλολιάκος» (antinews.gr/), χρέος στην παράταξη μου, στον φίλο μου και Δήμαρχο της πόλης. Μάλιστα οι επιθέσεις γράφονταν πολύ βολικά, χωρίς παράθεση του λινκ, για να δουν οι αναγνώστες τι λέω εγώ και τι λένε αυτοί, να συγκρίνουν ύφος, ήθος και να οσμιστούν προθέσεις.

Δαβάσατε, δεν έβρισα τον Μώραλη, δεν τον ξέρω άλλωστε τον άνθρωπο, ούτε τον Βαγγέλη Μαρινάκη, τον οποίο γνωρίζω λίγο. Ουδένα δέος αισθάνομαι. Απλά δεν θα μπορούσα ποτέ να βρίσω τον Πρόεδρο της ομάδας μου κι εγώ θα είμαι Ολυμπιακός και την επομένη των εκλογών και την ημέρα που θα τρώω, όπως όλοι, την φτυαριά το χώμα στα μούτρα μέσα στην κάσα. Δεν μπορώ λοιπόν να γράψω εχθρικά ή προσβλητικά γι’ αυτό που κυλάει στις φλέβες μου, κόκκινο κι αυτό, όπως το αίμα μου.

Οι παρατρεχάμενοι θεώρησαν πως με προσωπικές επιθέσεις για το ποιους έχω πελάτες ή υιοθετώντας την ρητορική υβριστών πολιτικών αντιπάλων, προσφέρουν υπηρεσία στον Βαγγέλη Μαρινάκη. Δεν νομίζω. Δεν ασχολούμαι με αυτούς. Δεκάρα δεν δίνω.

Απευθύνομαι με τιμή μόνο στον Πρόεδρο της ομάδας μου, της ομάδας που αγαπάμε εκατομμύρια Έλληνες στα μήκη και τα πλάτη της γης και θα την αγαπάμε με πάθος και μετά τις εκλογές, οποιεσδήποτε εκλογές. Στον αιώνα τον άπαντα. Ώσπου να παγώσει η κόλαση.

Όσο κι αν σου φαίνεται περίεργο, Πρόεδρε, υπάρχουν άνθρωποι που γράφουν αυτό που πιστεύουν, χωρίς εντολές, προσωπική ατζέντα κι εχθρότητα. Επιμένω λοιπόν πως η ταύτιση της ομάδας μας με μια δημοτική παράταξη δεν κάνει καλό ούτε στην ομάδα, ούτε σε σένα.

Ο Θρύλος στον Πειραιά έχει οπαδούς του το 33,5 % που πήρε ο Μώραλης; Συμβιβάζεσαι με οτιδήποτε λιγότερο από 90%; Εγώ όχι. Αφήνω ρέστα 10% για τον Εθνικό και τους περαστικούς.

Ξέρεις πως τόσο είναι, 90%. Μόνο που αυτό το 90% δεν ακολουθεί παντού και δη στην πολιτική. Άρα το διχάζεις το 90% που είναι μαζί σου, κατεβάζεις, άδικα, τον εαυτό σου και τον Θρύλο μερικά σκαλιά πιο κάτω από κει που είσαστε στ’ αλήθεια μέσα στην κοινωνία. Η νίκη σου θα είναι μικρότερη από τον Ολυμπιακό και η ήττα ακόμη μικρότερη.

Θεμιτό να θέλεις εξουσία. Οποιοσδήποτε πολίτης το δικαιούται. Όχι όμως έτσι. Όχι χρησιμοποιώντας την ομάδα. Βγες στα ίσα, εσύ μπροστά, χωρίς ενδιάμεσους. Να κερδίσεις ή να χάσεις ως γκεσέμι, όχι ως δημοτικός σύμβουλος.

Όποιος κι αν κερδίσει την Κυριακή, θα έχετε χάσει κάτι και οι δυο, κι εσύ και η ομάδα.

Θα μπορούσα να κάνω την «πάπια». Να σκεφτώ «στον Πειραιά πολιτεύομαι, Ολυμπιακός είμαι τρεις γενιές, γιατί να ανακατευτώ»; Η αλήθεια και το φιλότιμο με υποχρεώνουν.

Κι ο τρόπος της παρέμβασης, με ενοχλεί. Διότι, απλά πράγματα, στον Πειραιά συγκρούονται, και μάλιστα άγαρμπα, τα λεφτά με την πολιτική. Εγώ είμαι με την πολιτική, χωρίς να παύω να είμαι Ολυμπιακός. Και ακριβώς το ίδιο θα έλεγα αν στην θέση του Μιχαλολιάκου ήταν ο Δρίτσας…