«Εμένα ν’ ακούς. Ποια κρίση – όταν υπάρχει χωριό και χωράφι, είμαστε εντάξει. Τουλάχιστον θα ’χουμε να τρώμε»! Ο Θέμης καθησύχαζε την Ελένη, σε μια κρίση πανικού της τελευταίας, αλλά δεν περίμενε ότι τα «καλά» του χωριού θα φαίνονταν τόσο γρήγορα, τόσο νωρίς στη χρονιά τής κρίσης. «Οι φίλοι μας κλαίγονται που δεν μπορούν να μαζέψουν τα χρήματα των διακοπών. Εμείς, όμως, όχι. Για πρώτη χρονιά φέτος, θα...