Της ενεργειακής εξωτερικής πολιτικής το κάγκελο

Εάν ο Αλέξης Τσίπρας έχει χρίσει ατύπως τον Πάνο Καμμένο «σκιώδη» υπουργό Ανάπτυξης-Ενέργειας και Εξωτερικών, με γεια του και χαρά του.
Εάν, όχι, και ο Καμμένος κάνει ό,τι κατεβάζει η κούτρα του για να ψαρεύει στα θολά νερά της συντηρητικής πελατείας, ε, τότε μάλλον έχουν ένα προβληματάκι εκεί στο Mέγαρο Μαξίμου.


Διότι, δεν είναι δυνατόν τη μια ημέρα, ευρισκόμενος στις ΗΠΑ κατόπιν προσκλήσεως της Ομογένειας για να παραβρεθεί στις εορταστικές εκδηλώσεις της 25

^ης Μαρτίου, να δηλώνει ο κ.Καμμένος ότι υπέβαλε πρόταση στην αμερικανίδα υφυπουργό Εξωτερικών, αρμόδια για τις ευρωπαϊκές υποθέσεις, Βικτόρια Νούλαντ, ότι θέλει συνεκμετάλλευση των όποιων ενεργειακών κοιτασμάτων διαθέτει η Ελλάδα με τις ΗΠΑ, σε ποσοστό 70%-30%, και δυο ημέρες μετά, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, από τη Μόσχα όπου βρέθηκε, να προσκαλεί τις ρωσικές εταιρείες να συμμετέχουν στα κοιτάσματα στο Ιόνιο και την Κρήτη.
Να σημειώσουμε ότι ο Π.Λαφαζάνης είναι ο καθ’ ύλην αρμόδιος για τα ενεργειακά θέματα, και η επίσκεψή του στη Μόσχα κρίνεται ως άκρως σημαντική, όχι μόνον επειδή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ετέθη το ζήτημα της στενότερης ενεργειακής συνεργασίας με τη Μόσχα, αλλά και το –έμμεσο πλην σαφές- «αίτημα» της Αθήνας να κάνει το Κρεμλίνο τα στραβά μάτια και να εξαιρεθούν τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα από το ρωσικό αντι-εμπάργκο. Κάτι που, αν και φαίνεται πολύ δύσκολο, εφόσον γίνει, θα σημάνει, εκτός των άλλων, το μονομερές σπάσιμο του Δυτικού εμπάργκο σε βάρος της Μόσχας εκ μέρους της Ελλάδας.
Ο κ.Λαφαζάνης, κατά τη διάρκεια της συνάντησής του με τον Ρώσο υπουργό Ενέργειας, Αλεξάντερ Νόβακ, και τον επικεφαλής της Gazprom Αλεξέι Μίλερ, συζήτησε την περαιτέρω μείωση της τιμής του ρωσικού φυσικού αερίου προς την Ελλάδα, και το ενδεχόμενο να προσυπογράψει η Αθήνα το πέρασμα του ρωσικού αγωγού φυσικού αερίου (σχεδιάζεται να περάσει υποθαλάσσια -Μαύρη Θάλασσα- στην Τουρκία), από τα ελληνοτουρκικά σύνορα, μέσω ελληνικού εδάφους, στην Ευρώπη. Επίσης, κατά πληροφορίες, φέρεται να πρότεινε τη συμμετοχή ρωσικών εταιρειών στα κοιτάσματα στο Ιόνιο και στην Κρήτη, καθώς και τη συμμετοχή ρωσικών εταιρειών στους μεγάλους διαγωνισμούς για τις όποιες «αποκρατικοποιήσεις» γίνουν (πχ. ΟΣΕ). Η Μόσχα, ως είναι φυσικό, ανάλογα με τα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντά της στην περιοχή, θα κινηθεί αναλόγως, ενώ τουλάχιστον επίσημα εμφανίστηκε να αντιμετωπίζει θετικά τα «αιτήματα» της Αθήνας. Το τι θα πάρει και τι θα δώσει η κάθε πλευρά, πάντως, θα φανεί πεντακάθαρα στην επίσκεψη Τσίπρα στη Μόσχα, στις 8 Απριλίου.
Ενώ λοιπόν, ο Π.Λαφαζάνης βρέθηκε στη Μόσχα με μια –ως φαίνεται- τεκμηριωμένη ατζέντα, ο Π.Καμμένος σε μια ουσιαστικά ημι-επίσημη επίσκεψη στις ΗΠΑ, έλεγε τα εντελώς αντίθετα. Άξιον προσοχής είναι ότι, σημειολογικά, ο υπουργός Άμυνας απέφυγε να πραγματοποιήσει επίσκεψη στη Μόσχα προτού πάει στις ΗΠΑ. Αντίθετα, στη Ρωσία, ως γνωστόν, προ εβδομάδων βρέθηκε ο αναπληρωτής υπουργός Άμυνας, Κώστας Ήσυχος. Μέχρι στιγμής επίσης, είναι άγνωστο εάν και πότε θα πραγματοποιήσει επίσκεψη στη Μόσχα ο κ.Καμμένος, ενώ αντίθετα ανακοινώθηκε ότι, κατόπιν επίσημης προσκλήσεως του αμερικανού ομολόγου του, ο κ.Καμμένος θα επισκεφθεί την Ουάσινγκτον.
Άραγε, ο υπουργός Άμυνας έκανε αυτές τις δηλώσεις του στις ΗΠΑ προκειμένου να καθησυχάσει τον αμερικανικό παράγοντα για το ενδεχόμενο στενότερης ενεργειακής συνεργασίας της Αθήνας με τη Μόσχα; ‘Η απλά, ήθελε να πείσει ότι ο ίδιος είναι «πιο αμερικάνος και από τους αμερικανούς» και ότι αυτόν πρέπει να εμπιστεύεται η Ουάσιγκτον μέσα στη συγκυβέρνηση της Ελλάδας; Όπως και να’ χει, ο κ.Καμμένος δεν έχανε ευκαιρία να επαναλαμβάνει συνεχώς τις ευχαριστίες του για το μήνυμα Ομπάμα υπέρ της Ελλάδας με την ευκαιρία της 25^ης Μαρτίου. Ως γνωστόν, κάθε χρόνο τέτοια μέρα, άπαντες οι αμερικανοί πρόεδροι βγάζουν φιλελληνικές ανακοινώσεις, με παραλήπτες βασικά την «εκλογική πελατεία» τους στο ελληνικό λόμπυ των ΗΠΑ. Ο Π.Καμμένος όμως, τον εκθείασε, λέγοντας ότι «δεν είναι μία τυπική δήλωση προέδρου των ΗΠΑ».
Ιδιαιτέρως ενδιαφέρον είναι, ωστόσο, ότι ο κ.Καμμένος είχε συναντηθεί και πάλι με την υφυπουργό Εξωτερικών για θέματα Ευρώπης και Ευρασίας, Βικτόρια Νούλαντ, και στις 17-3-2014, στην Αθήνα. Η κ.Νούλαντ δεν είναι κάποιο τυχαίο πρόσωπο στην αμερικανική εξωτερική πολιτική. Είναι αυτή που, μεταξύ άλλων, ανέλαβε τη «βρώμικη δουλειά» στην Ουκρανία, και στήριζε, πέρυσι στην πλατεία Μαϊντάν του Κιέβου, μαζί με τον αμερικανό πρέσβη στην Ουκρανία, τους διαδηλωτές. Είναι αυτή που μετείχε απόλυτα στις διαδικασίες που οδήγησαν την χώρα στον σημερινό πόλεμο, και το στρίμωγμα της Ρωσίας με τις οικονομικές κυρώσεις. Ως εκ τούτου, οι συναντήσεις της με τον κ.Καμμένο, μόνον τυχαίες δεν μπορούν να θεωρηθούν. Εκτός κι’ αν με αυτό το πλευρό κοιμάται η «αριστερή τάση» του ΣΥΡΙΖΑ.
Πάντως, όσον αφορά την πρόταση Καμμένου για 70%-30% συνεκμετάλλευση των όποιων ενεργειακών πόρων έχει η Ελλάδα, με τις ΗΠΑ, η απάντηση της κ.Νούλαντ, σύμφωνα με τον ίδιον, ήταν: «Θα το εξετάσουν, θα πρέπει να δουν και αν τους ενδιαφέρει». Ο νοών νοείτω.

antinews.gr