Γιατί δεν μπορούμε να αντισταθούμε στους υδατάνθρακες; Η επιστήμη δίνει την απάντηση

Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science, αναφέρει τα πρώτα στοιχεία για πρώιμες δίαιτες πλούσιες σε υδατάνθρακεςΗ "αγάπη" μας για τους υδατάνθρακες μπορεί να προηγείται της ύπαρξής μας ως είδος, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.


Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science, αναφέρει τα πρώτα στοιχεία για πρώιμες δίαιτες πλούσιες σε υδατάνθρακες. Οι επιστήμονες εντόπισαν την εξέλιξη ενός γονιδίου που επιτρέπει στους ανθρώπους να χωνεύουν πιο εύκολα το άμυλο, διασπώντας το σε απλά σάκχαρα που το σώμα μας μπορεί να χρησιμοποιήσει ως ενέργεια. Η μελέτη αποκάλυψε ότι αυτά τα γονίδια διπλασιάστηκαν πολύ πριν από την εμφάνιση της γεωργίας.


Αυτός ο πολλαπλασιασμός μπορεί να χρονολογείται ακόμα και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια πριν, πολύ πριν την εμφάνιση του είδους μας, του Homo sapiens, ή ακόμα και των Νεάντερταλ.


Ερευνητές από το Ινστιτούτο Jackson στο Farmington του Κονέκτικατ και το Πανεπιστήμιο του Μπάφαλο στη Νέα Υόρκη επικεντρώθηκαν σε ένα γονίδιο που ονομάζεται AMY1, το οποίο επιτρέπει στους ανθρώπους να αναγνωρίζουν και να αρχίζουν τη διάσπαση του σύνθετου υδατάνθρακα αμύλου στο στόμα, παράγοντας το ένζυμο αμυλάση. Χωρίς την αμυλάση, οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να χωνέψουν τρόφιμα όπως οι πατάτες, τα ζυμαρικά, το ρύζι ή το ψωμί, όπως μεταδίδει το CNN Science.


 

 
Σήμερα, οι άνθρωποι έχουν πολλαπλά αντίγραφα αυτού του γονιδίου, και ο αριθμός τους διαφέρει από άτομο σε άτομο. Ωστόσο, για τους γενετιστές ήταν δύσκολο να ανασυνθέσουν το πώς και πότε αυξήθηκε ο αριθμός αυτών των γονιδίων.

"Το κύριο ερώτημα που προσπαθούσαμε να απαντήσουμε ήταν, πότε συνέβη αυτός ο διπλασιασμός; Γι’ αυτό αρχίσαμε να μελετάμε τα αρχαία γονιδιώματα", είπε η πρώτη συγγραφέας της μελέτης, Feyza Yilmaz, συνεργάτιδα υπολογιστικής επιστήμης στο Ινστιτούτο Jackson.

Η ομάδα διαπίστωσε ότι πριν από 45.000 χρόνια, οι κυνηγοί-συλλέκτες — των οποίων ο τρόπος ζωής προηγήθηκε της γεωργίας — είχαν κατά μέσο όρο τέσσερα έως οκτώ αντίγραφα του AMY1, υποδεικνύοντας ότι ο Homo sapiens είχε προτίμηση στο άμυλο πολύ πριν η καλλιέργεια σιτηρών διαμορφώσει τη διατροφή του ανθρώπου.

Η έρευνα αποκάλυψε επίσης ότι η διπλασίαση του γονιδίου AMY1 υπήρχε στα γονιδιώματα των Νεάντερταλ και των Ντενίσοβαν, ενός εξαφανισμένου ανθρωπιδούς που ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 2010, για τον οποίο γνωρίζουμε σχετικά λίγα. Η ύπαρξη πολλαπλών αντιγράφων του γονιδίου σε τρία ανθρώπινα είδη υποδηλώνει ότι ήταν ένα χαρακτηριστικό που μοιράστηκε ένας κοινός πρόγονος, πριν οι διαφορετικές γενεαλογίες διαχωριστούν, σύμφωνα με τη μελέτη.

Αυτό το εύρημα σημαίνει ότι οι αρχαίοι άνθρωποι είχαν περισσότερα από ένα αντίγραφα του AMY1 εδώ και 800 χιλιάδες χρόνια.

Η ανάλυση έδειξε επίσης ότι ο αριθμός των αντιγράφων AMY1 που φέρει ένα άτομο αυξήθηκε απότομα τα τελευταία 4.000 χρόνια — πιθανότατα ευνοημένο από τη φυσική επιλογή, καθώς οι άνθρωποι προσαρμόστηκαν στις δίαιτες πλούσιες σε άμυλο που προέκυψαν από τη μετάβαση από τον τρόπο ζωής κυνηγών-συλλεκτών στη γεωργία και την καλλιέργεια σιτηρών.

Επιπλέον, η νέα έρευνα ενισχύει την αναδυόμενη θεωρία ότι οι υδατάνθρακες, παρά οι πρωτεΐνες, ήταν αυτοί που παρείχαν την απαραίτητη ενεργειακή ώθηση για την αύξηση του μεγέθους του ανθρώπινου εγκεφάλου με την πάροδο του χρόνου.

 thetoc.gr