Είναι μια περίεργη μοναδικότητα ότι γιορτάζουμε την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου για την Ελλάδα (28 Οκτ 1940) και όχι την λήξη του πολέμου (9 Μαΐ 1945), όπως συνήθως συμβαίνει με τους νικητές όλων πολέμων, που στην Ελλάδα κράτησε περισσότερο με τις εσωτερικές εμπλοκές, μέχρι το 1948.
Ίσως στην Ελλάδα γνωρίζουμε πολύ καλά όλοι ότι ενώ εφαρμόσθηκαν πλήρως οι όροι της κατάπαυσης του πυρός που υπέγραψε ο στρατάρχης Βίλχεμ Κάιτελ της Κυβέρνησης Χίτλερ το 1945, ΑΛΛΑ ακόμα και σήμερα, μετά από 75 χρόνια, στην Ελλάδα η Δημόσια Διοίκηση δεν κατάφερε να εφαρμόσει την απόφαση της Βουλής των Ελλήνων που αποτυπώθηκε στον Νόμο 751/1948 για τους πολεμιστές της.
Για τους ήρωες εκείνους που πρόσφεραν ακόμα και την ζωή τους για την συντεταγμένη πατρίδα, κατάφεραν να αποδοθούν μερικές από τις πρόνοιες του Ν751 σε 220 πολεμιστές το 1955 στην Θεσσαλονίκη, ενώ άλλοι 248 Θεσσαλονικείς συμπολεμιστές τους, και οι κληρονόμοι τους, ακόμα περιμένουν να αξιοποιήσουν τις πρόνοιες του νόμου 751/1948 σύμφωνα με την απόφαση Ε/47820/14-12-1957, του τότε Υπουργείου Προνοίας, μετά Υπουργείου Εργασίας και τώρα πλέον μάλλον του Υπουργείου Κοινωνικής Συνοχής & Οικογένειας.
Ίσως στους 88.300 στρατιώτες που έχασαν την ζωή τους στον πόλεμο 1940-1945 και τους 43.000 στρατιώτες που έχασαν την ζωή τους στον εμφύλιο 1946-1949 θα πρέπει να συνυπολογίζονται και οι 248 πολεμιστές που έχασαν την ζωή τους περιμένοντας την εφαρμογή από την Ελληνική Δημόσια Διοίκηση των αποφάσεων της πολιτείας …
Η Δημόσια Διοίκηση (Δημόσιοι Υπάλληλοι και Εκλεγμένοι Πολιτικοί) προβάλλει συνεχώς απερίγραπτα εμπόδια και νέες απαιτήσεις για να ταλαιπωρεί επιλεκτικά συνεχώς τους εκτιμώμενους 1000 περίπου δικαιούχους των προβλέψεων του Ν751/1948, για τους 248 πολεμιστές, 75 χρόνια μετά την πιο επίσημη απόφαση της Πολιτείας να αποδώσει τιμή και δόξα στους πολεμιστές, όπως η ίδια προέβλεψε με τον Ν751/1948, και όπως ήδη έκανε στους πρώτους 220, απλά διότι ίσως να ήταν έτοιμοι κάποιοι πολεμιστές εκείνη την στιγμή.
Το ιστορικό της απερίγραπτης ταλαιπωρίας των 248 πολεμιστών του Ν751/1948 περιλαμβάνει περίεργες αυθαιρεσίες, παραλείψεις και διασταλτικές ερμηνείες της ξεκάθαρης απόφασης της Ελληνικής Βουλής το 1948 (Ν751).
Την δύσκολη εποχή του 1955 κάποιοι φορείς της Δημόσιας Διοίκησης «ασέλγησαν» πάνω στους πολεμιστές με πολλούς τρόπους, μεταξύ των οποίων:
Κλήρωσαν & έδωσαν με την απόφαση Ε/34242/30-9-1955/Υπουργείο Γεωργίας στους πρώτους (?) «έγκαιρα» πληροφορημένους πολεμιστές τα πρώτα 220 οικόπεδα στο αγροτεμάχιο 49 του Πανοράματος, από τα 500 ρυμοτομηθέντα.
Με «περίεργες» διασταλτικές ερμηνείες της απόφασης απόδοσης τιμής στους πολεμιστές από την Ελληνική Βουλή θεώρησαν εξομοιούμενους με τους ενεργητικούς πολεμιστές της πατρίδας, τα θύματα της Βουλγαρικής κατοχής.
Αποφάσισαν να χαρίσουν τα τιμητικώς αποδιδόμενα οικόπεδα των πολεμιστών της Θεσσαλονίκης σε θύματα των Βουλγάρων.
Επέλεξαν να δώσουν οικόπεδα στην Θεσσαλονίκη (Πανόραμα) στα θύματα της Δράμας, όχι στην Δράμα, αλλά στην Θεσσαλονίκη, και μάλιστα εις βάρος των Θεσσαλονικέων πολεμιστών, ενώ αντίστοιχα οικόπεδα υπήρχαν διαθέσιμα στην Δράμα (Σημερινός οικισμός Ν751 Δράμας).
Με αυτές τις «περίεργες» και μη εξηγήσιμες μεθοδεύσεις της Ελληνικής Δημόσιας Διοίκησης έμειναν 248 Θεσσαλονικείς πολεμιστές χωρίς τις πρόνοιες του Ν751 (οικόπεδα στο Πανόραμα, στο αγροτεμάχιο 49).
Η Δημόσια Διοίκηση εξέδωσε σχεδόν αμέσως νέα απόφαση, την Ε/47820/14-12-1957/Υπουργείο Γεωργίας με την οποία έδωσε 1000 περίπου στρέμματα στο Υπουργείο Κοινωνικής πρόνοιας, για την ικανοποίηση των αναγκών για 248 οικόπεδα ενός στρέμματος, για τους εναπομείνατες 248 πολεμιστές, στο ίδιο αγροτεμάχιο 49, κολλητά με το διανεμηθέν στους 220 αρχικά δικαιωθέντες.
Η Δημόσια Διοίκηση με μη «εύκολα» ερμηνευόμενη επιλογή της δεν τήρησε τις ίδιες διαδικασίες, με τις οποίες έδωσε τα πρώτα οικόπεδα στους 220, και για τους 248, αλλά πρόσθεσε ανεξήγητες «δυσκολίες», που εξομοιούνται με ουσιαστική άρνηση της Δημόσιας Διοίκησης να εφαρμόσει την απόφαση της Ελληνικής Βουλής σε όλους τους πολεμιστές.
Η Δημόσια Διοίκηση (Υπουργείο Προνοίας) «αποφάσισε» να δώσει τα οικόπεδα στο αγροτεμάχιο 49 του Πανοράματος στους πολεμιστές, αλλά μόνον αφού οι ίδιοι οι δικαιούχοι πολεμιστές τοπογραφήσουν την περιοχή, την ρυμοτομήσουν και αιτηθούν έγκριση οικοδομικών όρων από το Υπουργείο Χωροταξίας, ή όπως λεγόταν.
Η «ανεξήγητη» διαφοροποίηση προϋποθέσεων επέβαλε τους εναπομείναντες πολεμιστές να ξεκινήσουν έναν μαραθώνιο σύστασης νομικού προσώπου, συγκέντρωσης χρημάτων, ανάθεσης μελετών, γραφειοκρατικών χρονοβόρων διαδικασιών κλπ σε μια εποχή σκληρής οικονομικής ένδοιας όλων των Ελλήνων και ιδιαίτερα των πολεμιστών της.
Έμοιαζε σαν μια μορφή «εκδικητικής» συμπεριφοράς της Δημόσιας Διοίκησης, να απαιτείς από τους πολεμιστές που έτρεξαν στο κάλεσμα της πατρίδας, πάνω στα βουνά, αφήνοντας τις δουλειές και τις οικογένειές τους, να βρουν χρήματα και χρόνο για να ασχοληθούν με τα νέα «αναιτιολόγητα» προαπαιτούμενα …
Το 1988 τα δύο νομικά πρόσωπα που εκπροσωπούσαν τους εναπομείναντες πολεμιστές κατάφεραν τον μαραθώνιο και υπέβαλαν τα προαπαιτούμενα και εκδόθηκε η υπ. Αρ.117/ΥΠΕΧΩΔΕ απόφαση του Κεντρικού Συμβουλίου Χωροταξίας.
Η Δημόσια Διοίκηση δεν ενημέρωσε (ΟΥΔΕΠΟΤΕ) τον Οικοδομικό Συνεταιρισμό ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ, ούτε τον Οικοδομικό Συνεταιρισμό ΝΕΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ για την απόφαση 117 ΚΣΧ/ΥΠΕΧΩΔΕ, ούτε εκδόθηκε ποτέ ΦΕΚ για την τακτοποίηση της χερσολιβαδικής έκτασης του αγροτεμαχίου 49.
Με νέα έξοδα και ιδιαίτερα χρονοβόρες διαδικασίες ζητήθηκε το 2012 από το Συμβούλιο της Επικρατείας η θεραπεία της απαράδεκτα «ανεξήγητης» σιωπηρής άρνησης της Δημόσιας Διοίκησης να αποδώσει τα οικόπεδα.
Με την 1525/21-7-2020 Απόφαση το Συμβούλιο της Επικρατείας ακυρώνει την σιωπηρή άρνηση της Διοίκησης να αποφανθεί, σύμφωνα με το αιτιολογικό.
Αλλά εν τω μεταξύ οι πολεμιστές των βουνών της Ελλάδος είχαν να αντιπαλέψουν την επιλογή της πολιτείας να τακτοποιήσει τους λεγόμενους «Δασικούς Χάρτες».
Από ότι φαίνεται, η Δημόσια Διοίκηση δεν αναγνωρίζει ούτε τις δικές της Διοικητικές Πράξεις, που, με την απόφαση Ε/47820/14-12-1957, έδιναν τις χορτολιβαλικές εκτάσεις του αγροτεμαχίου 49 του Πανοράματος στους δικαιούχους πολεμιστές του Ν751/1948 για οικιστική αποκατάσταση.
75 χρόνια μετά την απόφαση της Ελληνικής Βουλής, η ελληνική Δημόσια Διοίκηση ταλαιπωρεί τους περίπου 1000 δικαιούχους (ή όσους έμειναν) «αρνούμενη» ουσιαστικά να αποδώσει τα 248 οικόπεδα ως μια ελαχίστη απαιτούμενη τιμή και δόξα για τις θυσίες των πολεμιστών της … … …
Σε κοινή συνεδρίαση των Διοικητικών Συμβουλίων των δικαιούχων κληρονόμων των Οικοδομικών Συνεταιρισμών «ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ» (πρόεδρος κα Ελισάβετ Μιχαηλίδου-6974635367) και «ΝΕΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ» (πρόεδρος κ Νικόλαος Μπαλτατζής- 6955330500) αποφασίσθηκε να γίνει ξενάγηση των δικαιούχων κληρονόμων στον χώρο που είναι καταγεγραμμένος στο Εθνικό Κτηματολόγιο από 22/2/2001 ως κληροτεμάχιο ΚΑΕΚ 190912805468/0/0 «για την οικιστική αποκατάσταση των πολεμιστών Ν751», δηλαδή στην οδό Θέρμης-Πανοράματος, στην στάση «Πυθαγόρα 4», έναντι συνοικισμού Δραμινών, που η Δημόσια Διοίκηση θεωρεί ακόμα δάσος «τάφων πολεμιστών» που περιμένουν ακόμα την δικαίωσή τους στον ουρανό.
Δημήτρης Μιχαηλίδης
Ίσως στην Ελλάδα γνωρίζουμε πολύ καλά όλοι ότι ενώ εφαρμόσθηκαν πλήρως οι όροι της κατάπαυσης του πυρός που υπέγραψε ο στρατάρχης Βίλχεμ Κάιτελ της Κυβέρνησης Χίτλερ το 1945, ΑΛΛΑ ακόμα και σήμερα, μετά από 75 χρόνια, στην Ελλάδα η Δημόσια Διοίκηση δεν κατάφερε να εφαρμόσει την απόφαση της Βουλής των Ελλήνων που αποτυπώθηκε στον Νόμο 751/1948 για τους πολεμιστές της. Για τους ήρωες εκείνους που πρόσφεραν ακόμα και την ζωή τους για την συντεταγμένη πατρίδα, κατάφεραν να αποδοθούν μερικές από τις πρόνοιες του Ν751 σε 220 πολεμιστές το 1955 στην Θεσσαλονίκη, ενώ άλλοι 248 Θεσσαλονικείς συμπολεμιστές τους, και οι κληρονόμοι τους, ακόμα περιμένουν να αξιοποιήσουν τις πρόνοιες του νόμου 751/1948 σύμφωνα με την απόφαση Ε/47820/14-12-1957, του τότε Υπουργείου Προνοίας, μετά Υπουργείου Εργασίας και τώρα πλέον μάλλον του Υπουργείου Κοινωνικής Συνοχής & Οικογένειας.
Ίσως στους 88.300 στρατιώτες που έχασαν την ζωή τους στον πόλεμο 1940-1945 και τους 43.000 στρατιώτες που έχασαν την ζωή τους στον εμφύλιο 1946-1949 θα πρέπει να συνυπολογίζονται και οι 248 πολεμιστές που έχασαν την ζωή τους περιμένοντας την εφαρμογή από την Ελληνική Δημόσια Διοίκηση των αποφάσεων της πολιτείας …
Η Δημόσια Διοίκηση (Δημόσιοι Υπάλληλοι και Εκλεγμένοι Πολιτικοί) προβάλλει συνεχώς απερίγραπτα εμπόδια και νέες απαιτήσεις για να ταλαιπωρεί επιλεκτικά συνεχώς τους εκτιμώμενους 1000 περίπου δικαιούχους των προβλέψεων του Ν751/1948, για τους 248 πολεμιστές, 75 χρόνια μετά την πιο επίσημη απόφαση της Πολιτείας να αποδώσει τιμή και δόξα στους πολεμιστές, όπως η ίδια προέβλεψε με τον Ν751/1948, και όπως ήδη έκανε στους πρώτους 220, απλά διότι ίσως να ήταν έτοιμοι κάποιοι πολεμιστές εκείνη την στιγμή.
Το ιστορικό της απερίγραπτης ταλαιπωρίας των 248 πολεμιστών του Ν751/1948 περιλαμβάνει περίεργες αυθαιρεσίες, παραλείψεις και διασταλτικές ερμηνείες της ξεκάθαρης απόφασης της Ελληνικής Βουλής το 1948 (Ν751).
Την δύσκολη εποχή του 1955 κάποιοι φορείς της Δημόσιας Διοίκησης «ασέλγησαν» πάνω στους πολεμιστές με πολλούς τρόπους, μεταξύ των οποίων:
Κλήρωσαν & έδωσαν με την απόφαση Ε/34242/30-9-1955/Υπουργείο Γεωργίας στους πρώτους (?) «έγκαιρα» πληροφορημένους πολεμιστές τα πρώτα 220 οικόπεδα στο αγροτεμάχιο 49 του Πανοράματος, από τα 500 ρυμοτομηθέντα.
Με «περίεργες» διασταλτικές ερμηνείες της απόφασης απόδοσης τιμής στους πολεμιστές από την Ελληνική Βουλή θεώρησαν εξομοιούμενους με τους ενεργητικούς πολεμιστές της πατρίδας, τα θύματα της Βουλγαρικής κατοχής.
Αποφάσισαν να χαρίσουν τα τιμητικώς αποδιδόμενα οικόπεδα των πολεμιστών της Θεσσαλονίκης σε θύματα των Βουλγάρων.
Επέλεξαν να δώσουν οικόπεδα στην Θεσσαλονίκη (Πανόραμα) στα θύματα της Δράμας, όχι στην Δράμα, αλλά στην Θεσσαλονίκη, και μάλιστα εις βάρος των Θεσσαλονικέων πολεμιστών, ενώ αντίστοιχα οικόπεδα υπήρχαν διαθέσιμα στην Δράμα (Σημερινός οικισμός Ν751 Δράμας).
Με αυτές τις «περίεργες» και μη εξηγήσιμες μεθοδεύσεις της Ελληνικής Δημόσιας Διοίκησης έμειναν 248 Θεσσαλονικείς πολεμιστές χωρίς τις πρόνοιες του Ν751 (οικόπεδα στο Πανόραμα, στο αγροτεμάχιο 49).
Η Δημόσια Διοίκηση εξέδωσε σχεδόν αμέσως νέα απόφαση, την Ε/47820/14-12-1957/Υπουργείο Γεωργίας με την οποία έδωσε 1000 περίπου στρέμματα στο Υπουργείο Κοινωνικής πρόνοιας, για την ικανοποίηση των αναγκών για 248 οικόπεδα ενός στρέμματος, για τους εναπομείνατες 248 πολεμιστές, στο ίδιο αγροτεμάχιο 49, κολλητά με το διανεμηθέν στους 220 αρχικά δικαιωθέντες.
Η Δημόσια Διοίκηση με μη «εύκολα» ερμηνευόμενη επιλογή της δεν τήρησε τις ίδιες διαδικασίες, με τις οποίες έδωσε τα πρώτα οικόπεδα στους 220, και για τους 248, αλλά πρόσθεσε ανεξήγητες «δυσκολίες», που εξομοιούνται με ουσιαστική άρνηση της Δημόσιας Διοίκησης να εφαρμόσει την απόφαση της Ελληνικής Βουλής σε όλους τους πολεμιστές.
Η Δημόσια Διοίκηση (Υπουργείο Προνοίας) «αποφάσισε» να δώσει τα οικόπεδα στο αγροτεμάχιο 49 του Πανοράματος στους πολεμιστές, αλλά μόνον αφού οι ίδιοι οι δικαιούχοι πολεμιστές τοπογραφήσουν την περιοχή, την ρυμοτομήσουν και αιτηθούν έγκριση οικοδομικών όρων από το Υπουργείο Χωροταξίας, ή όπως λεγόταν.
Η «ανεξήγητη» διαφοροποίηση προϋποθέσεων επέβαλε τους εναπομείναντες πολεμιστές να ξεκινήσουν έναν μαραθώνιο σύστασης νομικού προσώπου, συγκέντρωσης χρημάτων, ανάθεσης μελετών, γραφειοκρατικών χρονοβόρων διαδικασιών κλπ σε μια εποχή σκληρής οικονομικής ένδοιας όλων των Ελλήνων και ιδιαίτερα των πολεμιστών της.
Έμοιαζε σαν μια μορφή «εκδικητικής» συμπεριφοράς της Δημόσιας Διοίκησης, να απαιτείς από τους πολεμιστές που έτρεξαν στο κάλεσμα της πατρίδας, πάνω στα βουνά, αφήνοντας τις δουλειές και τις οικογένειές τους, να βρουν χρήματα και χρόνο για να ασχοληθούν με τα νέα «αναιτιολόγητα» προαπαιτούμενα …
Το 1988 τα δύο νομικά πρόσωπα που εκπροσωπούσαν τους εναπομείναντες πολεμιστές κατάφεραν τον μαραθώνιο και υπέβαλαν τα προαπαιτούμενα και εκδόθηκε η υπ. Αρ.117/ΥΠΕΧΩΔΕ απόφαση του Κεντρικού Συμβουλίου Χωροταξίας.
Η Δημόσια Διοίκηση δεν ενημέρωσε (ΟΥΔΕΠΟΤΕ) τον Οικοδομικό Συνεταιρισμό ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ, ούτε τον Οικοδομικό Συνεταιρισμό ΝΕΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ για την απόφαση 117 ΚΣΧ/ΥΠΕΧΩΔΕ, ούτε εκδόθηκε ποτέ ΦΕΚ για την τακτοποίηση της χερσολιβαδικής έκτασης του αγροτεμαχίου 49.
Με νέα έξοδα και ιδιαίτερα χρονοβόρες διαδικασίες ζητήθηκε το 2012 από το Συμβούλιο της Επικρατείας η θεραπεία της απαράδεκτα «ανεξήγητης» σιωπηρής άρνησης της Δημόσιας Διοίκησης να αποδώσει τα οικόπεδα.
Με την 1525/21-7-2020 Απόφαση το Συμβούλιο της Επικρατείας ακυρώνει την σιωπηρή άρνηση της Διοίκησης να αποφανθεί, σύμφωνα με το αιτιολογικό.
Αλλά εν τω μεταξύ οι πολεμιστές των βουνών της Ελλάδος είχαν να αντιπαλέψουν την επιλογή της πολιτείας να τακτοποιήσει τους λεγόμενους «Δασικούς Χάρτες».
Από ότι φαίνεται, η Δημόσια Διοίκηση δεν αναγνωρίζει ούτε τις δικές της Διοικητικές Πράξεις, που, με την απόφαση Ε/47820/14-12-1957, έδιναν τις χορτολιβαλικές εκτάσεις του αγροτεμαχίου 49 του Πανοράματος στους δικαιούχους πολεμιστές του Ν751/1948 για οικιστική αποκατάσταση.
75 χρόνια μετά την απόφαση της Ελληνικής Βουλής, η ελληνική Δημόσια Διοίκηση ταλαιπωρεί τους περίπου 1000 δικαιούχους (ή όσους έμειναν) «αρνούμενη» ουσιαστικά να αποδώσει τα 248 οικόπεδα ως μια ελαχίστη απαιτούμενη τιμή και δόξα για τις θυσίες των πολεμιστών της … … …
Σε κοινή συνεδρίαση των Διοικητικών Συμβουλίων των δικαιούχων κληρονόμων των Οικοδομικών Συνεταιρισμών «ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ» (πρόεδρος κα Ελισάβετ Μιχαηλίδου-6974635367) και «ΝΕΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ» (πρόεδρος κ Νικόλαος Μπαλτατζής- 6955330500) αποφασίσθηκε να γίνει ξενάγηση των δικαιούχων κληρονόμων στον χώρο που είναι καταγεγραμμένος στο Εθνικό Κτηματολόγιο από 22/2/2001 ως κληροτεμάχιο ΚΑΕΚ 190912805468/0/0 «για την οικιστική αποκατάσταση των πολεμιστών Ν751», δηλαδή στην οδό Θέρμης-Πανοράματος, στην στάση «Πυθαγόρα 4», έναντι συνοικισμού Δραμινών, που η Δημόσια Διοίκηση θεωρεί ακόμα δάσος «τάφων πολεμιστών» που περιμένουν ακόμα την δικαίωσή τους στον ουρανό.
Δημήτρης Μιχαηλίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου