Σε φούρνο γειτονικής πόλης (ΚΟΖΑΝΗ) όπου σταμάτησα να ψωνίσω και
όντας στην ουρά, ο κύριος μπροστά μου ενώ ψώνιζε διάφορα προϊόντα στο τέλος λέει : Και ένα ψωμί στην αναμονή παρακαλώ !Αρχικά θεώρησα ότι το ζήτησε να κρατηθεί και θα περάσει αργότερα να το πάρει. Ωστόσο όταν επανέλαβε την πρόταση συνειδητοποίησα ότι έδινε χρήματα για ψωμί για κάποιον που ενδεχομένως έρχονταν και δεν μπορούσε να το αγοράσει.
Ένιωσα πολύ όμορφα και μάλιστα παρασύρθηκα κάνοντας το ίδιο.
Απομακρυνόμενος προς το αυτοκίνητο έκανα μια σκέψη πως τελικά το βαρύ ελληνικό προϊόν ακόμη είναι η αλληλεγγύη και ο αλληλοσεβασμός. Πραγματα που δεν μπόρεσαν να τα αλλοιώσουν και παραμένουν στο DNA μας.
Χαμογέλασα νοερά.
Ευχαριστώ αυτόν τον άγνωστο κύριο για το μάθημα που μου έδωσε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου