Άλλωστε, είναι γνωστό ότι οι άνθρωποι που ζουν περισσότερο τείνουν να έχουν γονείς και προγόνους που ζούσαν κι αυτοί πολλά χρόνια, υποδεικνύοντας ότι τα γονίδια επηρεάζουν τη μακροζωία.
Το πόσο όμως επηρεάζει ο τρόπος ζωής παραμένει ερώτημα, στο οποίο μια πρόσφατη μελέτη στο περιοδικό Nature επιχειρεί να δώσει απάντηση.
Οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι η μείωση της πρόσληψης θερμίδων μπορεί να παρατείνει τη ζωή των ζώων. Ο συνολικός τρόπος ζωής επίσης, ιδιαίτερα η διατροφή και η άσκηση, επηρεάζει σημαντικά την κατάσταση της υγείας μας.
Για να προσπαθήσουν να διαχωρίσουν τις επιδράσεις των γονιδίων έναντι του τρόπου ζωής, η μελέτη στο Nature εξέτασε διάφορα μοντέλα θερμιδικού περιορισμού σε 960 ποντίκια. Οι ερευνητές εξέτασαν συγκεκριμένα τα κλασικά πειραματικά μοντέλα θερμιδικού περιορισμού (είτε μείωση των θερμίδων κατά 20% ή 40% σε σύγκριση με τα ποντίκια ελέγχου), ή τη διαλείπουσα νηστεία για μία ή δύο ημέρες χωρίς τροφή.
Η διατροφή μετράει, αλλά τα γονίδια μετράνε περισσότερο
Το κύριο εύρημα ήταν ότι τα γονίδια φαίνεται να παίζουν μεγαλύτερο ρόλο στη διάρκεια της ζωής από οποιαδήποτε από τις παρεμβάσεις θερμιδικού περιορισμού. Τα ποντίκια με μεγάλη διάρκεια ζωής παρέμειναν ακόμα πιο μακρόβια παρά τις αλλαγές στη διατροφή.
Και ενώ τα ποντίκια με μικρότερη διάρκεια ζωής έδειξαν βελτιώσεις ως αποτέλεσμα των διατροφικών περιορισμών, δεν κατάφεραν να φτάσουν τα πιο μακρόβια ποντίκια.
Τα μοντέλα θερμιδικού περιορισμού αύξησαν πάντως τη διάρκεια ζωής όλων των τύπων ποντικών, με την ομάδα περιορισμού κατά 40% να έχει βελτιωμένη μέση και μέγιστη διάρκεια ζωής σε σύγκριση με την ομάδα περιορισμού κατά 20%.
Η ομάδα του 20% έδειξε επίσης βελτιώσεις στη μέση και τη μέγιστη διάρκεια ζωής σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου. Απλώς, οι επιδράσεις των γονιδίων ήταν μεγαλύτερες από την επίδραση των διατροφικών παρεμβάσεων.
Ενώ όλα τα μοντέλα θερμιδικού περιορισμού είχαν ως αποτέλεσμα την αύξηση της διάρκειας ζωής των ποντικών, στο πιο ακραίο μοντέλο θερμιδικού περιορισμού που εξετάστηκε (ομάδα με μείωση κατά 40%), παρατηρήθηκαν αλλαγές που θα μπορούσαν να θεωρηθούν σωματικές βλάβες. Αυτές περιλάμβαναν μείωση της ανοσοποιητικής λειτουργίας και απώλεια μυϊκής μάζας, οι οποίες έξω από το ασφαλές περιβάλλον του εργαστηρίου θα μπορούσαν να επηρεάσουν την υγεία και τη μακροζωία. Υπάρχουν ορισμένα σημαντικά σημεία που πρέπει να προσέχουμε σε μελέτες όπως αυτή. Πρώτον, δεν είναι γνωστό αν αυτά τα αποτελέσματα ισχύουν για τους ανθρώπους.
Δεύτερον, παρόλο που η άσκηση δεν ελεγχόταν σε αυτή τη μελέτη, οι περισσότερες ομάδες έκαναν παρόμοια ποσότητα τρεξίματος στους τροχούς που βρίσκονταν στα κλουβιά τους, εκτός από την ομάδα του 40% θερμιδικού περιορισμού, η οποία έτρεχε σημαντικά περισσότερο. Οι ερευνητές υπέθεσαν ότι αυτή η επιπλέον άσκηση στην ομάδα του 40% ήταν το αποτέλεσμα της συνεχούς αναζήτησης τροφής από τα ποντίκια. Αλλά καθώς αυτή η ομάδα ασκήθηκε πολύ περισσότερο από τις άλλες, αυτό θα μπορούσε επίσης να σημαίνει ότι οι θετικές επιδράσεις της αυξημένης άσκησης παρατηρήθηκαν και σε αυτή την ομάδα, παράλληλα με τον θερμιδικό περιορισμό.
Οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι η μείωση της πρόσληψης θερμίδων μπορεί να παρατείνει τη ζωή των ζώων. Ο συνολικός τρόπος ζωής επίσης, ιδιαίτερα η διατροφή και η άσκηση, επηρεάζει σημαντικά την κατάσταση της υγείας μας.
Για να προσπαθήσουν να διαχωρίσουν τις επιδράσεις των γονιδίων έναντι του τρόπου ζωής, η μελέτη στο Nature εξέτασε διάφορα μοντέλα θερμιδικού περιορισμού σε 960 ποντίκια. Οι ερευνητές εξέτασαν συγκεκριμένα τα κλασικά πειραματικά μοντέλα θερμιδικού περιορισμού (είτε μείωση των θερμίδων κατά 20% ή 40% σε σύγκριση με τα ποντίκια ελέγχου), ή τη διαλείπουσα νηστεία για μία ή δύο ημέρες χωρίς τροφή.
Η διατροφή μετράει, αλλά τα γονίδια μετράνε περισσότερο
Το κύριο εύρημα ήταν ότι τα γονίδια φαίνεται να παίζουν μεγαλύτερο ρόλο στη διάρκεια της ζωής από οποιαδήποτε από τις παρεμβάσεις θερμιδικού περιορισμού. Τα ποντίκια με μεγάλη διάρκεια ζωής παρέμειναν ακόμα πιο μακρόβια παρά τις αλλαγές στη διατροφή.
Και ενώ τα ποντίκια με μικρότερη διάρκεια ζωής έδειξαν βελτιώσεις ως αποτέλεσμα των διατροφικών περιορισμών, δεν κατάφεραν να φτάσουν τα πιο μακρόβια ποντίκια.
Τα μοντέλα θερμιδικού περιορισμού αύξησαν πάντως τη διάρκεια ζωής όλων των τύπων ποντικών, με την ομάδα περιορισμού κατά 40% να έχει βελτιωμένη μέση και μέγιστη διάρκεια ζωής σε σύγκριση με την ομάδα περιορισμού κατά 20%.
Η ομάδα του 20% έδειξε επίσης βελτιώσεις στη μέση και τη μέγιστη διάρκεια ζωής σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου. Απλώς, οι επιδράσεις των γονιδίων ήταν μεγαλύτερες από την επίδραση των διατροφικών παρεμβάσεων.
Ενώ όλα τα μοντέλα θερμιδικού περιορισμού είχαν ως αποτέλεσμα την αύξηση της διάρκειας ζωής των ποντικών, στο πιο ακραίο μοντέλο θερμιδικού περιορισμού που εξετάστηκε (ομάδα με μείωση κατά 40%), παρατηρήθηκαν αλλαγές που θα μπορούσαν να θεωρηθούν σωματικές βλάβες. Αυτές περιλάμβαναν μείωση της ανοσοποιητικής λειτουργίας και απώλεια μυϊκής μάζας, οι οποίες έξω από το ασφαλές περιβάλλον του εργαστηρίου θα μπορούσαν να επηρεάσουν την υγεία και τη μακροζωία. Υπάρχουν ορισμένα σημαντικά σημεία που πρέπει να προσέχουμε σε μελέτες όπως αυτή. Πρώτον, δεν είναι γνωστό αν αυτά τα αποτελέσματα ισχύουν για τους ανθρώπους.
Δεύτερον, παρόλο που η άσκηση δεν ελεγχόταν σε αυτή τη μελέτη, οι περισσότερες ομάδες έκαναν παρόμοια ποσότητα τρεξίματος στους τροχούς που βρίσκονταν στα κλουβιά τους, εκτός από την ομάδα του 40% θερμιδικού περιορισμού, η οποία έτρεχε σημαντικά περισσότερο. Οι ερευνητές υπέθεσαν ότι αυτή η επιπλέον άσκηση στην ομάδα του 40% ήταν το αποτέλεσμα της συνεχούς αναζήτησης τροφής από τα ποντίκια. Αλλά καθώς αυτή η ομάδα ασκήθηκε πολύ περισσότερο από τις άλλες, αυτό θα μπορούσε επίσης να σημαίνει ότι οι θετικές επιδράσεις της αυξημένης άσκησης παρατηρήθηκαν και σε αυτή την ομάδα, παράλληλα με τον θερμιδικό περιορισμό.
thetoc.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου