Για να φανεί απ’ το Ζυγό το παινεμένο Σπήλιο,
Να ιδούμε το Ζιακόπουλο πως πολεμάει τους Τούρκους.
Βάστα, καημένε Θόδωρε, βαστάξου στο ντουφέκι,
Μη σε φοβίζουν τίποτες του Αβντή Πασσά τα τόπια.
-Πώς να βαστάξω, μπρε παιδιά, και πώς να πολεμήσω;
Μπαρούτι δεν έχω σπυρί, δε μόμεινε ένα βόλι,
Και χίλια γυναικόπαιδα κρεμιούνται στο λαιμό μου!
Άιστε παιδιά μ, ας φύγουμε, στην Καλαμπάκα ας πάμε,
Να βρούμε τους συντρόφους μας και αυτόν τον Χατζηπέτρο.
-Ζάκα μ’, και πώς το έπαθες; Ζάκα μου πώς εστάθη;
πώς άφησες τις ἐκκλησιαίς, κι᾿ αυτό το μοναστήρι;
-Κάλλιο ν’ αφήσω τς’ εκκλησιαίς, κι’ αυτό το μοναστήρι,
παρά ν’ αφήσω ᾿ς τη σκλαβιά χίλια γυναικοπαίδια.
Εκεί το λένε Αρβανιτιά, το λένε Αρβανίταις,
που για να κάνουν πλιάτσικα και για να πάρουν σκλάβους
δεν συλλογιούνται σκοτωμόν, ζωή δεν συλλογιούνται.








Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου