Όμως, σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα όπου όλοι είναι ίσοι και όλοι έχουν το δικαίωμα στην ασφάλεια, την ελευθερία, την προστασία από το έγκλημα πρέπει οι εγκληματίες να τιμωρούνται όπως ορίζουν οι νόμοι.
Αν ο κάθε δολοφόνος, ληστής, βιαστής ξέρει ότι θα πάει φυλακή για λίγο και στη συνέχεια θα βγει έξω άνετος κι ωραίος τότε θα γίνουμε όλοι εγκληματίες αλλά αυτό δεν είναι κράτος δικαίου.
Αυτά ως πρόλογος για την υπόθεση του Νίκου Ρωμανού, ενός από τους ληστές του Βελβεντού, ενός πιτσιρικά που πήρε τα όπλα και έκλεβε τράπεζες χωρίς να διστάζει να πυροβολεί. Κι ενός νεαρού ο οποίος αν και δεν έχει αποδειχθεί ακόμη, θεωρείται σίγουρο ότι κινείται στις παρυφές της εγχώριας τρομοκρατίας, αν δεν είναι ολόκληρος μέσα σ’ αυτήν. Αν διαβάσει κανείς όσα έχει γράψει τόσο καιρό, αν δει το γεμάτο μίσος βλέμμα του θα καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά.
Για όσους δεν θυμούνται ο Ρωμανός είναι ο «κολλητός» του Αλέξη Γρηγορόπουλου τον οποίο είδε να πεθαίνει από τις σφαίρες του Κορκονέα εκείνη τη μαύρη νύχτα του Δεκέμβρη του 2008. Ένα 15χρονο παιδί που είδε έναν αστυνομικό να σκοτώνει έναν φίλο του και από τότε έστριψε το τιμόνι της ζωής του. Δεν θα αναλύσουμε αν έπρεπε να γίνει κι ο ίδιος εγκληματίας λόγω του συγκλονιστικού αυτού γεγονότος. Άλλωστε κι άλλοι ήταν εκείνη τη νύχτα στα Εξάρχεια και δεν έγιναν ούτε δολοφόνοι, ούτε τρομοκράτες, ούτε εχθροί της Δημοκρατίας.
Επίσης, να θυμίσουμε ότι ο Ρωμανός δεν είναι κανένα φτωχόπαιδο που δεν έχει να ζήσει επειδή ο πατέρας του είναι άνεργος, τον τσάκισε το μνημόνιο ή τον έδιωξαν από τη δουλειά. Γόνος πλούσιας και γνωστής οικογένειας, των Νάσιουτζικ είναι, παιδί των βορείων προαστίων που τίποτε δεν του έλειψε.
Εν πάση περιπτώσει ο Ρωμανός βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση μετά την πολυήμερη απεργία πείνας που κάνει. Κινδυνεύει η ζωή του και οι δικοί του απευθύνουν έκκληση στην πολιτεία να ακούσει τα αιτήματά του. Απ’ ότι ξέρουμε ζητά να παίρνει εκπαιδευτικές άδειες διότι μέσα από τη φυλακή πέρασε στο Πανεπιστήμιο και μπράβο του. Θα έλεγε κανείς ότι ξαναγύρισε το καράβι της ζωής του, όμως, οι προκηρύξεις του μέσα από το κελί δείχνουν έναν αμετανόητο νεαρό που θα ξανάκανε τα ίδια και χειρότερα.
Υπέρ της συνέχισης των σπουδών μέσα από τις φυλακές του Νίκου Ρωμανού καθώς και του έγκλειστου για συμμετοχή στην τρομοκρατική οργάνωση «17 Νοέμβρη» Ηρακλή Κωστάρη τάχθηκε ο υπουργός Παιδείας Ανδρέας Λοβέρδος.
Προφανώς και το κράτος οφείλει να δει με προσοχή τι λέει αυτός ο νεαρός, να ακούσει τα αιτήματά του. Όπως και πρέπει να ελέγξει με προσοχή αν πρέπει να του δίνει άδειες ή όχι. Γιατί ποιος θα φταίει μετά αν ο Ρωμανός βγει έξω και εξαφανιστεί; Τι θα γίνει αν ξαναμπεί σε κάποια τρομοκρατική ομάδα και βάλει βόμβες; Αν σκοτωθεί κάποιος σε μια από τις ενέργειές του ποιος θα φταίει τότε; Τι θα πουν στην οικογένεια των μελλοντικών θυμάτων; Ότι συμπόνεσαν τον Ρωμανό και του έδωσαν άδεια να πάει στο Πανσεπιστήμιο αλλά αυτός πήγε στο άλλο… «Πανεπιστήμιο»;
Σκεφτείτε μόνο που βρίσκεται τώρα ο Χριστόδουλος Ξηρός επειδή τον συμπόνεσε και τον εμπιστεύτηκε η πολιτεία. Αλλά να δούμε και το άλλο; Αν κάθε κρατούμενος αισθάνεται ότι αδικείται και κάνει απεργία πείνας για να εκβιάσει το κράτος να τον αφήσει ελεύθερο τότε θα αδειάσουν οι φυλακές. Θα κάνει ο Ριζάι απεργία, έξω. Θα κάνει ο Παλαιοκώστας έξω. Θα κάνει και ο Αλβανός πιστολέρο του Μικρολίμανου, έξω κι αυτός.
Να θυμίσουμε ότι ο Νίκος Μαζιώτης είχε συλληφθεί το 1992 και έκανε 57 μέρες απεργία πείνας μέχρι που τον άφησαν ελεύθερο. Δείτε την κατάληξή του. Ή να θυμίσουμε ότι καταζητείται ο Σακκάς καθώς είχε αφεθεί ελεύθερος έπειτα από απεργία πείνας.
Συμπέρασμα: Να σεβόμαστε τα ατομικά δικαιώματα του Ρωμανού και του κάθε Ρωμανού. Να δει το κράτος τα αιτήματά του με προσοχή γιατί έτσι πρέπει να κάνει ένα δημοκρατικό κράτος. Αλλά αυτό το σύστημα με τις απεργίες πείνας και τους «ευαίσθητους» υπερασπιστές των δικαιωμάτων που βγαίνουν κάθε φορά πρέπει να σταματήσει. Στο κάτω – κάτω ας αναλάβουν τις ευθύνες τους όσοι επιλέγουν να είναι παράνομοι.
antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου