“Ο,ΤΙ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΟ ΕΧΕΙ ΓΡΑΦΤΕΙ ΠΟΤΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΑΜΑΔΕΣ

Αύριο Κυριακή γιορτάζουν οι μανούλες και μ΄αυτή την αφορμή, ψάξαμε και βρήκαμε αποφθεύγματα, ποιήματα και στίχους που έχουν γραφτεί
για να εξυμνήσουν τον σημαντικότερο άνθρωπο στη ζωή του καθένα. Τη μαμά του. Διαβάστε τα τρυφερά λόγια που συγκεντρώσαμε και συγκινηθείτε μαζί μας…

6 ΤΡΥΦΕΡΑ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΜΑΝΟΥΛΕΣ…

3 (ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΑ) ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ

«Το ψωμί της μάνας μου», του Παλαιστίνιου ποιητή Mαχμούτ Νταρουίς
«Δίχως την ευχή σου
Είμαι πολύ αδύναμος για να σταθώ
Μεγάλωσα πολύ
Δώσε μου πίσω τους χάρτες των αστεριών που είχα παιδί»

Μου λείπει το ψωμί της μάνας μου
Ο καφές της μάνας μου
Το άγγιγμά της
Φουσκώνουν μέσα μου οι παιδικές μου αναμνήσεις
Μέρα τη μέρα
Πρέπει να δώσω αξία στη ζωή μου
Την ώρα του θανάτου μου
Πρέπει να αξίζω τα δάκρυα της μάνας μου
Και αν έρθω πίσω κάποια μέρα
Βάλε με σα μαντήλι στα βλέφαρά σου
Τα κόκαλά μου σκέπασε με χλόη
Που την αγίασαν τα βήματά σου
Δέσε μας μαζί
Με μια μπούκλα απ’ τα μαλλιά σου
Με μια κλωστή που κρέμεται από το φόρεμά σου
Μπορεί να γίνω αθάνατος
Μπορεί να γίνω Θεός
Εάν αγγίξω τα βάθη της καρδιάς σου
Αν καταφέρω και γυρίσω
Κάνε με ξύλα να ανάψεις τη φωτιά σου
Σκοινί για να απλώνεις τα ρούχα σου στην ταράτσα του σπιτιού σου
Δίχως την ευχή σου
Είμαι πολύ αδύναμος για να σταθώ
Μεγάλωσα πολύ
Δώσε μου πίσω τους χάρτες των αστεριών που είχα παιδί
Για να βρω με τα χελιδόνια
Το δρόμο πίσω
Στην άδεια σου αγκαλιά.
«Μητέρα μου», Μαρία Πολυδούρη

Μητέρα μου, πόσο φρικτὰ βαραίνει
ἡ μοίρα σου στὸ νεανικό μου στῆθος.
Ὅλοι μου οἱ πόνοι καταφεύγουν πλῆθος
γύρω στὴ θύμησή σου ποὺ πικραίνει.
Ἐμένα, ποὺ σὲ δέχτηκα εὐλογία
κ᾿ ἔγινα τὸ θαυμάσιο ὁμοίωμά σου,
ἂς μὲ δεχτῆ σὰ νἆμαι ἁμάρτημά σου
ἡ μνήμη σου, μαρτυρικὴ κι᾿ ἁγία.
Στὴ μοίρα σου, ποὺ γνώρισα σὲ μένα,
τὴ σπαραγμένη σκέψη μου προσφέρω.
Μὰ στὴν καρδιά μου μόνο ἐγὼ θὰ ξέρω
πόσους μετροῦν νεκροὺς τἀγαπημένα.
Μητέρα μου, πόσο μου λείπεις τώρα
ποὺ πνιχτικό, βαθὺ σκότος θὰ γίνῃ
στὴ μάταιη ζωή μου ποὺ ὅλο σβήνει…
Ἄχ, πώς μου λείπεις σὲ μία τέτιαν ὥρα.
«Τύψεις», Ντίνος Χριστιανόπουλος
«…μα πιο πολύ, η όψη της μητέρας μου
όταν γυρνώ αργά το βράδυ και τη βρίσκω
μ” ένα βιβλίο στο χέρι να προσμένει
βουβή ξενυχτισμένη και χλομή.»

Τύψεις όσο περνούν οι μέρες και μακραίνει,
η ηλικία της σεμνότητας αισθάνομαι
τις ανεπαίσθητες ραγισματιές εντός μου
από νύχτα σε νύχτα να πληθαίνουν:
δρόμοι που πήρα με χαμηλωμένα μάτια
φώτα που πέσαν πάνω μου ανελέητα
λόγια πιο πρόστυχα κι απ” τις χειρονομίες
– μα πιο πολύ, η όψη της μητέρας μου
όταν γυρνώ αργά το βράδυ και τη βρίσκω
μ” ένα βιβλίο στο χέρι να προσμένει
βουβή ξενυχτισμένη και χλομή

ΜΑΜΑΔΕΣ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΞΕΝΥΧΤΙΑ, ΤΑ ΖΕΣΤΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ, ΤΙΣ ΑΓΚΑΛΙΕΣ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑΣ ΚΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ, ΤΑ ΥΠΕΡΟΧΑ ΓΕΜΙΣΤΑ, ΤΑ ΙΑΜΑΤΙΚΑ «Σ” ΑΓΑΠΑΩ». ΔΕΝ ΞΕΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ, ΔΕΝ ΙΣΟΦΑΡΙΖΟΝΤΑΙ, ΓΙ” ΑΥΤΟ, ΜΟΝΟ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.


MAMA365.GR